Αξιοπρέπεια» και άλλα παρόμοια. Αυτά τα γράφουν ΟΛΟΙ και ΠΑΝΤΟΥ με αποτέλεσμα, αν και είναι σωστά, όλοι μας να τα περνάμε στο «ντούκου» και κανείς μας να μην προσπαθεί να καταλάβει από που βγήκαν και γιατί έχουν γίνει τόσο γνωστά. Όποιος θέλει μπορεί να τα σκεφτεί από μόνος του και τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πάει στο Σύνταγμα.
Για μένα ο σημαντικότερος λόγος να πάει πολύς κόσμος εκείνη την ημέρα είναι άλλος. Είναι πως μετά από τρεις μήνες καθημερινών συνελεύσεων, οι Λαικές Συνέλευσεις είναι πολύ κοντά στο να γίνουν θεσμός.
Τυπικά, μπορεί να μην αλλάξει τίποτα, όμως οι Λ.Σ. κάθε πόλης μπορούν να αποκτήσουν εξουσία και να επηρεάζουν, άτυπα, τα πράγματα. Τι εννοώ; Για παράδειγμα, μπορεί να αποφασιστεί από όλες τις Λ.Σ. της χώρας να μην πληρώνει κανείς εισητήριο στο μετρό μέχρι η τιμή του να πάει εκεί που θα μπορούν να το πληρώσουν και αυτοί που παίρνουν 700 ευρώ. Μετά, όταν η τιμή είναι θα είναι πλέον λογική, θα το πληρώνουν όλοι συνεiδητά.
Επίσης, μπορεί να σταματήσουν να αγοράζουν ελληνικά προιόντα ζητώντας από τους παραγωγούς να φέρουν τις τιμές τους στα επίπεδα των αντίστοιχων ξένων, και όταν το κάνουν, να αγοράζουμε μόνο ελληνικά.
Τέτοιες δράσεις φέρουν αποτέλεσμα και μας ευνοούν όλους αφού και περισσότερος κόσμος θα πληρώνει εισητήριο (που τώρα πληρώνουν λίγοι) άρα και το κράτος θα εισπράτει τα χρήματα που ξοδεύει για οδηγούς, βενζίνες κ.λπ. και οι αγρότες θα βγάζουν περισσότερα χρήματα, κάτι που θα βοηθήσει γενικότερα την αγορά αφού,για παράδειγμα, θα αγοράσουν περισσότερα ρούχα άρα δε θα απολύθουν οι υπάλληλοι από καταστήματα ρούχων, οι οποίοι με τη σειρά τους θα πάρουν περισσότερα φρούτα, θα πάει καλά και το μπακάλικο και πάει λέγοντας.
Εννοείται πως δεν είναι όλα τόσο εύκολα και πως δε θα φτιάξουμε την οικονομία τόσο απλά, αλλά είναι ένα πρώτο βήμα και μόνο ένα παράδειγμα δράσης.
Για να έχουν ουσία όμως όλα αυτά πρέπει οι συνελεύσεις να είναι πολύ μαζικές ώστε να εκφράζουν το μέσο Έλληνα. Οι αποφάσεις άμα δεν γίνονται πράξη από πολλές χιλιάδες ανθρώπους δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί γιατί όλοι μας κινδυνεύουμε. Σε όποια παράταξη κι αν ανήκουμε, σε όποια ιδεολογία κι αν πιστεύουμε.
Φίλοι δεξιοί, μια χούφτα πολιτικών έχει αποφασίσει να χαρίσει σε ξένους τα εδάφη που με αίμα κέρδισαν οι παππούδες μας.
Φίλοι αριστεροί, οι διαφορά μεταξύ πλουσίων και φτωχών όλο και μεγαλώνει με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει το 99% υπάλληλοι και εργάτες και το υπόλοιπο 1% τα αφεντικά τους.
Φίλοι που δεν ασχολείστε με την πολιτκή και δε σας ενδιαφέφει να είστε ενεργοί πολίτες, σε λίγο καιρό μπορεί να μην έχετε να δώσετε στα παιδιά σας χαρτζιλίκι και να μην μπορείτε να τους πάρετε καινούρια παππούτσια.
Φίλοι άνθρωποι, τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται, τα ΜΜΕ μας λένε μόνο ψέματα, όσοι διεκδικούν μια καλύτερη ζωή παριστάνονται ως «αλήτες και αργόσχολοι που πάνε όλη μέρα σε διαδηλώσεις και σπάνε την περιουσία του κοσμάκη», κινδυνεύουν πολλές από τις ελευθερίες μας και η καλή ζωή έχει καταντήσει να είναι ουτοπία.
