Η Αργεντινή είναι μια χώρα δυτικοευρωπαϊκής νοοτροπίας και κουλτούρας , απόγονοι γαρ μεταναστών της Νότιας Ευρώπης και με μια πολύ ισχυρή κοινότητα Γερμανικού φύλου ( απ' όπου προέρχεται και ο πρόσφατα αποβιώσας πρόεδρος της χώρας Νέστορ Κιρσνερ - τον αντικατέστησε η σύζυγός του Φερνάντα - . ) Η Αργεντινή θεωρείτο στις δεκαετίες του 70 και 80 σαν η πιο ανεπτυγμένη χώρα της Λατινικής Αμερικής και δεν απείχε αυτό και πολύ από την πραγματικότητα. Στην χώρα έπνεε νέος άνεμος μετά την πτώση των στρατηγών της Χούντας του Βιντέλα και το τραυματικό σοκ του ΄΄ περίεργου ΄΄ πολέμου των Φώλκλαντς απέναντι στην Μ. Βρετανία έδινε τη θέση του στην Εθνική ανάταση συνεπικουρούμενης και από την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλου στο Μεξικό από την παρέα του Μαραντόνα. Νέος πρόεδρος είχε αναλάβει ο Κάρλος Μένεμ ο οποίος έλαβε μια περίεργη απόφαση. Επικαλούμενος τα οφέλη ενός ισχυρού νομίσματος και με την πρεμούρα να κατευνάσει την πληθωριστική τάση του νομίσματος της χώρας (Πέσο) πραγματοποίησε την πάταξη ισοτιμίας του νομίσματος με αυτό του δολαρίου. ΄Χαρη σε αυτήν την αρχή της μετρατεψιμότητας ( όπως ονομάζεται ο όρος αυτός) η χώρα βίωσε για μικρό χρονικό διάστημα μία αδιανόητη έκρηξη καταναλωτισμού που μας φέρνει στο νου την αντίστοιχη δική μας των περιόδων Σημίτη, χρηματιστηρίου, Ολυμπιακών αγώνων κλπ . ''Ξάφνου'', αφηγείται ο Χουάν Γκελμάν _ μεγαλύτερος εν ζωή ποιητής της Αργεντινής __ το Μπουένος Άιρες έγινε μια πόλη άλλη. Τεράστια αυτοκίνητα , ακριβά καταστήματα και έξαλλη χλιδή κτύπησε τη χώρα σαν μανιασμένος άνεμος '' Τα καλά όμως κρατούν λίγο . Η Αργεντινή δεν είχε Ευρωπαϊκή Ένωση για να συντηρήσει την ουτοπία όσο την συντήρησε η Ελληνική ολιγαρχία με σκοπό το άκοπο υπερκέρδος. Τα φαντάσματα της ύφεσης έκαναν σύντομα την εμφάνισή τους. Οι εξαγωγές και εισαγωγές χάθηκαν εξαιτίας του σκληρού νομίσματος __ ιδέα των Αμερικανών__ η αγορά πάγωσε , ο πληθωρισμός ξαναεμφανίσθηκε σαν πανούκλα και ήρθε το Δ.Ν.Τ !
Με ένα χρέος της τάξης των 12,5 δις $ το αντίστοιχο δικό μας μοιάζει παιδική σβούρα . Τα βήματα που έγιναν ήταν ακριβώς τα ίδια με αυτά που βιώνουμε εμείς τώρα . Περικοπές μισθών , πώληση κρατικής περιουσίας , απολύσεις κρατικών και ιδιωτικών υπαλλήλων (περίπου 150.000 συνολικά) , ίδιες χρονικά εκταμιεύσεις δανείων από το ΔΝΤ ( ανα τρίμηνο) και εκτόξευση του εξωτερικού χρέους στα 130 δις $ . Η τελευταία δόση ( Δεκεμβρίου 2001) δεν εκταμιεύθηκε ποτέ αφού δεν υπήρχε τίποτε άλλο να περικοπεί σαν φόρος αίματος στους διεθνείς βρυκόλακες . Οι απαιτήσεις όμως των δανειστών ( όπως και σε εμάς παρέμεναν άγνωστοι στο κοινό) οδήγησε την κυβέρνηση του Δε Ρουά στην απόλυτη ενέργεια . Υποτίμηση του νομίσματος στο 25% της μονάδας (προσέξτε οχι κατα 25% αλλά στην ουσία κατά 75%) και ιδιότυπη δήμευση ορίου συναλλαγών . Άνθρωποι με σχετική ευμάρεια εν μία νυκτί πέρασαν το κατώφλι της παντελούς ανέχειας . Σε απλούς αριθμούς αν είχες 1000 πέσος στην τράπεζα αυτά γίνανε μαγικά 250 και μπορούσες να ''τραβήξεις'' τα 25 μόνο τον μήνα !! Ο μέσος μισθός παγιώθηκε στα 250 πέσος την εβδομάδα ικανά μόνο για τις ανάγκες πρωτογενούς διαβίωσης . Για ικανοποίηση υποχρεώσεων σε ρεύμα , επικοινωνίες , ύδρευση, θέρμανση κλπ ούτε λόγος βέβαια . Η κρατική περιουσία πωλήθηκε επί πινακίου φακής . Χαρκατηριστικότερη περίπτωση όλων το ξεπούλημα της κρατικής αεροπλοίας Argentina Aerolineas που εξαγοράσθηκε από την Ισπανική ΙBERIA προς 1 δολάριο το αεροσκάφος !! ( ναι είναι γεγονός) .Η Αργεντινή έγινε η μοναδική χώρα στον κόσμο που επίσημα έχει εκχωρήσει εντελώς την διαχείριση του ορυκτού της πλούτου (πετρέλαιο) . Σας περνάει μήπως από το νου ποιά θα είναι η δεύτερη?
Μετά από αυτά είχαμε τα γεγονότα της πλατείας Μαΐου στην πρωτεύουσα Μ. Αίρες , την απόδραση Δε Ρουά με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου . Δύο χρόνια μετά ο Νέστορ Κίρσνερ σαν πρόεδρος και μετά από αμέτρητους κυβερνητικούς σχηματισμούς που επέτειναν το χάος πήγε στο ΔΝΤ στην Ν Υόρκη , πέταξε στα μούτρα των ιθυνόντων την χρωστούμενη δόση ( όχι τα χρέη από τους επιτοκισμούς ) και απαίτησε την φυγή του Ταμείου από τη χώρα λέγοντας το μυθικό '' Δανειστήκαμε για την ανάπτυξη αλλά εσείς δανείζετε για τον τζόγο"
Η Αργεντινή δειλά, δειλά, σχεδόν μια δεκαετία μετά ανακάμπτει.
Η σειρά μας?
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
