Ας θυμηθούμε όμως τον τρόπο δράσης της σημερινής κυβέρνησης σε όλα τα θέματα. Νοέμβριο του 2009 αφήνουν να αιωρείται για δυο τρεις μήνες ότι θα φορολογήσουν τις καταθέσεις. Αποτέλεσμα να φύγουν κάμποσα δις στο εξωτερικό δημιουργώντας επιπλέον πρόβλημα ρευστότητας στις τράπεζες με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις ίδιες και για την πραγματική οικονομία.
Μάιος του 2011 έντονες φήμες για χρεοκοπία της χώρας με την Δαμανάκη να βγαίνει να λέει ότι υπάρχει κίνδυνος εξόδου της χώρας από το ΕΥΡΩ. Αποτέλεσμα να φύγουν κι άλλα χρήματα στο εξωτερικό επιδεινώνοντας το πρόβλημα.
Η χώρα στην εντατική τον Οκτώβριο του 2009. Μέχρι και τον Μάιο του 2010 κανένα μέτρο. Δηλώσεις επί δηλώσεων, αντιφατικές μερικές φορές, απαξιωτικές για την χώρα και τους πολίτες της. Αποτέλεσμα να γίνει απαγορευτικό το κόστος δανεισμού και τελικά να φτάσουμε στο παρά πέντε με την ψυχή στο στόμα να ψηφίσουμε το μνημόνιο με τον φόβο της χρεοκοπίας να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας.
Από την άλλη είμαστε ένας λαός μίζερος, ημιμαθείς και παντογνώστης, που έχουμε έμφυτη την τάση να κρίνουμε, να καταδικάζουμε τους άλλους, να προτείνουμε λύσεις αρκεί να μην ακουμπούν το δικό μας κώλο και τα δικά μας κεκτημένα.
Μήπως τελικά ο στόχος είναι να στραφεί η μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη ώστε να περάσουν απαρατήρητα αυτά που θα αφορούν όλους μας, το ξεπούλημα της πατρίδας μας κα;; Εδώ ο Σόιμπλε μίλησε για την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και εμείς αντί να αντιδράσουμε ασχολούμαστε με τους ταξιτζήδες. Μήπως με αυτό τον τρόπο θέλουν να μπορούν βάλουν χέρι και στα καλά κεκτημένα μας και να μας καταντήσουν την σταχτοπούτα των ισχυρών Ευρωπαίων;; Μήπως σιγά σιγά αποδεχόμαστε με ευχαρίστηση τις διαρθρωτικές αλλαγές που αφορούν άλλες κοινωνικές ομάδες αγνοώντας ότι θα έρθει και η δική μας σειρά;;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