Οι λόγοι να ξεσηκωθούμε είναι πολλοί (υπάρχουν ολόκληρα βιβλία που τους αναφέρουν). Ο λόγος να είμαστε ενωμένοι είναι ένας: μόνο έτσι θα πετύχουμε και θα διώξουμε όλους αυτούς που χρόνια τώρα μας κρατάνε χωρισμένους. Όταν γίνει αυτό και έχουμε σώσει τις ζωές μας και τα εδάφη μας, θα υπάρχει χρόνος για να λύσουμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ τις διαφορές μας.
Κλείνοντας, θέλω να πω κάτι προς όλους αυτούς τους «αγανακτισμένους με τους αγανακτισμένους». Κατηγορείτε τους «αγανακτισμένους της παραλίας», όπως τους αποκαλείτε με περίσιο χιούμορ, πως δεν είναι αληθινοί επαναστάτες γιατί «η επανάσταση δεν πάει διακοπές», αλλά αυτοί αράζουν στις παραλίες.
Όμως, το να είσαι αγανακτισμένος δεν είναι επάγγελμα και δε σημαίνει πως πρέπει να είσαι κάθε μέρα εκεί. Σημαίνει ότι απλά είσαι δυσαρεστημένος. Για να είσαι κάθε μέρα εκεί πρέπει να είσαι και συνειδητοποιημένος και αποφασισμένος, αλλά δυστυχώς από τα 2.000.000 που συμμετείχαν έστω και μία φορά σε συγκέντρωση σε οποιαδήποτε πόλη, περίπου το 1% συνέχισε να πηγαίνει και το καλοκαίρι.
Αλλά φυσικά δε φταίνε αυτοί που από κάποια στιγμή και μετά δεν ξαναπήγαν, μιας και ξαναυπνωτίστηκαν από την απίστευτη προπαγάνδα των ΜΜΕ και κυρίως της τηλεόρασης.
Και το ότι κάποιοι πήγαν 5 φορές στο Σύνταγμα και μετά προτίμησαν να πανε στην παραλία, δε σημαίνει πως δεν έχουν το δικαίωμα να ξαναδιαδηλώσουν, γιατί, όπως είπα, ακόμα είναι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ οι άνθρωποι που έχουν ξυπνήσει πραγματικά και οριστικά. Οι περισσότεροι είναι απλά αγανακτισμένοι.
Όταν γίνουν αγανακτισμένοι/συνειδητοποιημένοι/αποφασισμένοι θα γίνουν αυτόματα και εξεγερμένοι και τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους «μεγάλους».
Τέλος, πολλοί λένε ότι δεν πετυχαίνεις τίποτα με διαδηλώσεις και τέτοιου είδους διαμαρτυρίες. Η ιστορία όμως τους έχει διαψεύσει. Όσο γι’ αυτούς που αναρωτιόνται το τί θα γίνει άμα φύγουν και αναζητούν εγγυήσεις τους παραθέτω αυτό το απόσπασμα από ένα κείμενο τις Λ.Σ. Μολάων.
«Καμία εγγύηση! Σου λέμε «έλα να αγωνιστούμε μαζί, να πάρουμε τη ζωή μας πίσω, την πατρίδα μας που μας ανήκει». Σου λέμε «έλα να αναστήσουμε τους προγόνους μας που έχυσαν το αίμα τους για λευτεριά και μια καλύτερη ζωή». «Έλα να φτιάξουμε όλοι μαζί το μέλλον μας τιμώντας το αίμα που έχει χυθεί και δίνοντας ελπίδα στη νέα γενιά».
Καμία εγγύηση! Όπως καμία εγγύηση δεν είχαν και οι παππούδες μας όταν αντιστάθηκαν τους κατακτητές και τους δυνάστες τους, μόνο τη βεβαιότητα του άδικου και τον πόθο της λευτεριάς, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας!
Αν δεν μπόρεσες να ενωθείς μαζί μας, αμφέβαλλες για τα κίνητρά μας έχοντας εξαπατηθεί πολλές φορές ή φοβήθηκες και δεν πιστεύεις στις δυνάμεις σου, ξανασκέψου το, έχεις τεράστια δύναμη, αν βγήκες και δεν βρήκες αυτό που ήθελες ξαναβγές με επιμονή για ένα κίνημα καθαρό από κόμματα που καλεί ανθρώπους που πιστεύουν πως χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα διαθέτει τη γνώση οικονομικών και πολιτικών επιστημόνων αλλά και τη γνώμη των απλών ανθρώπων, που μπορούν να πουν σπουδαία λόγια, ώστε να εγκαθιδρυθεί μια πολιτική που να αγκαλιάζει τον άνθρωπο και να εξυπηρετεί τις ανάγκες του και μάλιστα χωρίς σύνορα γιατί το πρόβλημα είναι παγκόσμιο.»
Επειδή πιστεύω όλα όσα έγραψα και θέλω κάποια μέρα να ζω σε έναν καλύτερο κόσμο, στις 3 Σεπτεμβρίου θα είμαι στο Σύνταγμα. ΕΣΥ;
