Καρτερούσε πώς και πώς το καλοκαίρι, να έρθει το παιδί του από τα ξένα και να τον πάρει κι εκείνον στο χωριό. Να ξεφύγει λίγο από το γηροκομείο. Και να χαρεί κι αυτός οικογένεια, σπίτι, χωριανούς, και τον τόπο που έζησε μια ζωή... Όμως από το γηροκομείο του έδωσαν άδεια μόνο τέσσερις ημέρες. Ούτε ώρα περισσότερη.Τι και αν τους παρακάλεσε
με δάκρυα στα μάτια. Στάθηκαν αμείλικτοι... Και του είπαν: "Δεν θα το κάνουμε ξενοδοχείο το γηροκομείο, να μπαίνει και να βγαίνει ο καθένας όποτε θέλει". Θράσος; Μεγάλο. Έλεγε εκπαιδευτικός, που γνωρίζει το θέμα: "Εσένα σου χωράει στο μυαλό τέτοια τακτική; Εμένα όχι. Απίστευτο μου φαίνεται. Και απάνθρωπο. Να έρχεται από τα ξένα το παιδί ενός ανθρώπου που δεν ξέρει αν θα τον βρει ζωντανό το επόμενο καλοκαίρι και να μην τους αφήνουν παρά μόνο τέσσερις μέρες να ζήσουν μαζί"!
