όμως για «αύριο» εν όψει Λονδίνου.
Ο 30χρονος κολυμβητής του Ολυμπιακού κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 10χλμ ανοιχτής θάλασσας στη διοργάνωση της Κίνας και το ασημένιο στα 5χλμ, επιτυχία τεράστια για Έλληνα αθλητή. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα, δεν μπορεί όμως να μη σκέφτεται και την επόμενη μέρα. Σε μια δύσκολη περίοδο για τον ελληνικό αθλητισμό ο ίδιος ανέβασε τα γαλανόλευκα χρώματα ψηλά, μετά όμως τι…
Άπαντες προετοιμάζονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, με τον Γιαννιώτη να δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα»: «Να βρεθεί κάποιος να με βοηθήσει με τα έξοδά μου. Δυστυχώς, μόνο να κολυμπάω ξέρω», είπε χαρακτηριστικά.
Και συμπλήρωσε: «Μόνο η Ομοσπονδία με στηρίζει και την ευχαριστώ ξανά. Δεν θα έκρυβα ποτέ κάποιον που με βοηθά πολύ. Φτάνω στο τέλος της καριέρας μου και όσα χρόνια κολυμπώ, συναντώ κλειστές πόρτες. Τώρα δεν ξέρω τι θα γίνει, κέρδισα χρυσό μετάλλιο, μπαίνουμε σε προολυμπιακή περίοδο και έχω αποδείξει ποιος είμαι. Δεν παραπονιέμαι, ούτε θα μείωνα την επιτυχία μου με το να παραπονιέμαι, θα ήθελα όμως να βρεθεί κάποιος να με βοηθήσει».
Αναφορικά με τις επιτυχίες του στη μακρινή Σανγκάη και τον αγώνα των 10χλμ, όπου αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ο Γιαννιώτης σχολίασε: «Ήταν το απωθημένο μου. Το όνειρο μου ήταν ένα χρυσό στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Είχε φοβερή ζέστη, αλλά όλα πήγαν μια χαρά. Κολύμπησα ήρεμα, δεν ήθελα να ανεβάσω θερμοκρασία. Όταν δεν κολυμπάς γρήγορα, όλα περνάνε από το μυαλό σου. Λίγο πριν τα τελευταία δύο χιλιόμετρα κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε καλή κατάσταση. Άρχισα να ανεβαίνω, ήλεγχα την κατάσταση και στην τελευταία σημαδούρα, στα 1.000 μ., μπόρεσα κι έδωσα πολύ δυνατό ρυθμό. Κράτα το, κράτα το έλεγα από μέσα μου. Έβλεπα τη σημαδούρα να έρχεται και σκεφτόμουν τι μπορώ να κάνω. Κράτησα δυνάμεις για το τελευταίο φίνις γιατί σκέφτηκα ότι ο Λούρτζ θα μπορούσε να με περιμένει. Έδωσα δύναμη ως το τέλος και τερμάτισα πρώτος».
