Το παραπάνω αξίωμα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον όταν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι και πάλι ένας Παπανδρέου. Γιος του ιδρυτή του, με το μικρό όνομα του Γέρου της Δημοκρατίας, η Ένωση Κέντρου του οποίου έπρεπε να «λεηλατηθεί», για να αποκτήσει υπόσταση και ακροατήριο το ΠΑΣΟΚ.
Επίσης, όταν αυτό το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην εξουσία αλλά, σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν μοιράζει χρήματα, ούτε θέσεις στο δημόσιο. Προχωρεί σε πρωτοφανή μείωση της αγοραστικής δύναμης του μέσου ελληνικού νοικοκυριού, διευρύνει την ύφεση της οικονομίας, εκτοξεύει στα ύψη την ανεργία, καθιερώνει ως «εθνικό συναίσθημα» τη μελαγχολία και την απόγνωση.
Και τέλος, όταν το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Κίνημα που πριν από 37 χρόνια ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, οδεύει με γεωμετρική ακρίβεια σε μια εκλογική ήττα βαριά και εκκωφαντική, στρατηγική και μόνιμη, ως προς τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της.
Έχοντας στη «φαρέτρα» του το επικοινωνιακό… μονόπρακτο της δήθεν εκδίωξης της τρόικας από την Ελλάδα, του «πρώτου όχι» της δικής του Κυβέρνησης, δηλαδή εκείνης που εξαρχής μας έβαλε στο Μνημόνιο, ο Γιώργος Παπανδρέου επιχείρησε να εκπέμψει πολιτική αυτοπεποίθηση. Παρέπεμψε τις εκλογές στις καλένδες του 2013, εμφανίστηκε έτοιμος για μεγάλες συγκρούσεις και αλλαγές, έδωσε μια πρόγευση της στρατηγικής στόχευσης να πιστωθεί ο ίδιος τη μετεξέλιξη της Ελληνικής Δημοκρατίας, σε ένα περισσότερο σύγχρονο, ευέλικτο και συναφές με τις ανάγκες της εποχής και των πολιτών ανάγκες και προτεραιότητες.
Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε και πάλι στα δημοψηφίσματα που θέλει να προωθήσει. Τα οποία, σε αντίθεση με τις αρχικές πρόνοιες του νόμου Καστανίδη, επιδιώκει να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για την Κυβέρνηση, εφόσον συμμετάσχει σε αυτά ικανός και συγκεκριμένος αριθμός Ελλήνων πολιτών.
Στην ουσία, το «εύρημα» του Μεγάρου Μαξίμου, αποσκοπεί στην… κατάργηση των εκλογών. Προωθώντας δημοψηφίσματα μέσω των οποίων οι πολίτες θα μπορούν, στη διάρκεια μιας τετραετίας, να τοποθετούνται για σημαντικά ζητήματα που τους αφορούν, να… εκτονώνουν τη δυσαρέσκειά τους για την κάθε Κυβέρνηση, και να θεωρούν ότι βιώνουν καταστάσεις άμεσης Δημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ προσδοκά ότι μέχρι τις «πραγματικές» κάλπες, οι πολίτες θα έχουν… ξεχάσει.
Στρατηγικά, η σύλληψη είναι ανεκτή. Την ακυρώνει ωστόσο η πραγματικότητα. Ο Πρωθυπουργός παραβλέπει ότι… 37 χρόνια είναι πολλά. Και η κοινωνία δεν μπορεί πλέον να ξεχάσει το ΠΑΣΟΚ. Και το «παιδί» που μας άφησε: Την εθνική χρεοκοπία.
statesmen.gr
