υπάρχουν παιδάκια στον κόσμο που δεν έχουν να φάνε». Και εκεί εγώ έπρεπε να αισθανθώ τύψεις και να το φάω όλο. Ευτυχώς η γιαγιά μου πέθανε πριν προλάβει να δει ότι τα παιδάκια τα οποία μνημόνευε με τόσο πόνο είναι τα δικά της σήμερα.
Κάπως έτσι λοιπόν και οι σημερινοί «άρχοντες» τρώνε όλο τους το φαγητό γιατί υπάρχει εκεί έξω κόσμος που δεν έχει να φάει. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει όμως είναι ότι ο κόσμος αυτός είναι ο δικός τους, ο οποίος αν δεν έχει να φάει δεν θα ζήσει για να τους ψηφίσει κιόλας. Αλλά συγνώμη ξέχασα…αυτοί ακόμη και πεθαμένους ξεθάβουν προκειμένου να κρατήσουν τη θέση τους.
Η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι ίσως είναι ανούσιο που σπαταλώ το χρόνο μου να τα γράφω αυτά. Εξάλλου ποιος θα ευαισθητοποιηθεί; Αυτοί που χρειάζεται να νιώσουν τύψεις απλά…τρώνε όλο τους το φαγητό.
