Κι ενώ η Μαρίνα Λεπέν, η πρόεδρος του γαλλικού «Εθνικού Μετώπου» έσπευσε την περασμένη εβδομάδα, τις πρώτες κιόλας ώρες μετά το μακελειό στη Νορβηγία, να αποκηρύξει τις πράξεις του Μπρέιβικ...
προκειμένου να προλάβει κάθε άμεσο ή έμμεσο συσχετισμό του κόμματός της με το αίμα των αθώων… ο Επίτιμος μπαμπάς της (ναι, υπάρχει και στη Γαλλία δίδυμο Επίτιμος- Θυγάτηρ, μόνο που την έχει βγει από τα δεξιά στο αντίστοιχο δικό μας δίδυμο…) σήκωσε το δικό του μπαϊράκι και τσαλάκωσε με έπαρση το αλτρουιστικό πρόσωπο ή προσωπείο του μοντέρνου FN της διαδόχου του. Είπε λοιπόν ο άνθρωπος… κατά την εβδομαδιαία on line εμφάνισή του στο επίσημο site του κόμματος ότι αυτό που του φάνηκε σοβαρότερο στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν το ατύχημα (accident) των επιθέσεων ενός ανθρώπου που δεν ήταν στα σύγκαλά του αλλά η αθωότητα και η αδράνεια της νορβηγικής κυβέρνησης. Αυτά υπήρξαν τα δυο σημαντικότερα στοιχεία που αναδείχτηκαν από την όλη ιστορία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του 83χρονου ιστορικού ηγέτη της γαλλικής ακροδεξιάς. Εν συνεχεία χαρακτήρισε τη Νορβηγία «συμπαθητική χωρούλα». Της καταλόγισε ωστόσο ότι δεν έχει λάβει σοβαρά υπόψη ούτε το πρόβλημα της μαζικής μετανάστευσης… ούτε της διεθνούς τρομοκρατίας.
Εννοείται ότι υπάρχουν πολλοί οπαδοί του FN που ασπάζονται πλήρως τις απόψεις του βετεράνου Λεπέν. Εις μάλιστα εξ αυτών (μέλος του κόμματος) θεώρησε σωστό να διαδώσει ιντερνετικώς ένα κείμενο που σχεδόν αποκαθιστούσε τον Μπρέιβικ και αιτιολογούσε την ισλαμοφοβία του. Και μπορεί η νεότερη βερσιόν του Μετώπου να προχώρησε σε διαγραφή του, την αμέσως επομένη ωστόσο, υπήρξαν κάμποσοι μιμητές του στο Twitter…
Αυτή η διάσταση μεταξύ της παλαιάς και νέας γενιάς γάλλων ακροδεξιών (αν δεχτούμε ότι πραγματικά υπάρχει), η αλληλεπίδρασή τους και οι οσμώσεις τους, οι μισοβέζικες τοποθετήσεις και η ψυχρότητα απέναντι στο θάνατο μας αφορούν όλους ως πολίτες αυτής της παράξενης Ευρώπης που άλλοτε γλείφει τις πληγές της κι άλλοτε εκτονώνεται δαγκώνοντας τα άκρα της. Υπάρχουν άλλωστε ακροδεξιές αναλογίες, περισσότερο ή λιγότερο προσχηματικές σε όλες τις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου. Όσο για το «αυγό του φιδιού» που το θυμόμαστε κάθε φορά που εκδηλώνεται κάποιο καινούριο ακραίο κρούσμα, ίσως να μην εκκολάπτεται μακριά και βαθιά σε συνειδησιακές τρύπες της ανθρωπότητας. Τα νέα αυγά των φιδιών ίσως να εκκολάπτονται στο γκαζόν…
http://www.topontiki.gr/article/20079
