Εξοπλίζοντας λοιπόν τις οθόνες αυτές με φωτοβολταϊκούς πολωτές, κατάφεραν να συγκεντρώσουν ενέργεια όχι μόνο μέσω του οπίσθιου φωτισμού της οθόνης, αλλά και από το φως του περιβάλλοντος και το φως του ηλίου.
Οι LCD οθόνες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, είναι πολλωμένες με 2 δύο φύλλα που αποτελούνται από μόρια υγρού κριστάλλου μέσα από τα οποία διαπερνά αρκετό φως του οποίου η ποσότητα μεταβάλλεται αναλόγως με τα χρώματα της οθόνης κάθε στιγμή. Το φως που φιλτράρεται ή μπλοκάρεται αποτελεί χαμένη ενέργεια η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί.
Με τη νέα μέθοδο οργανικών φωτοβολταϊκών που θα χρησιμοποιηθούν για την πόλωση των LCD οθονών, η οθόνες μπορούν να επιστρέφουν την ενέργεια που καταναλώνουν τόσο “λαίμαργα” κατά τη διάρκεια της μέρας. Ο όρος “λαίμαργα” μπορεί να δικαιολογηθεί εάν αναλογιστεί κανείς ότι το φως που καταναλώνουν οι οθόνες αποτελεί το 80% με 90% της ενέργειας των συκευών. Το 75% αυτής της ποσότητας είναι ενέργεια που χάνεται χωρίς να αξιοποιηθεί με διαφορετικό τρόπο.
Η έρευνα πρόκειται να δημοσιευτεί τον επόμενο μήνα στο επιστημονικο περιοδικό Advanced Materials.
