1. Τη συμπεριφορά της προϊσταμένης. Μαζί με την έκτακτη εισφορά κατέθεσα και την γνωστή πλέον σε όλους δήλωση ρητής επιφύλαξης. Πέρασα από το πρωτόκολλο και τηρώντας τις οδηγίες της υπαλλήλου προσπάθησα να παραδώσω το πρωτοκολλημένο πλέον έγγραφο στο ταμείο μαζί με την πληρωμή. Ο ταμείας αρνήθηκε να το δεχθεί παραπέμποντάς με στην προϊσταμένη. Η κυρία αυτή με αρκετή δόση θράσους μου απάντησε στον ενικό "Πλήρωσε την εισφορά και μη νομίζεις ότι θα ξεφουσκώσεις με αυτό το χαρτί". Αυτή η συμπεριφορά της κυρίας στον ιδιωτικό τομέα θα της είχε προφανώς στοιχίσει την δουλεία της. Αυτό που είναι ακόμα πιο απαράδεκτο είναι ότι η πιο αγενής υπάλληλος ήταν η προϊσταμένη. Την δήλωση ρητής επιφύλαξης τελικά την κατέθεσα. Άσχετα με αυτό όμως δουλειά της κυρίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση α) να είναι αγενής και β) να κρίνει το αν εγώ θα ξεφουσκώσω ή όχι. Δουλειά της είναι να με εξυπηρετήσει εφόσον μου δόθηκαν λάθος οδηγίες από το προσωπικό στο οποίο προϊσταται. Αν θέλει η κυρία να λέγεται δημόσια λειτουργός θα πρέπει να δέχεται το έγγραφο που με κάθε νομιμότητα (νομίζω) ήθελα να καταθέσω ή αν κατά την κρίση της έκανα κάτι που δεν προβλέπει ο νομοθέτης να μου το εξηγήσει μιλώντας μου ευγενικά και στον πληθυντικό όπως της μιλούσα εγώ.
2. Το δεύτερο που ήθελα να σταθώ είναι η πλήρης απουσία οργάνωσης. Περιμέναμε περίπου 40 άτομα σε μία ουρά για να καταθέσουμε το ίδιο χαρτί (δήλωση ρητής επιφύλαξης για την έκτακτη εισφορά) στο εισόδημα. Η όλη διαδικασία κρατούσε περίπου 10 δευτερόλεπτα. Στην ίδια ουρά όμως εξυπηρετούνταν και άλλα άτομα για διαφορετικές υποθέσεις. Πολλοί ήταν εκείνοι που με του που έβλεπαν την ουρά έτρεχαν στην κυριολεξία μακριά. Αυτό που ειλικρινά δεν μπόρεσα να καταλάβω είναι γιατί δεν βάλανε ένα καλαθάκι στο πρωτόκολλο να δέχονται αυτού του είδους τα πρωτοκολλημένα έγγραφα και να μην έχουν ως αποτέλεσμα έναν χώρο ασφυκτικά κατακλυσμένο από κόσμο. Νομίζω δεν χρειαζόταν κάποιο διοικητικό στέλεχος ιδιαιτέρων προσόντων (μεταπτυχιακά, διδακτορικά, εμπειρία στη NASA κλπ) για να κάνει αυτό το απλό πραγματάκι.
Αναγνώστης