της ανεξέλεγκτης εργοδοσίας στον χώρο του Τύπου, που τους τελευταίους (ιδιαίτερα) μήνες μαστίζεται υποτασσόμενος ασμένως στις επιθυμίες και στις ορέξεις των… μεγάλων αφεντικών!
Επί μήνες, μήνες δύσκολους για την πλειοψηφία των μελών του δημοσιογραφικού κόσμου, τυρβάζουν περί άλλων αποφεύγοντας να συγκληθούν τα μέλη του ΔΣ σε Σώμα, αναλαμβάνοντας εμπράκτως το βάρος που τους αναλογεί. Αντί αυτού τα εναπομείναντα μέλη, σαν άλλοι πολιτευτάδες παλαιότερων δεκαετιών, περιορίζονται σε υποσχέσεις και παραινέσεις προς τους συναδέλφους, ώστε αυτοί να μην επιτείνουν το πρόβλημα, αξιώνοντας όχι τίποτα περισσότερο, από τα δεδουλευμένα τους!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ό,τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες σε αρκετά μεγάλο όμιλο επιχειρήσεων Τύπου, όπου με άλλοθι την μη εξεύρεση επαρκών κονδυλίων για να καλύψουν τις λοβιτούρες και την κακοδιαχείριση χρόνων, συγκεκριμένος επιχειρηματίας αρνείται να πληρώσει μισθούς σε όλο τον όμιλό του, ο οποίος συνεχίζει να… παράγει έργο ανενόχλητος. Τόσο το κράτος, όσο και η ΕΣΗΕΑ, κάνουν το ανθρωπίνως αδύνατον για να εξασφαλίσουν την μακροημέρευση των επιχειρήσεων του υπέργηρου εκδότη , ο οποίος περιφέρεται με το βεσπάκι του, τα βάζει με τους πάντες την ώρα που αναζητεί νέα θύματα που θα ακριβοπληρώσουν τις γαλέρες του.
Συγχαρητήρια πολλά, τέλος και στην (υπαρκτή;) Νομική Υπηρεσία της ΕΣΗΕΑ και τις πολύτιμες συμβουλές της, ώστε να μην τυχόν ξεφύγει από καθαρό λάθος καμιά αγωγή ή εξώδικο, που θα καταστήσει την ίδια και την προϊστάμενη αρχή της, σε δυσχερή θέση έναντι συγκεκριμένων εκδοτών. Μπράβο και πάλι μπράβο…
Υ.Γ.: Τουλάχιστον βγάλτε εκείνο το ρημαδοπανό απ’ έξω από τα γραφεία της Ένωσης, να μην γελάει ο κόσμος…
Αναγνώστης
