Η προσοχή παραμένει συγκεντρωμένη πάνω στην ανάπτυξη του καρδιαγγειακού συστήματος, χωρίς όμως να παραμελείται η διάπλαση των μυών, η ελαστικότητα και η νευρομυϊκή συναρμογή.
Η καρδιά είναι και αυτή ένας μυς, ο σπουδαιότερος μυς του ανθρωπίνου σώματος, και για αυτό η ανάπτυξή της είναι θεμελιώδους σημασίας για να βρίσκεται σε καλή κατάσταση όλος ο ανθρώπινος οργανισμός.
Η αεροβική γυμναστική «δυναμώνει» και «διαπλάθει» τον καρδιακό μυ, γι’ αυτό άλλωστε λέμε ότι «η αεροβική είναι το μπόντι-μπίλντινγκ της καρδιάς».
Ποια αεροβική γυμναστική όμως;
Αντίθετα με ό,τι γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, η σύγχρονη τάση απαιτεί την υιοθέτηση ασκήσεων μεσαίας και χαμηλής έντασης, με ελάχιστους ή καθόλου κραδασμούς, όπου όλη η «δύναμη» της κίνησης παραμένει στο έδαφος, με πλήρη επαφή και των δύο ποδιών σε αυτό, έτσι ώστε να περιορίζεται η ορμή και να αναγκάζονται οι μύες να «αντιδρούν» για να αντισταθμίσουν τα ερεθίσματα της άσκησης.
Η βελτίωση της αερόβιας ικανότητας επιδιώκεται μέσα από προγράμματα συνεχούς δραστηριότητας σε χαμηλή ένταση, μικρών ή καθόλου διαλειμμάτων ανάπαυσης και υψηλής πυκνότητας των ερεθισμάτων.
Οι δύσκολες κι έντονες χορογραφίες και τα χοροπηδητά άλματα, με την πλειομετρική κρούση στο έδαφος, έχουν περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα.
Αντιθέτως η κυκλική προπόνηση, το non impact aerobic, το στεπ χαμηλής έντασης και το aqua aerobic, φαίνεται ότι κυριαρχούν ως βασικές μορφές ομαδικής αερόβιας εκγύμνασης.
Αυτές οι δραστηριότητες έχουν «σχεδιαστεί» με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώνουν κατά πολύ την πιθανότητα τραυματισμού και να αυξάνουν τα «οφέλη» από την άσκηση.
Το αερόβιο σύστημα
Τα δύο βασικά ενεργειακά συστήματα του οργανισμού είναι το αερόβιο και το αναερόβιο.
Το αερόβιο σύστημα, που μας ενδιαφέρει περισσότερο στο αερόμπικ, βασίζεται στην πρόσληψη, μεταφορά και διαχείριση του οξυγόνου.
Από το οξυγόνο εξαρτώνται οι καύσεις στον οργανισμό και, κατά συνέπεια, ο μεταβολισμός, τόσο κατά την ηρεμία, όσο και κατά την άσκηση.
Τυπικό αερόβιο πρόγραμμα
Ένα «τυπικό αερόβιο πρόγραμμα» είναι ένα πρόγραμμα με σχετικά μεγάλη διάρκεια, που γίνεται με σχεδόν συνεχόμενη ροή, χωρίς, κατά βάση, διαλείμματα ή με ειδικά «ενεργητικά» διαλείμματα, που κινητοποιεί σχετικά μεγάλες μυϊκές μάζες, απλά ή συνδυαστικά, μέσα σε συγκεκριμένο εύρος σφυγμών και με κύριο περιοριστικό παράγοντα συνέχισης της προσπάθειας, την έλλειψη ή την αδυναμία μεταφοράς και διαχείρισης του προσλαμβανόμενου οξυγόνου.
