Ως νέες και άνεργες δεν είχαμε να καταβάλουμε το αντίτιμο του εισιτηρίου και περιμέναμε για το αν κάποια στιγμή θα ανοίξουν οι πόρτες να μπούμε να δούμε έστω το τέλος της συναυλίας. Πραγματικά γύρω στις 22:45 άνοιξαν. Όπως ήταν φυσικό υπήρξε συνωστισμός. Αντί να διευκολύνουν την πρόσβαση του κόσμου η "ασφάλεια" άφηνε λίγους λίγους να μπαίνουν με αποτέλεσμα οι πίσω που δεν έβλεπαν τι συμβαίνει να σπρώχνουν αλλά χωρίς να δημιουργηθεί κάποια ιδιαίτερη ένταση.
Με τις φίλες μου χωριστηκαμε και ξαφνικά βλέπω έναν μπράβο να έχει αρπάξει από το χέρι μία από τις φίλες μου και να την ταρακουνάει χωρίς να έχει υπάρξει κάποια προηγούμενη αφορμή. Ο κόσμος ξεκίνησε να φωνάζει ακόμα και οι υπόλοιποι της ασφάλειας πήγαν να βοηθήσουν την κοπέλα, ενώ του έλεγαν "μα καλά τι κάνεις; άσε το κορίτσι". Και αφού την άφησε της επιτέθηκε για δεύτερη φορά όπου πάλι από τα χέρια του την πήραν άλλοι παρευρισκόμενοι γιατί καταλαβαίνετε ότι εμείς όσο και να προσπαθούσαμε δεν μπορούσαμε να τον κάνουμε να σταματήσει.
Ζητήσαμε τα στοιχεία του τα οποία και αρνήθηκε να μας δώσει. Να σημειώσω ότι κανένας από την ασφάλεια δεν φορούσε κάποια στολή ή κάποιο διακριτικό για να ξέρουμε σε ποια εταιρεία ανήκει.
Ζητήσαμε τον υπεύθυνο και αρχικά μας έφεραν τον υπεύθυνο του χώρου (ο οποίος όμως δεν ήταν αρμόδιος μιας και η εταιρεία security ήταν της διοργάνωσης), τον οποίο και θα ήθελα να ευχαριστήσω για την βοήθεια του να μεταφερθεί η κοπέλα στις πρώτες βοήθειες και κατόπιν να μας βρει την υπεύθυνη της διοργάνωσης.
Στις πρώτες βοήθειες έφτασε και η κυρία αυτή η οποία αρχικά ήταν πολύ επιθετική μαζί μας λέγοντας ότι θέλαμε και τα πάθαμε. Αργότερα βλέποντας το τραύμα και τους μώλωπες στα χέρια της κοπέλας (τα οποία προκάλεσε ο μπράβος με γυμνά χέρια-φανταστείτε την μανία του απέναντι σε ένα κορίτσι) άλλαξε στάση και με ένα εξαίρετο θεατρικό άρχισε να αγκαλιάζει την κοπέλα και να μας ζητά να λυπηθούμε την εικόνα του καλλιτέχνη. Υποστήριξε ότι ο υπεύθυνος της ασφάλειας λείπει (???) και ότι δεν μπορεί να μας δώσει ούτε τα στοιχεία της εταιρείας γιατί δεν τα γνωρίζει.
Μετά έφτασε στο σημείο άλλος εργαζόμενος από την εταιρεία ασφάλειας ο οποίος -ήταν μπροστά κατά τη διάρκεια της επίθεσης και βοήθησε στο να γλυτώσει η κοπέλα από τα χέρια του παρανοϊκού συναδέλφου του- και προσπαθούσε επί αρκετή ώρα να μας πείσει ότι δεν υπάρχουν τα στοιχεία της εταιρείας και ότι για τον συνάδελφο του ήταν η "κακιά στιγμή" καθώς και ότι είναι κρίμα γιατί είναι οικογενειάρχης και θα χάσει τη δουλειά του (μάλλον ο "κύριος" έπρεπε να σκεφτεί την οικογένεια του πριν επιτεθεί κατά αυτόν τον τρόπο σε ένα κορίτσι και όχι εμείς).
Άκρη δεν βγήκε, δεν μας έδωσαν το όνομα του συγκεκριμένου τον οποίο και φυγάδευσαν για να γλυτώσει το αυτόφωρο, δεν μας έδωσαν το όνομα της εταιρείας παρά μόνο το όνομα του προαναφερθέντος εργαζομένου στην ασφάλεια ο οποίος προσφέρθηκε να αναλάβει την ευθύνη.
Κατά τη γνώμη μου θρασύδειλα ανθρωπάκια όπως ο κύριος που αρχικά "χάνει την ψυχραιμία του" και επιτίθεται σε ένα κορίτσι και μετά φεύγει και αφήνει τους συναδέλφους του να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεων του, δεν θα έπρεπε να έρχεται σε επαφή με κόσμο. Αυτοί οι "κύριοι" βασίζονται στο γεγονός ότι όλοι αφήνουμε αυτά τα περιστατικά (είτε λόγω φόβου, είτε "που να τρέχεις τώρα") ατιμώρητα.
Γνωρίζοντας όμως ότι κάποιος που το έκανε μία φορά κατά πάσα πιθανότητα το έχει κάνει και στο παρελθόν και πιθανά θα το κάνει και στο μέλλον, αποφασίσαμε να μην το αφήσουμε έτσι.
Έγινε καταγραφή του περιστατικού από το τμήμα Πετραλώνων, πήραμε την έκθεση από το νοσοκομείο, έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με δικηγόρο και έπεται συνέχεια καθώς μας πλησίασαν εκείνη την ώρα και αρκετοί άνθρωποι που μας έδωσαν τα τηλέφωνα τους προκειμένου να κληθούν ως μάρτυρες.
Όπως ανέφερα και προηγουμένως η πληγή αυτή έγινε από τα χέρια του και ελπίζουμε να μην είχε κάποια αμυχή και να μην έχει μεταδώσει οποιαδήποτε ασθένεια στην κοπέλα. Στην επισυναπτόμενη φωτογραφία είναι το χέρι της κοπέλας.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
