Δεν ξέρω εάν το έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αλλά εμένα τελευταία το ερώτημα με βασανίζει. Ποια ήταν η αφορμή για τον/την Νεάτερνταλ; Τι άκουσε, τι είδε και τι...
υπέστη για να σηκώσει το χέρι και να το προσγειώσει στο μάγουλο του/της Νεατερνταλ-ίνας;
Και όσο το σκέφτομαι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι βρέθηκε αντιμέτωπος/η με τον υπουργό Οικονομικών της παλαιολιθικής εποχής. Όπως ακριβώς εμείς σήμερα. Δεν θα σταθώ στο περιεχόμενο όσων ακούμε, ούτε στη νέα δέσμη μέτρων. Θα σταθώ στο ύφος, που πάντα υποκρύπτει ένα ιδιότυπο ήθος.
Γιατί τελευταία – όπως χθες στη Βουλή- βλέπουμε τους τύπους που έχουν αναλάβει τη συντεταγμένη χρεοκοπία της χώρας να μιλούν και να μας ρίχνουν συγχρόνως κλωτσιές. Να μιλούν με οργή και μένος. Να είναι επιθετικοί και προκλητικοί. Να μας οδηγούν στον πάτο με συνοφρυωμένο βλέμμα, με αγριεμένα μάτια, με βλακώδες στόμφο. Ποιοι… εκείνοι που θα έπρεπε, τουλάχιστον, να είναι ταπεινοί και σεμνοί. Να είναι βρεγμένες γάτες. Ποιοι… εκείνοι που θα έπρεπε να έχουν αφαιρέσει τον δείκτη του χεριού τους και όχι να τον κουνούν χωρίς αιδώ μπροστά στα μάτια μας.
Ναι, φαντάζομαι κάπως έτσι η ανθρωπότητα ανακάλυψε τα χαστούκια.
http://www.topontiki.gr/
