Ποια καλημέρα να σου πει ο άλλος το πρωί με την αυγούλα? Άσε μας ρε άνθρωπε μου, εδώ με απολύσανε, μου έκαναν μείωση μισθού, έσκασε το λάστιχο και θα πάω με λεωφορείο, σκίστηκε το καλσόν μου, πονάει το δόντι μου 2 μέρες, την όρεξη σου θα έχουμε για καλημέρες?
Και κάπως έτσι γίναμε με πολύ απλά βήματα σε μερικές δεκαετίες αντικοινωνικά, δυστυχισμένα και φυλακισμένα ρομπότ με μόνη παρηγοριά την κατηγόρια, την γκρίνια και τον καταναλωτισμό. Ξέρεις για ποια ρομπότ μιλάω έτσι? Αυτά που κατηγορούμε ότι είναι οι σουηδοί. Έτσι είναι όμως για τον Ελληνάρα ο οργανωμένος. ρομπότ! Ενώ εμείς που δουλεύουμε τις διπλάσιες ώρες για τα μισά λεφτά και πληρώνουμε την επίσκεψή μας στην ψησταριά σαν σε εστιατόριο πολυτελείας είμαστε λέφτεροι.
Παλιά έμπαινες στο μπακάλικο της γειτονιάς και έπαιρνες τυρί, ρύζι, γάλα, καμπά και αν δεν είχες να το πληρώσεις σου έλεγε η Κα Ευγενία, δεν πειράζει παιδάκι μου φέρε μου αύριο τα χρήματα. Σήμερα εκτός του ότι δεν υπάρχουν μπακάλικα πλέον, Εάν ανακαλύψεις κανένα μετά λύπης σου αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχει τιμές μπακάλικου αλλά σούπερ μάρκετ πολυτελείας και ότι ο βερεσές απέθανε φίλοι μου.
Εδώ εάν έχεις λεφτά να πλερώσεις, τρως. Εάν δεν έχεις σε διώχνουν κλοτσηδόν ή βάζεις την θηλιά στο λαιμό σου. Αυτή που με τόσο όμορφο τρόπο σου παρέδωσε η πολιτεία που υποστήριξες και οι τράπεζες που άφησες. Υπάρχει βέβαια και ο άλλος τρόπος να επιβιώσεις… βγάζεις το όπλο και ληστεύεις. Μόνο που το όπλο κοστίζει και εσύ δεν έχεις να φας. Όντως μπορεί και να κλέψεις για να φας αλλά δύσκολα βγάζεις όπλο. Αυτά γίνονται στις ταινίες. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο ωμή. Απλά πεθαίνεις, δύσκολα σκοτώνεις.
Ο μεγαλύτερος δολοφόνος στον πλανήτη είναι η φτώχια αναμφισβήτητα. Σκοτώνει με πολλούς τρόπους, με δόλο ή άθελά της και φέρνει όπου πάει τα τσιράκια της. Την εγκληματικότητα, την πείνα, τις αρρώστιες…Ο πραγματικός δολοφόνος βέβαια στα παρασκήνια είναι αυτός που δημιουργεί την φτώχια. Αλλά αυτό όμως είναι άλλο θέμα.
Στο θέμα μας τώρα. Να φύγουμε! να πάμε αλλού! Όπως έλεγε στους γεγέδες ο παππούς στην διαφήμιση. Αλλά πού να πάμε αφού και έξω είναι δύσκολα. Έχει ανεργία, εγκληματικότητα, μεγάλους φόρους, ξωτικά, νεφελίμ, εξωγήινους, σαμιαμίδια, κουνούπια. Όχι δεν ειρωνεύομαι…Ιδέα σου είναι.
Όλα στο εξωτερικό είναι χάλια και στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα.
Αυτό πιθανώς και να το έχεις ξανά ακούσει. Από την (πηγη της αλήθειας την) τηλεόραση, τον θείο σου που έχει 23 Ελληνικά εστιατόρια στην Γερμανία, έναν μακρινό ξάδερφο που σταμάτησε να δουλεύει επειδή τον πονάει το αριστερό του κwλομέρι και ζει με το άθλιο επίδομα ανεργίας (της τάξης των 1700€) στην Νορβηγία ή μία κυρία που υποφέρει στο Λονδίνο από την ανία (αφού κάθεται και το ξύνει) στην ταπεινή μεζονέτα της κοντά στην oxford street.
Τελικά όντως το τραγούδι να ξέρει τι λέει. Σε άλλη γη, σε άλλα μέρη…άνθρωπος να μην υπάρχει…
Μακριά να είναι πάντως και μακριά από ‘’ανθρώπους’’ σαν αυτούς που ανέφερα παραπάνω. Να βρω και εγώ και εσύ την γαλήνη μας και να κλειστούμε στην δική μας ουτοπία.
Μην ακούς κανέναν παρά μόνο την καρδιά σου.
Μην φοβάσαι αλλά να είσαι τρομερά προσεκτικός.
Μην εμπιστεύεσαι παρά μόνο τις δυνάμεις σου.
Και στο τέλος θα βγεις νικητής και δυνατός.
http://wranafygw.blogspot.com/
