ΠΙΑΣΤΗΚΑΜΕ σαν τον ποντικό στη φάκα. Ατομικά, συλλογικά, εθνικά. Και, βέβαια, κάποιοι παρέμειναν στο πάρτι θεατές, φωνάζουν και διαμαρτύρονται. Οι άλλοι…τσιρίζουν και ωρύονται. Κι αν κόψεις φάτσες στις πλατείες, θα ξεχωρίσεις τύπους εχόντων που τρέμουν για τα κεκτημένα όσο κι ο φουκαράς που δεν έχει να πληρώσει.
ΟΛΟΙ στο στρατόπεδο των διαμαρτυρομένων, λοιπόν, δίκαιοι, άδικοι, κατέχοντες και αναξιοπαθούντες, απέναντι το κράτος που το πολεμήσαμε κατά τη δύναμή του έκαστος, με συμπυκνωμένη τη βούλησή του στις κυβερνήσεις. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, αύριο η ΝΔ και το μέτωπο απέναντι. Με…ιδεολόγους του «δεν πληρώνω» και αυτοσχέδιους «συνταγματολόγους» να ερμηνεύουν και να επιτίθενται. Κι αν το κακό επισυμβεί, θα δεις αδιάφορα βλέμματα και σηκωμένους ώμους.
ΤΗΝ πατήσαμε…οριζοντίως, η λύση βρίσκεται στο «καθέτως», αλλά δεν βλέπουμε οξείες οχλήσεις της πλουτοκρατίας (που λέει και η Αλέκα). Πιέζονται οι μάζες με τα μέτρα απλωμένα επί δικαίων και αδίκων και πάνω απ’ τη στρώση χορεύουν κάθε λογής οικονομημένοι. Με κάποιους πολιτικούς να μην έχουν ακόμα λογοδοτήσει ή να επιστρέψουν τα κλεμμένα και με φοροφυγάδες να συνεχίζουν, με απείραχτο πουγκί και ακμαίο το ηθικό.
ΚΑΙ τι βγαίνει που η μισή Ελλάδα «εκδικείται» την άλλη μισή και παρέλυσε η δημόσια ζωή; Δεν το προσέξαμε έγκαιρα πως μας ετοίμαζαν δεσμά. Κι αν είναι να φύγουν οι «κακοί» για να’ ρθουν οι «καλοί», καλώς να ορίσουν οι δεύτεροι, προς γνώση και συμμόρφωση των πρώτων, που υπήρχε(;) λύση και δεν τη δρομολόγησαν. Κι αν οι σημερινοί δεν έκλεισαν τις κάνουλες διαρροής των δημόσιων δαπανών, οι προηγούμενοι διόριζαν…αγροφύλακες. Και, βέβαια, αν ρίξεις τη ματιά στο απώτερο παρελθόν, θα δεις τους ίδιους και τους ίδιους να εναλλάσσονται στις πτέρυγες και τις έδρες της βουλής. Έναν Ανδρέα να μας ξεδιψάει από δημοκρατία διαλύοντας τη δημόσια διοίκηση, έναν Μητσοτάκη να ξεπουλάει, τον «εκσυγχρονιστικό» Σημίτη να μας χρεώνει ως το λαιμό με πανηγύρια (Ολυμπιακοί…) και να το σκάει περνώντας το δαχτυλίδι στο δάχτυλο του Γιώργου. Κι ύστερα; Με τον Κ. Καραμανλή να τα ‘κονομάνε τριγύρω του «κουμπάροι» (πουν» θέλουν να μας ξανάρθουν).
ΓΙ αυτό, σου λέω, παράτα τους και να μιλήσουμε εθνικά. Το’ χουμε χρέος και δεν είναι αργά.
