Αλιωμένο παγωτό στη Χαλκίδα...

Στη Χαλκίδα, όπου και διαμένω, υπάρχει ένα εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στο τέρμα της οδού Νεοφύτου, ακριβώς πριν τα φανάρια της Νεάπολης. Δεν είχε τύχει να αγοράσω ποτέ κάτι από εκεί. Χθες, είδα μια μεγάλη ταμπέλα που έγραφε «Παγωτό με φρέσκο γάλα, χωρίς συντηρητικά και Ε, μόνο 5,90 το κιλό». Σκέφτηκα ότι ο επιχειρηματίας είναι ενσυνείδητος και αποφάσισε σε συνθήκες κρίσης να χαμηλώσει τις τιμές, για ένα είδος που έχει μεγάλη κατανάλωση το καλοκαίρι, άρα και κέρδος, και αποφάσισα να τον επιβραβεύσω , μια που τα περισσότερα ζαχαροπλαστεία στην πόλη έχουν σχεδόν διπλάσια τιμή και επειδή προτιμώ να δίνω τα χρήματά μου σε μικρές επιχειρήσεις από το να πάρω ένα οικογενειακό παγωτό μιας πολυεθνικής από το super market.

Όταν μπήκα μέσα για να διαλέξω, το ψυγείο με τα παγωτά ήταν άδειο. Με ενημέρωσε ότι τα έχει έτοιμα συσκευασμένα στο ψυγείο που βάζουν τις τούρτες-παγωτό, τα παγωτίνια κλπ. Δε μου πολυάρεσε αυτό, αλλά σκέφτηκα ότι αφού κάνει αυτή την προσφορά φτιάχνει λιγότερες γεύσεις, όσες πουλάνε περισσότερο, πράγμα κατανοητό επιχειρηματικά. Έτσι, διάλεξα μία από τις 5-6 συσκευασίες που είχε μόνο και με την πιο συνηθισμένη γεύση, κρέμα-σοκολάτα. Όταν το ζύγισε βέβαια δεν ήταν 1 κιλό, αλλά 1,5, αλλά και πάλι σκέφτηκα «δεν πειράζει, η τιμή είναι πολύ καλή». Απόδειξη δεν μου έκοψε και –κακώς- δεν τη ζήτησα, μια που έχω εκνευριστεί και με την ιστορία των αποδείξεων, που τις μαζεύαμε όλο τον καιρό για να τις καταργήσουν σε μια νύχτα.

Για να φτάσω στο ζουμί, όταν ανοίξαμε το παγωτό με την παρέα μου γευτήκαμε αμέσως μία άγευστη, ανομοιογενή μάζα με κομμάτια πάγου και πολύ νερό, σαφή δείγματα ότι το παγωτό είχε λιώσει και καταψύχθηκε ξανά. Φάγαμε κυριολεκτικά δύο-τρεις κουταλιές μόνο και αμέσως είχαμε ενοχλήσεις στην κοιλιά. Σκέφτηκα, μάλιστα, ότι επειδή πριν καμιά 20αριά μέρες είχε διακοπές ρεύματος σε όλη τη Χαλκίδα, μπορεί και να ήταν παγωτά που είχαν λιώσει και να τα έβγαλε σε προσφορά για να γλιτώσει τη ζημιά.

Την επόμενη ημέρα το πήγα πίσω. Ήταν εκεί ο άλλος συνιδιοκτήτης και τον ρώτησα αν θα το έδινε στα παιδιά του. Μου το έπαιζε τρελός και του ζήτησα να το δοκιμάσει. Δοκίμασε στη μύτη του κουταλιού και προσπαθούσε να με πείσει ότι ήταν μια χαρά, ίδιο με ένα φρέσκο που όντως είχε φτιάξει εκείνη την ώρα. Του ζήτησα επίμονα να φάει 5-6 γεμάτες κουταλιές και δεν έτρωγε από το ίδιο του το προϊόν που επέμενε ότι δεν ήταν χαλασμένο. Φυσικά δεν έκανε ούτε λόγο για επιστροφή χρημάτων, ενώ του ζήτησα δελτίο παραπόνων και δεν είχε. Για να μην παίξουμε μπουνιές, έφυγα και αύριο σκοπεύω να τον καταγγείλω στην αγορανομία.

Συμπέρασμα 1 : Οι απατεώνες δεν καταλαβαίνουν ούτε από κρίση ούτε από τίποτα.
Συμπέρασμα 2 : Όσο κι αν λυπάμαι που το λέω, μερικές φορές οι μικρές επιχειρήσεις δεν αξίζουν καμίας στήριξης.
Συμπέρασμα 3 : ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΑΝ ΔΕ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ ΤΑ ΙΔΙΑ.

Αναγνώστης