Αυτή η αναβολή της ένταξης στο χώρο του Σένγκεν δύο κρατών μελών της ΕΕ, επιβεβαιώνει τις αυξανόμενες αμφιβολίες πολλών κρατών-μελών της ΕΕ τόσο στη διαδικασία της διεύρυνσης, όσο και στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Οι χώρες που μπλόκαραν την απόφαση για την κατάργηση των συνοριακών ελέγχων στο συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών ήταν εκείνες ακριβώς που πιέζονται από ευρωσκεπτικιστικά κόμματα: Η Ολλανδία και η Φινλανδία.
Θα πάψουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να εξαρτώνται από την εθνική πολιτική;
Ο Ολλανδός υπουργός Εσωτερικών και Μετανάστευσης Γκερτ Λέερς υπογράμμισε ότι για την ένταξη των δύο χωρών στο χώρο του Σένγκεν, πρέπει να διαπιστωθεί «ότι η πρόοδος που κάνουν είναι μη αναστρέψιμη».
Επικαλούμενος μάλιστα την ευρωκρίση τόνισε ότι εφ’ όσον οι πολιτικοί ζητούν από τους Ευρωπαίους πολίτες «να επιδείξουν αλληλεγγύη» για να είναι αξιόπιστοι πρέπει να ακολουθούν συνετή πολιτική: «Πρέπει να είμαστε 100% σίγουροι πως η Ρουμανία και η Βουλγαρία αντιμετωπίζουν σταθερά και αποφασιστικά τη διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα», δήλωσε. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Φινλανδός ομόλογός του Πάιβι Ράσανεν.
Διαμετρικά αντίθετες ήταν οι απόψεις από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου συντηρητικοί και φιλελεύθεροι, επέκριναν την παραπομπή της απόφασης στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και χαρακτήρισαν απαράδεκτο το γεγονός ότι Ευρωπαίοι υπουργοί Εσωτερικών επιχειρηματολογούν με γνώμονα την εσωτερική πολιτική «καθιστώντας έτσι ομήρους των δεξιών λαϊκιστών δύο κράτη μέλη της ΕΕ», όπως δήλωσε ο Χριστιανοδημοκράτης Μάνφρεντ Βέμπερ, αλλά και ο εκπρόσωπος των Γερμανών Φιλελευθέρων Αλεξάντερ Αλβάρο.
«Για έλλειψη εμπιστοσύνης» έκανε τέλος λόγο ο Πολωνός υπουργός Εσωτερικών και προεδρεύων του συμβουλίου λέγοντας ότι «σήμερα δεν είμαστε αρκετά αποφασιστικοί για να πούμε ναι στη συνεργασία και όχι στο διχασμό.»
Το όχι στην ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας δεν μπορεί όμως να τεκμηριωθεί με αντικειμενικά επιχειρήματα, αλλά μόνον με πολιτικά: οι δεξιοί εθνικιστές τύπου Βίλντερς στην Ολλανδία και ‘Αληθινών Φινλανδών’ στη Φινλανδία, φαίνεται πως επηρεάζουν ουσιαστικά τις εθνικές τους κυβερνήσεις και συναποφασίζουν για τις τύχες της Ευρώπης.
Ζητούμενο παραμένει επομένως όχι πότε και πως θα ενταχθούν η Ρουμανία και η Βουλγαρία στο χώρο του Σένγκεν, αλλά πότε θα σταματήσουν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να καθορίζουν τη μοίρα ενός επιτυχημένου εγχειρήματος, της «ενωμένης Ευρώπης», με γνώμονα την εσωτερική πολιτική και την άγραν ψήφων στα εθνικά τους κοινοβούλια.
www.greekfinanceforum.com
