Κι αν και ήμουν μικρή και δεν είχα και πολιτικές κλπ γνώσεις, αποδείχτηκε πως είχα δίκιο. Μας έβαλαν να κάνουμε τους σερβιτόρους, να καταστρέφουμε φυτείες κι ένα σωρό. Και τώρα μας βάζουν να πτωχεύσουμε χωρίς όμως να κάνουμε χρεοκοπία.
Ξέρετε ποιους βολεύει η Ε.Ε.; Τους μιζαδόρους. Κι αναφέρομαι και σε ιδιώτες και σε αγρότες και σε δημόσιους υπάλληλους (σ’αυτούς συγκαταλέγω και τους πολιτικούς). Τόσο απλά. Και το πιο απλό παράδειγμα που μπορώ να δώσω είναι πως, όταν πχ εξαγγέλλουν το τάδε καλό για τον πολίτη, αυτό γίνεται από πίσω υπάρχει μίζα. Ακόμη κι όταν υπάρχει κοινωνική πολιτική, υπάρχει μίζα. Είναι το λεγόμενο «μαζί τα φάγαμε», που είπε ο Πάγκαλος. Νομίζετε τους νοιάζει αν ο άλλος είναι πολύτεκνος, με ειδικές ανάγκες κλπ; Όχι, απλώς κατηγοριοποιεί ώστε να εξαγοράσει ψήφους. Αν πραγματικά ήθελαν να κάνουν κοινωνική πολιτική, θα κοιτούσαν το οικογενειακό ετήσιο εισόδημα. Παράδειγμα: έστω ότι εγώ έχω εισόδημα 6.000 και κανέναν άλλο πόρο κι ο τρίτεκνος έχει από πίσω του μια περιουσία που του αποδίδει τα διπλάσια από’μένα. Ποιος τα έχει πιο πολύ ανάγκη τα χρήματα; Εγώ, αν δε διυλέψω, θα πεινάσω, ενώ αυτός θα έχει την κληρονομιά. Δε λέω να μην έχει τίποτα αλλά απλά θέλω να δείξω πως όλα είναι σχετικά. Κι όμως αυτός θα διοριστεί περνώντας τη σειρά μου, πηδώντας με. Και αδικία και πείνα για’μένα που πραγματικά! έχω ανάγκη να δουλέψω. Και μην ακούσω σαχλά περί αυτονόμησης, χαρά της εργασίας κλπ. Μιλάμε για επιβίωση. Όποιος θέλει να δουλέψει αφιλοκερδώς μπορεί να το κάνει ανεμπόδιστα. Και πρέπει να προηγείται στη δουλειά, εφόσον βέβαια έχει τις ικανότητες. Δεν το ξέρει αυτό το Κράτος; Το ξέρει αλλά 1) όσοι πραγματικά έχουμε ανάγκη από δουλειά είμαστε πάρα πολλοί και δεν μπορεί να μας εξυπηρετήσει, 2) οι άλλοι είναι σαφώς λιγότεροι και μπορεί και να τους χειριστεί’σε τελική ανάλυση, αν απλώς δίνει δουλειά, θεωρείται ότι κάνει το αυτονόητο, ενώ στην περίπτωση των κοινωνικών κριτηρίων ευνοεί ψηφοφόρους.
Στο διά ταύτα. Δε γίνεται να χρεοκοπήσουμε για να μην κοπούν οι μίζες. Το θέλουν το εσπα και οι μεν (Έλληνες πολιτικοί) και οι (Ευρωπαίοι πολιτικοί κι όχι μόνο). Γεια σου, Αννούλα!
Λοιπόν θέλετε να χρεοκοπήσουμε ή όχι; Εγώ το θέλω πολύ για να φύγει η λέρα από πάνω μας και να υπάρχει στη ζωή μας αξιοπρέπεια, αξιοκρατία κι ανθρωπιά. Δε θέλετε; Ε είστε μια απ’τα ίδια ανθρωπάκια που ελπίζετε ότι θα είστε από αυτούς που θα γλείψουν το μέλι. Ντροπή σας σ’αυτή την περίπτωση.
Για να χρεοκοπήσουμε (όπου χρεοκοπήσουμε = αυτονομηθούμε) πρέπει πολύ απλά να φύγουν από τη μέση τα μεγάλα κόμματα και σίγουρα οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Να βγει ένας που θα μας βγάλει από το μνημόνιο και όλα τα σκτα και να είμαστε με δική μας οικονομία ανεξάρτητοι κι όχι υποδουλωμένοι.
Κι αν στην αρχή είναι δύσκολα, νομίζω ο καθένας μπορεί να βοηθάει τον άλλο. Έχεις αυγά; Δώσε αυγά στο διπλανό που πεινάει. Κ.ο.κ. είστε μ’αυτή την άποψη ή είστε με τη σαπίλα;
Αναγνώστης
