Δηλαδή για να καταλάβω θα ήσασταν ευχαριστημένος κύριε αν περνάτε ολόκληρη την σύνταξη σας (2.330€ όπως εσείς αναφέρετε) ενώ η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη; Ο ιδιωτικός και δημόσιος τομέας αιμορραγεί και αφήνει κόσμο να πεινάσει.
Ποιοι θεωρείτε δηλαδή εσείς ότι πρέπει να πληρώσουν όλη αυτήν την κατάσταση; Όλοι οι υπόλοιποι; Εσείς γιατί να μείνετε έξω από τις περικοπές; Γιατί δουλέψατε σκληρά και πηγαίνατε και σχολειό ταυτόχρονα; Προς Θεού δεν θέλω να υποβαθμίσω το έργο σας αλλά δεν είστε ο μονός που έχει δουλέψει σκληρά σε αυτήν την χωρά κύριε και φυσικά δεν είστε και ο μονός που τιμωρείται! Για να γίνω πιο σαφής, είμαι φοιτήτρια της Θεσσαλονίκης (θα πείτε τι ξέρεις εσύ από δουλεία και δίκιο έχετε). Οι γονείς μου με σπουδάζουν 4 χρόνια σε μια διαφορετική πόλη με ότι έξοδα συνεπάγεται αυτό. Για να περάσω σε αυτήν την σχολή πλήρωσαν του κόσμου τα φροντιστήρια και όχι επειδή εγώ ήμουν τούβλο επειδή το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα στην χωρά μας δεν αφήνει αλλά περιθώρια σε κάλους μαθητές. Έχω 4 ανώτατα πτυχία αγγλικών και γερμανικών και πολύ καλή γνώση υπολογιστών (δεν κάνω παρουσίαση βιογραφικού, απλά τα παραθέτω για να καταλάβε! τε το κόστος ζωής μου από την μέρα που άρχισα να θυμάμαι). Έχετε σκεφτεί ποτέ κύριε ότι ένας νέος με τόσα πτυχία δεν πρόκειται να βρει δουλεία ούτε με 500€ γιατί η ενεργεία τρίβει την ανηφόρα; Ξέρεται από αυτό το άγχος; Γνωρίζετε τι θα πει να μην ξέρεις αν θα μπορέσεις να κάνεις οικογένεια; Αν θα μπορέσεις να βρεις ένα σπίτι να μείνεις; Αν θα έχεις να φας τέλος πάντων; Το άγχος του πατερά μου που στα 49 του φοβάται μην τον απολύσουν γιατί αν συμβεί αυτό είναι αδύνατο να ξαναβρεί δουλεία σε αυτήν την ηλικία για να μας συντηρήσει; Αυτό το άγχος και την στενοχώρια ποιος θα μου τα απ! οζημ ιώσει; Αυτά τα χρήματα κύριε που εσείς περιφρονείτε για κάποιους είναι φαίνονται παράδεισος. Η νέα γένια είναι αμφίβολο αν θα βρει δουλεία για να επιβιώσει και όσο για το ανέκδοτο της σύνταξης δεν θέλω να το συζητήσω.
Αυτό που με εξόργισε και μου έδωσε την αφορμή να γράψω για πρώτη φορά στο μπλοκ που διαβάζω καθημερινά ήταν τα λεγόμενα σας «μετά από 41 χρόνια δουλειάς δόξα των Θεό υπάρχουν και χειρότερα ότι κάνει όλος ο κόσμος θα κάνω και εγώ». Σας παρακαλώ πολύ κύριε να μην λέτε δόξα τον θεό που υπάρχουν και χειρότερα αλλά παρακαλώ τον θεό να έρθουν καλύτερες μέρες για όλους.
Ζούμε σε μια Ελλάδα που δεν επιλέξαμε αλλά μας επιβλήθηκε και τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγωνιστούμε και να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την ζωή μας. Για να γίνει αυτό φυσικά πρέπει να προσαρμοστούμε με την πραγματικότητα, να την κατανοήσουμε και να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή.
Ελπίζω να καταλάβατε ότι είμαι μια απελπισμένη νέα που βλέπω το μέλλον μπροστά μου να με πλακώνει και ίσως γι αυτό το ύφος γραφής μου να φαίνεται κάπως εριστικό.
Αναγνώστρια
