Ο προφανής στόχος ήταν ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Ο πρόεδρος του Eurogroup, και Mr. Ευρώ, όπως έχει αποκληθεί για τη συνεπή μάχη που έδωσε προκειμένου να εισαχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα κοινό νόμισμα. Ο Γιούνκερ είχε εγκαίρως ταχθεί υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου, ενώ η σκέψη του ήταν προσανατολισμένη σε μια Ευρώπη χωρίς… βίαιες αποχωρήσεις κρατών-μελών. Πίστευε στην αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης, και πολλές φορές επέκρινε δημοσίως τον διαβρωτικό ρόλο της Γερμανίας.
Με την προώθηση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν Φαν Ρόμπεϊ σε θέση επικεφαλής του Οικονομικού Συμβουλίου που αποφασίστηκε στο Παρίσι, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ… καταργείται. Τόσο ως πρόσωπο, όσο και ως θεσμός στα ευρωπαϊκά φόρα. Μια ξεκάθαρη νίκη της Γερμανίας, μια ήττα των μετριοπαθών φωνών της Ευρώπης.
Το δεύτερο «αγκάθι» για την Άνγκελα Μέρκελ, ήταν ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Μπορεί ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μοιάζει αέναα στρατευμένος στη μάχη κατά του πληθωρισμού, που συνεπάγεται μέτρα λιτότητας, επομένως να κινείται στην ίδια γραμμή σκέψης με τη Γερμανία, σε αντίθεση ωστόσο με το Βερολίνο, επέδειξε αρετές πολιτικού ηγέτη. Με τις καθοριστικές παρεμβάσεις του, τόσο στη Συμφωνία των Βρυξελλών της 21ης Ιουλίου, όταν εγγυήθηκε ότι θα συνεχίσει να αγοράζει ελληνικά ομόλογα, έστω και χρεοκοπημένα, όσο και με την αγορά ιταλικών και ισπανικών ομολόγων, μια πρωτοβουλία που «φρέναρε» την κερδοσκόπο βουλιμία των αγορών.
Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ θα αποχωρήσει από τη θέση του στα τέλη του έτους, προκειμένου να τον διαδεχθεί ο Μάριο Ντράγκι. Ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης, που κέρδισε τη συγκεκριμένη θέση, επειδή η Άνγκελα Μέρκελ δέχτηκε να θυσιάσει τον Άξελ Βέμπερ της Μπούντεσμπανκ. Επομένως, πρόκειται για έναν ακόμη «εκλεκτό» του Βερολίνου, χωρίς μάλιστα το ειδικό βάρος του Τρισέ.
Η αποδυνάμωση του σημερινού προέδρου της ΕΚΤ, επιτεύχθηκε χθες στο Παρίσι, μέσω της απόφασης να μην αυξηθούν τα αποθεματικά του EFSF. Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παραμένει ο μοναδικός πυλώνας ρευστότητας στη Γηραιά Ήπειρο, που μπορεί να «αγοράζει χρέος» αδύναμων οικονομιών. Μια πρακτική που… έχει τα όριά της, και σε αυτό φαίνεται να ποντάρει η Άνγκελα Μέρκελ.
statesmen.gr
