Πολλά έχουν δεί τα μάτια μου, και συνήθως δεν μου προκαλούν έκπληξη ἤ περιέργεια, οι πράξεις αλλά και οι αντιδράσεις των ανθρώπων.
Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Μία τέτοια εξαίρεση ήταν και η πολεμική επιχείρηση που σχεδιάστηκε από τους αρμοδίους, για την προστασία του κ. Παπανδρέου στην Θεσσαλονίκη, με την ευκαιρία της επισκέψεώς του, στην Διεθνή Έκθεση. Τελικώς ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε την συμπρωτεύουσα, αλλά όχι την Διεθνή Έκθεση, η οποία μόνον κατ΄ ευφημισμό φέρει πλέον τον τίτλο «Διεθνής». Αυτό όμως είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία, με την οποία ίσως ασχοληθώ κάποια άλλη φορά.
Ο κ. Παπανδρέου μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη με όλο το υπουργικό συμβούλιο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις λόγω λιτότητος, φρόντισε όμως να μεταφέρει στην συμπρωτεύουσα και την παθογένεια του συστήματός του. Ανικανότητα, φαυλότητα, αναλγησία, αστυνομικό κράτος και τον… φράχτη, βεβαίως βεβαίως. Αχ, αυτός ο φράχτης, που συνιστά όνειδος για την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, που παραμένει όμως στην εξουσία με αντιδημοκρατικές πρακτικές και μεθόδους. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, που εμποδίζονται οι πολίτες να πλησιάζουν το ναό της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, με την ύψωση ενός σιδερένιου τείχους, ενός φράχτη.
Σε ότι αφορά τώρα, στην πολιτική παρουσία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, την ομιλία του προς τις παραγωγικές τάξεις και την συνέντευξη τύπου, ας μου επιτραπεί αντί σχολίου να μνημονεύσω τους στίχους του Θεσσαλονικιού, Ντίνου Χριστιανόπουλου :
θυσίασα τὸν ὕπνο μου κυρία
γιὰ νὰ διαβάσω τὰ ποιήματά σας
κι ἐκεῖνα μ᾿ ἀποκοίμησαν
Χιλιάδες αστυνομικοί, πεζοπόρα τμήματα, δικυκλιστές, βατραχάνθρωποι, πυροσβέστες, μόνο το ιππικό έλειπε, και ο φράχτης, βρέθηκαν στην Θεσσαλονίκη για να μπορέσει ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του να ανακοινώσουν στους πτωχευμένους Έλληνες την επιβολή ενός ακόμα ανήθικου και αντισυνταγματικού φόρου.
Μια πρόταση
Τελικώς, λεφτά δεν υπάρχουν, και μέσα στο πνεύμα της κυβερνητικής λιτότητας, καταργήθηκαν όπως θυμάστε, τα «περιττά» έξοδα των παρελάσεων στις εθνικές επετείους. Όμως να που βρέθηκαν, για να καλυφθούν τα έξοδα για την «παρέλαση» στην Θεσσαλονίκη εκατοντάδων αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών της αστυνομίας, που ήρθαν για τον σκοπό αυτό, από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρω ότι η επιχείρηση «προστατεύοντας τον πρωθυπουργό», κόστισε στους στερημένους Έλληνες πολίτες, περίπου δύο εκατομμύρια ευρώ.
Η Θεσσαλονίκη θύμιζε, τις ημέρες που βρισκόταν εκεί ο κ. Παπανδρέου, άλλες, παλιές εποχές.
Σκέπτομαι λοιπόν, αντί της 26ης Οκτωβρίου, να γίνεται στην Θεσσαλονίκη η παρέλαση των πεζοπόρων και μηχανοκινήτων μονάδων, στρατού, αστυνομίας, πυροσβεστικής, λιμενικού κλπ, την ημέρα τελέσεως των εγκαινίων της Διεθνούς Εκθέσεως. Με τον τρόπο αυτό θα ξαναζήσει η Θεσσαλονίκη την, ουσιαστικώς υποβαθμισμένη, παρέλαση της 26ης Οκτωβρίου, σε όλο της το μεγαλείο, και δεν θα δημιουργηθούν επιπλέον έξοδα, μιας και λεφτά υπάρχουν μόνον για την εξυπηρέτηση των κυβερνητικών αναγκών. Η πρότασή μου όμως έχει και ένα «αδύνατο» σημείο. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι του χρόνου, πρώτα ο Θεός, θα χρειαστεί να μετακομίσει πάλι ο φράχτης και οι λεγεώνες των δυνάμεων ασφαλείας στην Θεσσαλονίκη, μιας και η λαοπρόβλητη κυβέρνησή μας θα έχει περιοριστεί σε άλλα καθήκοντα. Εκείνα της αντιπολιτεύσεως, ελπίζω δε της ήσσονος. Η ιστορία μας έχει διδάξει πως μια κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμένει στην εξουσία κρυπτομένη και προστατευόμενη από μεραρχίες αστυνομικών δυνάμεων και σιδερένιους φράχτες. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα αποτελέσει εξαίρεση.
