Ωστόσο πάντα ξεχωριστές θέσεις, είχαν τα σκίτσα. Μέσα στις γραμμές και τα σχέδια των μυτών των μολυβιών χώραγε η πολιτική- και όχι μόνο- επικαιρότητα αλλά και μηνύματα σημαντικά.
Πάντα φοβόμουν και ακόμη το κάνω και προσέχω να μη γράψω κάτι μηνήσιμο.
Ο σκιτσογράφος δεν φοβόταν ποτέ, κάθε άλλο όσο επικριτικός και να ήταν ακόμη και οι πιο σκληροί και απρόσιτοι πολιτικοί, καλλιτέχνες κ.α υποκλινόντουσαν στο μοναδικό ταλέντο του ή χάρισμα αν προτιμάτε. Γιατί αγαπητοί μου αναγνώστες χάρισμα είναι να δίνεις μηνύματα ζωής μέσα από ένα σκίτσο. Η φιλοσοφία του ΠΙΝΑΚΙΟΥ είναι να δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους.
Είμαι πολύ υπερήφανος γιατί θαρρώ πως ανακάλυψα ένα ταλέντο στο σκίτσο. Μια 27χρονη κοπέλα από την Κοζάνη την Καλλιόπη Ντάλλα, που δεν έχει πάει σε καμία σχολή αλλά το έχει έμφυτο το ταλέντο. Θα ήθελα να την ευχαριστήσω δημόσια όχι μόνο για τα σκίτσα που έφτιαξε για το ΠΙΝΑΚΙΟ, αλλά για όλα. Και είμαι σίγουρος πως θα φτάσει ψηλά, αν το κυνηγήσει.
Δύο σκίτσα…. Από την Καλλιόπη Ντάλλα. Στο ένα όταν ένα πλοίο βυθίζεται, εκείνη τη στιγμή δεν κοιτάς τι το βύθισε αλλά να το σώσεις και αν δεν μπορείς να σωθείς. (Σε αντίθεση με ότι γίνεται αυτή τη στιγμή που οδηγούμεθα στα άπατα).
Στο άλλο σκίτσο Σαμαράς και Παπανδρέου παίζουν ποδόσφαιρο με μπάλα την …Ελλάδα και ο κόσμος στο φόντο διαμαρτύρεται για τις απεργίες, τις απολύσεις, τη ζωή του, για τις αποκρατικοποιήσεις, για την ανεργία και για τις περικοπές των συντάξεων, ενώ ένα πανό διερωτάται ως πότε θα παίζουν μπάλα αυτοί;;
http://pinakio.blogspot.com/
