Ειδικότερα, οι αρεοπαγίτες (απόφαση 389/2011) επισημαίνουν ότι εκείνος που έχει συλληφθεί ως δράστης ή σε βάρος του οποίου υπάρχουν υπόνοιες ότι ενέχεται σε πράξη, για την οποία διεξάγεται αστυνομική αυτεπάγγελτη προανάκριση, εξετάζεται, σύμφωνα με ότι ισχύει για την εξέταση κάθε κατηγορουμένου, ώστε να αποκλείεται το τέχνασμα της "μαρτυροποίησης" και να διασφαλίζεται το υπερασπιστικό του δικαίωμα.
Στη συνέχεια οι δικαστές υπογραμμίζουν ότι "η λήψη υπόψη και αξιοποίηση αποδεικτικώς μαρτυρικών καταθέσεων, οι οποίες δόθηκαν πριν ο εξετασθείς αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου δημιουργεί απόλυτη ακυρότητα, δεδομένου ότι αφορά την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και ειδικότερα, το δικαίωμα σιωπής και μη αυτοενοχοποίησης του, ως ειδικότερη έκφραση του δικαιώματός του για "δίκαιη δίκη", που του εξασφαλίζει το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), καθώς και το δικαίωμά του (που πηγάζει) από το άρθρο 223 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, να αρνηθεί την κατάθεση περιστατικών, από τα οποία θα μπορούσε να προκύψει η ενοχή του για αξιόποινη πράξη".
