ΕΙΧΕ τα όνειρά του, σπούδασε γιατρός και διορίστηκε στο ΕΣΥ. Δούλεψε με πάθος... όπως κι ο διπλανός του. Με δημόσια μέσα και υλικά που τίμησε και αξιοποίησε. Κάποτε κουράστηκε κι έριξε τη ματιά τριγύρω, κατέγραψε και…εμπνεύστηκε. Το’ χαν κάποιοι γυρίσει στο φακελάκι, μπαινοέβγαιναν ατζέντηδες διαφημιστές, τα τρωκτικά ανενόχλητα για μίζες και προμήθειες και τα πιράνχας αθέατα, δραστήρια και πανταχού παρόντα. Κι έγινε ο ασθενής πελάτης, όπως στην ιδιωτική κλινική. Με τον ταμία στην είσοδο του «μαγαζιού», με ισολογισμούς και φοροδιαφυγή.
ΕΙΔΕ τους συναδέλφους του να (υπερ)συνταγογραφούν, να βγάζουν τις φωτοτυπίες για απόδειξη (στην φαρμακευτική εταιρία) και να τσεπώνουν τα ποσοστά τους. Στην αρχή αηδιασμένος, και σιγά-σιγά εθισμένος στην ιδέα κι ύστερα στην πράξη και την πρακτική. Περίμενε μέχρι να βεβαιωθεί πως το «εγχείρημα» είναι ακίνδυνο, πως δεν οδηγεί σε ελέγχους και ανακρίσεις, καταδίκες και φυλακίσεις, ξεθάρρεψε κι έγινε κι αυτός ένας τέλειος (υπέρ)συνταγογράφος. Δεν έκανε κάτι περισσότερο ή λιγότερο απ’ τον διπλανό του, δεν είναι ο μόνος που μόλυνε τον χώρο, δεν πρόκειται να βρει τον μπελά του, αφού κανένας δεν τον…βρήκε.
ΣΤΗΝ Ελλάδα της δημοκρατίας (διάβαζε ασυδοσίας) οι λίγοι έντιμοι και δουλευταράδες υπάλληλοί του θάφτηκαν απ’ τους πολλούς. Με τον κλέφτη και το Κράτος να παίζουν το «κλέφτες και αστυνόμοι» μόνο σαν παιχνίδι και με τον δράστη ασύλληπτο και ατιμώρητο. Τζαμπατζήδες και λουφαδόροι πλεονάζουν στο δημόσιο κι αν το ξεστομίσει υπουργός(!) τον παίρνουν φαλάγγι εχθροί και φίλοι, που τους ζεμάτισε η αλήθεια.
ΝΑ ξαναπάμε στο συνταγολόγιο της ντροπής και της…ψώρας, που κάνει τον φαρμακοποιό να τρίβει τα χέρια του και τον γιατρό να τσεπώνει τα ποσοστά του. Δεν βγαίνει ασθενής απ’ το ιατρείο του χωρίς συνταγή. Δεν ξέρουμε το ποσοστό τους ανάμεσα στους έντιμους γιατρούς, αλλά ακόμα και ένας μπορεί να μουντζουρώσει τον ιατρικό χάρτη και να κάνει το ΕΣΥ με ΕΣΥ να μη μοιάζει.
ΔΕΝ προτείνουμε κάτι, γιατί δεν είμαστε γιατροί. Η ευθύνη ανήκει στην Πολιτεία, που μπορεί, αλλά δεν θέλει. Γιατί; Γιατί ζαρώνει μπρος στα χρέη της προς τους προμηθευτές, σκοντάφτει στον νόμο που προβλέπει καθυστερήσεις κι έχει παραθυράκια, καλύπτει τον κλέφτη σαν δημιούργημα δικό της και δεν τιμωρεί παραβάτες, γιατί είναι «αμαρτωλοί» οι φορείς της. Αν καταγράψει η ΕΥΠ(;!) συνομιλίες κάποιων γιατρών με τις εταιρίες και με φαρμακοποιούς, θα βγάλει λαυράκι.
