Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ολο για θυσίες ακούω .... Θυσίες έκαναν οι γονείς μου να με μεγαλώσουν...
θυσιες εκανα για να σπουδασω και τωρα να ειμαι ανεργη, θυσιες εκανα για να φτιαξω οικογενεια... Θυσιες κανω για να μεγαλωσω τωρα τα παιδια μου μονη αφου ο θεος επελεξε να τους παρει τον πατερα, σε μια χωρα που θα τα φαει κι αυτα οπως εφαγε και εμενα... Θυσιες,θυσιες θυσιες μας ζητουν να κανουμε για ενα καλυτερο μελλον που οσο και αν προσπαθω μονο ζοφερο και αβεβαιο το βλεπω. Και καλα εμεις οτι ηταν να κανουμε το καναμε. Τα παιδια μας ομως τι θα γινουν? θα εκδιωχουν? Θα ερημωσει η χωρα που αγαπησαμε ? Θα μπορεσουν να κανουν κατι καλυτερο στη ζωη τους σ'αυτη τη χωρα? Γιατι η ζωη μας να ειναι μονο θυσιες? Βαρεθηκα να κανω θυσιες πια...και ντρεπομαι να μαθω στα παιδια μου οτι πρεπει να κανουν σε ολη τους τη ζωη θυσιες για να επιβιωσουν...ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. Θελω να ζησω ...θελω να ζησουν, οχι να θυσιαστω ΟΧΙ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΟΥΝ.
Αναγνώστρια
