έχει «βαθιές τσέπες» και θα μπορούσε να ρίξει στη «μάχη» του χρέους περί τα 3 τρισεκατομμύρια ευρώ...
Ο Willem Buiter, που υπογράφει την έκθεση, εμφανίζεται κατηγορηματικός ότι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη διαθέτουν τα μέσα για να αποτρέψουν οποιοδήποτε σενάριο «άτακτης» χρεοκοπίας οποιουδήποτε κράτους-μέλους, αλλά και να στηρίξουν χώρες όπως η Ιταλία ή η Ισπανία απέναντι στα προβλήματα χρηματοδότησης που ο φόβος των αγορών θα μπορούσε να τους δημιουργήσει.
Σε ό,τι αφορά τις ανησυχίες για ενδεχόμενη απώλεια της αξιολόγησης «ΑΑΑ», ειδικά για τη Γαλλία, ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν αποτελεί ζήτημα ιδιαίτερης σημασίας και ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί -και θα αντιμετωπιστεί- με επιπλέον εμπροσθοβαρή μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης.
«Η Ευρώπη δεν ενεργεί ποτέ νοικοκυρεμένα, σπάνια βρίσκεται μπροστά από τις εξελίξεις και συνήθως κάνει το σωστό μόνο όταν όλες οι άλλες λύσεις έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει».
Οι μηχανισμοί στήριξης των κρατών-μελών και του τραπεζικού συστήματος της Ευρώπης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Ευρωσύστημα (η ΕΚΤ και οι 17 Κεντρικές Τράπεζες-μέλη της), τα δημοσιονομικά «πακέτα» και μηχανισμοί όπως το EFSF, το ελληνικό «πακέτο» διάσωσης, το EFSM και, από τα μέσα του 2013 ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM).
Ο Buiter τονίζει ότι, όπως κάθε Κεντρική Τράπεζα, έτσι και η ΕΚΤ «δεν χρεοκοπεί αν δεν το θέλει», αφού μπορεί να λειτουργήσει ως έσχατος δανειστής τυπώνοντας χρήμα. Εξηγεί επίσης ότι, θεωρητικά, η ΕΚΤ μπορεί να «απορροφήσει» απεριόριστες ζημίες στην προσπάθειά της να στηρίξει τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και τις τράπεζές τους, σημειώνει ωστόσο ότι πρόκειται για μία Κεντρική Τράπεζα με ισχυρή δέσμευση απέναντι στη διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα.
Ακόμη κι έτσι, η ΕΚΤ θα μπορούσε -χωρίς να ρισκάρει άνοδο του πληθωρισμού πάνω από το όριο του 2%- να ρίξει στη «μάχη» της κρίσης χρέους περί τα 3 τρισεκατομμύρια ευρώ, υποθέτοντας ότι η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη μπορεί να διατηρηθεί στο μετριοπαθές επίπεδο του 1,5%.
Αναφορικά με το μέγεθος του EFSF η Citi επαναλαμβάνει την εκτίμησή της ότι απαιτείται η ενίσχυσή του έως τα 2,5 τρισεκατομμύρια ευρώ, από τα 440 δισ. ευρώ σήμερα, αλλά και ότι πολιτικά κάτι τέτοιο μοιάζει σήμερα αδύνατο. Εκτιμά όμως ότι στο «όχι πολύ μακρινό μέλλον» είναι πιθανή η ενίσχυσή του έως του ποσού του 1 τρισ. ευρώ, ακόμη κι αν δεν συναινέσουν όλα τα κράτη-μέλη. «Απαντώντας» στις ενστάσεις για το ενδεχόμενο μειωμένης πιστοληπτικής αξιολόγησης του EFSF από μία τέτοια μεγέθυνση, η Citi σχολιάζει ότι «ένα EFSF ύψους 440 δισ. ευρώ και επιπέδου ΑΑΑ είναι πολύ λιγότερο χρήσιμο από ένα EFSF ύψους 1 τρισ. ευρώ με αξιολόγηση ΑΑ-».
Ο θεσμός της «ενισχυμένης συνεργασίας» είναι το «παράθυρο» μέσα από το οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί η μεγέθυνση του EFSF, καθώς αν τουλάχιστον 9 χώρες-μέλη συμφωνήσουν να προχωρήσουν σε ένα πιο «προχωρημένο» στάδιο ολοκλήρωσης σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα, πάντα εντός των δομών της Ε.Ε., έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν με την προϋπόθεση ότι και άλλα κράτη-μέλη θα έχουν αργότερα το δικαίωμα να προσχωρήσουν. Πρόκειται για μία διαδικασία που δίνει τη δυνατότητα να παρακαμφθεί ενδεχόμενο βέτο από κάποια μικρή χώρα-μέλος. Αν, ωστόσο, μία χώρα όπως η Γερμανία εμφανιζόταν αντίθετη, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, αναφέρει η έκθεση. Όμως παρά τη «σκληρή» ρητορική, η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να διαλύσει το ευρώ ή την Ε.Ε., σημειώνει η Citi.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συντάκτης της έκθεσης, «η Ε.Ε. δεν θα πρέπει να προσεγγίζεται ως έθνος-κράτος ή ως υπερεθνικός οργανισμός. Διαθέτει στοιχεία και από τα δύο, αλλά δεν εμπίπτει σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Είναι εντελώς διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη πολιτικοοικονομική οντότητα στον κόσμο».
«Η Ευρώπη δεν ενεργεί ποτέ νοικοκυρεμένα, σπάνια βρίσκεται μπροστά από τις εξελίξεις και συνήθως κάνει το σωστό μόνο όταν όλες οι άλλες λύσεις έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει», σχολιάζει ο Buiter, εκτιμώντας ότι η σημερινή κρίση του κρατικού χρέους και του τραπεζικού συστήματος πιθανότατα θα οδηγήσει σε μία πιο ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη.
www.capital.gr
