Πολύ δε περισσότερο, υπάρχει πρόβλημα με τις δημόσιες διοικητικές θέσεις για την διεκπαιρέωση εγγράφων. Το θέμα είναι ότι πρέπει να μειωθούν τα χαρτιά στο δημόσιο και όχι να συντηρούνται θέσεις οι οποίες προάγουν την αξία ενός εγγράφου. Το συνολικό πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, και οι απολύσεις ό,τι χειρότερο αλλά οι αλλαγές και οι μειώσεις προσωπικού πρέπει να γίνουν σε έναν μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα. Η μονιμότητα στο δημόσιο πρέπει να καταργηθεί και να υπάρχει αξιολόγηση και έλεγχος παραγωγικότητας με έναν ορίζοντα 10 ετών. Δεν πρέπει να υπάρχουν συνταξιούχοι κάτω από 55 χρονών (ειδικά οι στρατιωτικοί) που πάλι με την σιγουριά του Δημοσίου απολαμβάνουν την σύνταξη ενώ άλλοι συνομίλικοι τους εργάζονται 40-70 ώρες την εβδομάδα.
Τα ΑΕΙ και ΤΕΙ πρέπει να απαλλαγούν από το μεγάλο διοικητικό προσωπικό και να παρέχουν θέσεις για ερευνητές οι οποίοι εν τέλει ψάχνουν και καταλήγουν να δουλεύουν σε διοικητικές θέσεις στο δημόσιο.
Όλα τα μέτρα είναι οδυνηρά και άδικα για όλους. Το κράτος χρειάζεται ένα δυνατό και παραγωγικό μηχανισμό που θα εξυπηρετεί τον πολίτη, παρ' όλο που "γέννησε" στρατιές "μονίμων" υπαλλήλων σε κάθε γωνιά. Φταίνε και οι πολίτες που παρακαλούσαν να "τρυπώσουν". Όλοι έχουν ευθύνη με τις κυβερνήσεις τις μεγαλύτερες για αυτό και πρέπει να εξομαλύνουν την κατάσταση και να φέρουν την δημοσιονομική ισορροπία σε ένα βάθος χρόνου και όχι σε μία εβδομάδα.
Οι τράπεζες τα τελευταία 10 χρόνια έδιναν δάνεια μόνο σε δημόσιους υπάλληλους διότι θεωρούταν το σίγουρο ξεζούμισμα εφόσον τα λεφτά των δημόσιων ταμείων πήγαιναν στα ιδιωτικά τραπεζικά ταμεία. Κάποιος πρέπει να έχει ευθύνη για αυτό εκτός από τον πολίτη.
Δεν γίνεται να είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι ασφαλείς, οι ιδιωτικές τράπεζες (όλες δλδ) καλυμμένες, οι κυβερνήσεις αλλώβητες και όλοι οι υπόλοιποι πολίτες επί ξύλου κρεμάμενοι.
Αναγνώστης
