Αυτά για όλον τον υπόλοιπο κόσμο, πλην της Θεσσαλονίκης.
Εδώ πέτυχαν οι κυβερνώντες σε μια ανίερη συμφωνία με τους επικεφαλείς των συνδικαλιστικών και άλλων φορέων να μετατρέψουν το γεγονός σε ευκαιρία αντιπαράθεσης, την πόλη πεδίο μαχών, τις παράλληλες εκδηλώσεις ευκαιρία δημόσιων εμφανίσεων και ατομικής προβολής και φυσικά μια ακόμα ευκαιρία για επιπλέον έξοδα παραστάσεων από τα οποία το ίδιον όφελος είναι ο πρωταρχικός σκοπός.
Εδώ οι πρωθυπουργοί, μακριά από το «σπίτι» τους, επιδιώκουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να επαναλάβουν υποσχέσεις που χειροκροτούνται από επαγγελματίες του είδους, να πείσουν για βήματα που έγιναν αλλά δεν τα βλέπουν οι αδαείς, για επιτυχείς σχεδιασμούς που ωφέλησαν τον τόπο, να πείσουν για την ευρεία αποδοχή του πολιτικού τους έργου από το σύνολο των κομματικών υπηρετών και τόσα άλλα που χρειάζεται να σπαταλήσουμε χρόνο για να απαριθμήσουμε.
Κι απέναντι στέκονται οι επαγγελματίες διαμαρτυρόμενοι, αυτοί που κατά το συμφέρον τους και μόνο οργανώνουν κινητοποιήσεις, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, να διαχωρίσουν την θέση τους από τις κυβερνητικές εξαγγελίες μέχρι την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να ξαναβρεθούν στο ίδιο πεδίο. Μια άτυπη συμφωνία για την ύπνωση του λαού.
Αφορισμός των πάντων; Όχι. Υπάρχουν και εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας. Ελάχιστες όμως και όσα έγιναν τον τελευταίο χρόνο μας επιτρέπουν να διατηρούμε αυτήν την άποψη.
Και τελικά ποιο το όφελος για την πόλη; Ποιο το όφελος για τους πολίτες; Κανένα.
Θα συγκεντρωθούν ξανά στρατιές αστυνομικών για να προστατέψουν μια έκρυθμη από μόνη της κατάσταση. Μια προγραμματισμένη σύγκρουση ομάδων, ιδεών, παρατάξεων, κοινωνικών ομάδων, αγανακτισμένων εκ γενετής, αθεράπευτα αντιεξουσιαστών που αναγνωρίζουν, απαιτούν και επιβάλλουν μόνο τη δική τους εξουσία απόψεων και ενεργειών, μια σύγκρουση που θα προβληθεί από τα Μ.Μ.Ε. με αποκλειστικά αφιερώματα.
Γιατί αυτό μετράει, η σύγκρουση υπό το φως της δημοσιότητας, η δημιουργία εντυπώσεων, ο αδυσώπητος αγώνας για την επικράτηση του είδους. Πολιτική vs πραγματικότητα, πολιτικοί vs παραπολιτικοί, ψέμα vs ελπίδα, εξουσίες vs λαός.
Τι θα αλλάξει μετά από το διήμερο των συγκρούσεων; Τίποτα ωφέλιμο.
Η Θεσσαλονίκη θα γίνει και πάλι η ατυχής παιδίσκη που θα βιαστεί από τους παλαιστές των εντυπώσεων, προκειμένου να αποκομίσουν καθείς για τον εαυτό του τα εύσημα της νίκης. Μια πόλη που στο τέλος της μέρας ή καλύτερα στο χάραμα της επόμενης, θα μας θυμίζει τους στίχους του άσματος «μ’ άφησες σαν πόλη τουρκεμένη».
Ο σημερινός ηγήτωρ του κυβερνητικού σχηματισμού, θέλει να λέγεται πως πρωτοτυπεί σε ιδέες και αποφάσεις. Ας κάνει κάτι καλό για την πόλη μας. ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ.
Ας γίνουν τα εγκαίνια χωρίς πολιτικούς ή έστω με κάποιον που θα έρθει εκπροσωπώντας τους, μόνο για δυο ώρες και θα φύγει. Ας μας αφήσουν επιτέλους να χαρούμε λίγο την προβολή της πόλης μας, να συμμετάσχουμε στις εκδηλώσεις της Δ.Ε.Θ., να δείξουμε πως είμαστε ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται τον τόπο τους.
ΔΕΝ είναι η πόλη μας εξιλαστήριο θύμα. Είναι στολίδι στην ιστορία και την πορεία του τόπου μας, της πολύπαθης Ελλάδας. ΜΗΝ προσποιήστε άλλο πως θέλετε να την αναδείξετε ως κέντρο των αναπτυξιακών σχεδιασμών σας, μάθαμε μετά από τόσα χρόνια πως απλά θέλετε τη φωτιά μακριά από το χωράφι σας. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αφήστε μας, μην μας στερείτε όσα δεν μπορείτε να μας δώσετε.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ πόλη του χθες, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ πόλη του σήμερα, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ πόλη του αύριο. Μια πόλη με πολίτες που την κρατούν αγκαλιά χωρίς την βοήθεια της κεντρικής εξουσίας. Είμαστε δεμένοι μαζί της, με τα προβλήματα και τα όνειρά της. Γι αυτό λάμπει όσο κι αν την πολεμούν. Γι αυτό την ερωτεύονται όσοι την γνωρίζουν. Γιατί είναι το ίδιο το όνειρο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ. ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ….ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
mantatoforos.blogspot.com
