Την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011 με καλέσανε απο την στατιστική υπηρεσία στην Καβάλα να πάω να υπογράψω κάποια "κατάσταση" όπου θα έβλεπα το ποσό που θα πληρωθώ ως απογραφέας. Μου είπε η υπάλληλος οτι αυτό μπορεί να γίνει την Πέμπτη και την Παρασκευή 15,16 Σεπτεμβρίου. Καθώς την δεδομένη στιγμή βρισκόμουνα 250 χιλιόμετρα μακριά απο την Καβάλα για προσωπικούς λόγους. Ρώτησα εάν μπορούσα να πάω στα γραφεία τους την Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου. Η απάντηση ήταν αρνητική. "Μόνο Πέμπτη,Παρασκευή"
Γυρνάω λοιπόν εσπευσμένα και ανεβαίνω στον 5ο όροφο της Νομαρχίας Καβάλας όπου στεγάζεται η Στατιστική υπηρεσία. Ήταν 13:30 ακριβώς το μεσημέρι. Ψάχνοντας τα γραφεία να βρώ κάποιον υπάλληλο όπου και δέν υπήρχε, κατέληξα σε ένα γραφείο στο βάθος του διαδρόμου.
Εκεί έμεινα με ανοιχτό το στόμα! Όλοι οι υπάλληλοι ή δέν ξέρω ποιοί, είχανε στήσει γιορτινό τραπέζι. Ένα μεγάλο τραπέζι με κρεατικά, αναψυκτικά και δέν θυμάμε αν είχε και κάποιο ποτό. Όλοι μέσα στην χαρά λές και γιορτάζανε κάτι. Θα μου πείτε μπορεί απλά να πέρνανε το μεσημεριανό τους. Εγώ πάντως δέν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ρωτάω λοιπόν που μπορώ να υπογράψω για να πλήρωθώ ώς απογραφέας. Μία υπάλληλος σηκώθηκε απο το τραπέζι και μέσα σε ένα γραφείο με ενημέρωσε ότι κάποιος άλλος υπάλληλος είχε πάρει τις καταστάσεις και είχε φύγει για Θεσσαλονίκη .Με ψιλομασημένα λόγια αυτός ο υπάλληλος θα έπερνε άδεια και έφυγε και δεν ξέρω τι... Η υπάλληλος μου είπε ότι δέν έπρεπε να είχα έρθει απο τόσο μακριά,αφού την προηγούμενη μέρα μου είπε ότι έπρεπε να πάω Πέμπτη,Παρασκευή. Τελικά κάποια υπογραφή δέν έβαλα,αλλά έκανα διαδρομή 250 χιλιομέτρων για το τίποτα !
Αυτό είναι το δημόσιο που θέλουμε? Ανοργανωσιά, Ασυνεννοησία, παρτάκια, ταλαιπωρία...; Σίγουρα δέν έμεινα με την καλύτερη εντύπωση απο την γενική εικόνα που συνάντησα και εννοείται έφυγα με πολλά νεύρα! Είμαι άλλος ένας Έλληνας που μισεί το δημόσιο!
Γυρνάω λοιπόν εσπευσμένα και ανεβαίνω στον 5ο όροφο της Νομαρχίας Καβάλας όπου στεγάζεται η Στατιστική υπηρεσία. Ήταν 13:30 ακριβώς το μεσημέρι. Ψάχνοντας τα γραφεία να βρώ κάποιον υπάλληλο όπου και δέν υπήρχε, κατέληξα σε ένα γραφείο στο βάθος του διαδρόμου.
Εκεί έμεινα με ανοιχτό το στόμα! Όλοι οι υπάλληλοι ή δέν ξέρω ποιοί, είχανε στήσει γιορτινό τραπέζι. Ένα μεγάλο τραπέζι με κρεατικά, αναψυκτικά και δέν θυμάμε αν είχε και κάποιο ποτό. Όλοι μέσα στην χαρά λές και γιορτάζανε κάτι. Θα μου πείτε μπορεί απλά να πέρνανε το μεσημεριανό τους. Εγώ πάντως δέν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ρωτάω λοιπόν που μπορώ να υπογράψω για να πλήρωθώ ώς απογραφέας. Μία υπάλληλος σηκώθηκε απο το τραπέζι και μέσα σε ένα γραφείο με ενημέρωσε ότι κάποιος άλλος υπάλληλος είχε πάρει τις καταστάσεις και είχε φύγει για Θεσσαλονίκη .Με ψιλομασημένα λόγια αυτός ο υπάλληλος θα έπερνε άδεια και έφυγε και δεν ξέρω τι... Η υπάλληλος μου είπε ότι δέν έπρεπε να είχα έρθει απο τόσο μακριά,αφού την προηγούμενη μέρα μου είπε ότι έπρεπε να πάω Πέμπτη,Παρασκευή. Τελικά κάποια υπογραφή δέν έβαλα,αλλά έκανα διαδρομή 250 χιλιομέτρων για το τίποτα !
Αυτό είναι το δημόσιο που θέλουμε? Ανοργανωσιά, Ασυνεννοησία, παρτάκια, ταλαιπωρία...; Σίγουρα δέν έμεινα με την καλύτερη εντύπωση απο την γενική εικόνα που συνάντησα και εννοείται έφυγα με πολλά νεύρα! Είμαι άλλος ένας Έλληνας που μισεί το δημόσιο!
Αναγνώστης
