Να συστηθω και εγω, ειμαι ιατρος, ασκω την ιατρικη αρκετα χρονια και αν προσθεσω και τα χρονια της ειδικότητας και τα φοιτητικα καταλαβαινουμε οτι εχω αρκετη εμπειρια με ασθενεις και με τα φάρμακα.
Επίσης μπορουμε να προσθεσουμε ενα διδακτορικο και ενα μεταπτυχιακο. Επειδη πρεπει να μπουν τα πραγματα στην θεση τους λεω:
- ο φαρμακοποιος εχει μονο μια επαφη με τα φαρμακα για 5 χρονια σε ολη του την καριερα και αυτο μονο στην θεωρια και οχι σε ασθενεις.
- ο συγχρονος φαρμακοποιος εχει επαφη μονο πισω απο μια ταμειακη μηχανη και ραφια με τα φαρμακα αλφαβητικα.τιποτα αλλο.
- δινουν παρανομα φαρμακα σε ασθενείς, χωρις συνταγη και αρκετες φορες λαθος
- εχουν προσωπικο που κρατανε το μαγαζι τελειως ασχετο απο το αντικείμενο, αλλα και με κινδυνο των ασθενων. Βέβαια το κανουν με επιτυχια γιατι τα ποια λαθη τα στελνουν ή τα φορτωνουν στους ιατρους, δηλαδη τα 5 χρονια φαρμακευτικης ειναι χρησιμα μονο για την αδεια του καταστηματος.
- το φαρμακειο εχει καταντησει μαγαζακι με παντοφλες, τσιμπιδακια,κραγιον,παραιατρικα προϊόντα, παρανομα από την Ευρωπη προιοντα διαιτης και μετα και φαρμακα
- κλειστο επαγγελμα με πληθυσμιακα κριτηρια με κληρονομικοτητα της αδειας και ποσοστο κερδους που ξεπερνα πολλες φορες το 25% επι της τιμης του προιοντος. Να δουμε ποτε επιτελους θα γινει οπως ολα τα αλλα επαγγελματα.γιατι ειναι ειδικη κατηγορια πολιτων?
Αυτα επι του παροντος για να αρχιζουν να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους και πρεπει καθε κατεργαρης στο παγκο του και συμφωνα με τις γνωσεις του.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
