Πολιτική στα πανεπιστήμια

Βλέπω και ακούω από παλιά για φοιτητικές οργανώσεις και κομματικοποιημένους φοιτητές. Πάντα είχα την εξής απορία... επειδή το βίωσα και προσωπικά. Σε τι χρειάζεται σε έναν φοιτητή που πάει να σπουδάσει και να διευρύνει τις γνώσεις του κατά κύριο λόγo, να ανήκει σε ένα κόμμα. Κάποιος καλοθελητής θα πει ότι έτσι συμμετέχουν στην πολιτική και στα κοινά. Η αλήθεια όμως είναι άλλη: Τον κάνεις μόνιμο πελάτη του διεφθαρμένου συστήματος που τα κόμματα εκ των προτέρων δημιούργησαν. 

Oι περισσότεροι ,αν όχι όλοι ,οι φοιτητές που είναι ενεργοί και πρωτοκλασάτοι σε φοιτητικές οργανώσεις δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο που σπουδάζουν και αυτό γιατί περνάνε τα μαθηματα από την πίσω πόρτα. Κατά κύριο λόγο μπαίνουν στην οργάνωση για να τελειώσουν όσο πιο ανώδυνα το πανεπιστήμιο και μετά αν τύχει και γλύψουν και παραπάνω, να μπουν σε κάποια θεσούλα. Αυτό έχει σαν αιτία, τουλάχιστον ίσχυε σε μεγάλο βαθμό παλαιότερα, να είναι στο δημόσιο κομματικοποιημένα τούβλα που ανήκουν ως επί το πλείστον στα δύο μεγάλα κόμματα. Η κύρια αλήθεια είναι ότι οι φοιτητικές οργανώσεις έχουν σαν αποτέλεσμα να έχουν τους σπουδαστές διασπασμένους , βάζοντας τους έτσι στο τρυπάκι της σύγκρουσης χωρίς νόημα και αιτία, ενώ στην ουσία είναι πουλημένοι και χαμένοι στον κοινό εχθρό. Σε αυτούς δηλαδή που τα έχουν συμφωνημένα και μιλημένα ξηγημένα στο παρασκήνιο, και που στο προσκήνιο το παιζουν ότι μάχονται ό ένας τον άλλον και ότι αντιπολιτεύονται. Κλασικό παράδειγμα αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια, κυρίως τον τελευταίο χρόνο μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ

Αναγνώστης