Εκεί, ως γνωστόν, ο Τσίπρας επανήλθε για πολλοστή φορά στην πρόταση συνεργασίας με άλλα κόμματα και φορείς της Αριστεράς και των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ που, κατά τη φρασεολογία του χώρου, αποδεσμεύονται από τον δικομματισμό. Και άνοιξε την «ψαλίδα» της απεύθυνσης από το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ώς τη Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους Πράσινους, αλλά και το Άρμα Πολιτών του Γιάννη Δημαρά και όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν διαφοροποιηθεί από το αυτό (και μέχρι πρότινος φέρονταν να επιδιώκουν τη δημιουργία διακριτού πολιτικού φορέα).
Χωρίς βέβαια αυτή η πρόταση να βρίσκει σύμφωνες 100% όλες τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλευρά Λαφαζάνη ναι μεν συμφωνεί με την κατά το δυνατό ευρύτερη απεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά θέτει ως προϋπόθεση μια «συνεκτική εναλλακτική πρόταση για το χρέος με αρχή, μέση και τέλος». Όπως σημείωνε στην πρόσφατη Πανελλαδική ο επικεφαλής του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ, «δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτική διέξοδος από την κρίση χωρίς έξοδο της χώρας από το ευρώ και γενικότερη αμφισβήτηση και σύγκρουση με την Ε.Ε.». Χωρίς να αποσαφηνίζεται ένα τέτοιο εναλλακτικό πλαίσιο, υπογράμμισε ο Π. Λαφαζάνης, «η αναφορά σε συνεργασίες, που ξεκινάνε από τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς μέχρι δυνάμεις που αποχωρούν από το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει νόημα».
Βλέπουν δυναμική ανόδου
Σε συνθήκες ιστορικού χαμηλού του δικομματισμού που συνιστά η αθρόα αποκόλληση από αυτόν ή έστω η αποστασιοποίηση περιστασιακών ή και παραδοσιακών ψηφοφόρων του, ο Τσίπρας συχνά έχει επισημάνει τις διεργασίες συνολικής αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, τόσο όσον αφορά τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις όσο και την κοινωνική τους βάση. Κατάσταση που οφείλεται στη μαζική διάψευση των προσδοκιών της πλειονότητας των ψηφοφόρων από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας και τη λειτουργία του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Διάψευση που κορυφώθηκε εξαιτίας της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής ξεπουλήματος της χώρας, έναντι της οποίας η αξιωματική αντιπολίτευση μετά βίας καταφέρνει να διαφοροποιηθεί.
Σε αυτό το πλαίσιο αναδιατάξεων προσβλέπει σήμερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι μπορεί να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση της ανατροπής των συσχετισμών. Έτσι, υποδέχεται με ικανοποίηση και αισιοδοξία δημοσκοπήσεις που δείχνουν μια κάποια δυναμική – μικρή είναι η αλήθεια για τα δεδομένα μιας τέτοιας συγκυρίας σαν κι αυτήν που διανύουμε όπου, επιπλέον, η αδιευκρίνιστη ψήφος βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ, γύρω στο 38%. Πάντως, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί αν αυτή η άνοδος είναι πρόσκαιρη ή αν έχει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις από τη VPRC, την Public Issue και τη Metron Analysis καταγράφουν ποσοστά 7%, 9% και 5,3% αντίστοιχα.
Η ερμηνεία που αποδίδεται από στελέχη του χώρου είναι ότι η άνοδος αυτή σημειώνεται ύστερα από πολύμηνες παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και την κοινωνία, με επίκεντρο την εναλλακτική του πρόταση για διέξοδο από την κρίση (ανεξαρτήτως, επισημαίνουν, με τον αν διαφωνεί κανείς με αυτήν ή όχι).
Από εκεί και πέρα είναι κοινός τόπος πλέον ότι στην ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλαν οι αλλεπάλληλες κυβερνητικές επιθέσεις, ουκ ολίγες και πρωτοφανείς σε ένταση, από τον Πάγκαλο με τα γιαούρτια ώς τους πρόσφατους προπηλακισμούς πολιτικών, κι ενώ είχε εκδηλωθεί το κύμα αγανάκτησης στις πλατείες της χώρας, το οποίο βέβαια παρά τις κυβερνητικές προσπάθειες ήταν δύσκολο να αποδοθεί πολιτικά στην Αριστερά.
Τέλος, μέσα σε ένα περιβάλλον δραματικών εξελίξεων για την οικονομία και την κοινωνία, οι εσωτερικές ιδεολογικές, πολιτικές και οργανωτικές διαμάχες στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ άλλοτε υποχώρησαν υπό το βάρος των αναγκών της συγκυρίας και των περίφημων εκκλήσεων περί ενότητας, άλλοτε επισκιάστηκαν από τα γεγονότα ή ειδικά όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις του σχήματος. Ειδικά, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμούν στελέχη του χώρου, κέρδισε τις εντυπώσεις από τις κόντρες με τον πρωθυπουργό στη Βουλή, με τον ίδιο τον Τσίπρα να σημειώνει ότι ο ίδιος υπήρξε ο πολιτικός αρχηγός με τις περισσότερες ερωτήσεις στην «Ώρα του πρωθυπουργού» αναγκάζοντάς τον να τοποθετηθεί σε κρίσιμα ερωτήματα.
Αντιπολιτευτικοί τόνοι
Στο πλαίσιο αυτό η ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται ότι θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση των σκληρών αντιπολιτευτικών τόνων στη Βουλή, με τον Τσίπρα να αρνείται κατηγορηματικά ότι έχουν επικοινωνιακό χαρακτήρα, όπως του καταλογίζει μερίδα επικριτών του. Μάλιστα από την περασμένη εβδομάδα ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδυθεί σε ένα ιδιότυπο «κυνηγητό» του πρωθυπουργού με αφορμή επίκαιρη ερώτησή του προς τον Παπανδρέου για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός δεν εμφανίστηκε στην «Ώρα του πρωθυπουργού» επικαλούμενος περιοδεία στην Ήπειρο κι έτσι ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ενημέρωσε ότι θα επανακαταθέσει την ερώτηση με σκοπό να εξαναγκάσει τον «θριαμβολογούντα» πρωθυπουργό να απαντήσει για τις διαπραγματεύσεις που δεν έκανε και για τους όρους του νέου μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Ειδικότερα ο Τσίπρας στην ερώτησή του καλεί τον Παπανδρέου να απαντήσει α) γιατί υπήρξε απών στις διαπραγματεύσεις και δεν διεκδίκησε έκδοση ευρωομολόγου και φόρου στις τράπεζες αλλά ούτε και επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, β) αν προτίθεται να φέρει στη Βουλή προς έγκριση το νέο μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση που περιλαμβάνει νέα επώδυνα μέτρα και «εμπράγματες εγγυήσεις καθώς και, τέλος, γ) αν η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί την παραχώρηση σε «εμπειρογνώμονες», τοποτηρητές των αγορών και των δανειστών μας, τον έλεγχο, τη διαχείριση και τη κατανομή των πόρων του ΕΣΠΑ.
http://topontiki.gr/
