Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με αυτό το παρακλητικό μειδίαμα που έκανε να... συσπασθεί σχεδόν καθολικά το τεντωμένο του δέρμα είπε το “πρόκειται για ένα μικρό τέλος κατοικίας από μισό ευρώ έως το πολύ 10 ανά τετραγωνικό”, είχε όλη την τραγικότητα του ανθρώπου που προσπαθεί για μια φορά έστω να γίνει πιστευτός. Το τέλος κατοικίας είναι τελικώς έως και 20 ευρώ και ο Βενιζέλος ένας πολιτικός που αντιλαμβάνεται ίσως την πολιτική ως την τηλεοπτική –κυρίως-, τέχνη των τεχνασμάτων.
Η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει χωρίς την κοινωνική συναίνεση, πέρα από τα θέματα πολιτικής, κάνει ένα σοβαρό λάθος τακτικής. Επιλέγει και δικαιολογεί στον εαυτό της την ανειλικρίνεια. Με εξαίρεση δύο υπουργούς (Ραγκούση και Μόσιαλο) οι οποίοι δεν έχουν παρεκκλίνει από όσα έχουν εξαγγείλει, ανεξάρτητα αν αυτά είναι ή όχι σωστά, η τακτική για όλα τα υπόλοιπα είναι “βλέπουμε και κάνουμε” ή ακόμη χειρότερα “λέμε και δεν θα κάνουμε”.
Την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλά για κακόβουλα σενάρια που προεξοφλούν την ελληνική πτώχευση, ζητώντας από τον κόσμο να πιστέψει τις διαβεβαιώσεις του, η κυβερνητική τακτική, είναι μια τακτική αναξιοπιστίας. Η οποία απευθύνεται σε τηλεοπτικούς ιθαγενείς, εθισμένους στην εξαπάτηση και ελάχιστα διαμαρτυρόμενους.
Ο κύριος Βενιζέλος για διάφορους λόγους δεν είναι ογκόλιθος αξιοπιστίας, με όλο το βάρος της αλήθειας να κυρτώνει τους ώμους του. Έχει επιλεγεί ως υπουργός που θα κάνει μετωπική με την κρίση. Μπορεί να πιστώνει με αναξιοπιστία ένα σύστημα που λέει πως απευθύνεται στον λαό με την αγωνία της αλήθειας; Και ξαναλέω, αυτό δεν αφορά την πολιτική (πώς ξελασπώνει την Proton Bank και τους τραπεζίτες ή πως νομοθετεί για την αυτοαμνήστευή του), αλλά πώς θεωρεί ότι μπορεί να λειτουργεί με την λογική του καταφερτζή που απευθύνεται σε αφελείς. Φοβάμαι μήπως με την ίδια λογική απευθύνεται στον πρωθυπουργό.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια,το Εκκλησιαστικό κατεστημένο, προνομιακός συνομιλητής και υποστηρικτής του υπουργού, μένει ακλόνητο. Η Εκκλησία με μια τεράστια περιουσία κινητή και ακίνητη, δεν θα φορολογηθεί, δεν θα πληρώσει κανένα τέλος. Θα απειλεί απλώς για το τέλος του κόσμου που έρχεται. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως η Εκκλησία στην Ελλάδα τα βάζει με τον Εωσφόρο γιατί πιστεύει πως είναι φόρος.
Αυτή η εμμονή της Εκκλησίας να μην πληρώσει τίποτα την ώρα της κρίσης, αλλά να επικαλείται αορίστως το φιλανθρωπικό της έργο είναι πια προκλητική. Ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στην Ελλάδα, μεγαλομέτοχος επιχειρήσεων και μεγαλοκαταθέτης, η Εκκλησία, δεν αυτοαναιρεί μόνο θεολογικά τον εαυτό της, αλλά προκαλεί κοσμικά. Αυτή η φιλάργυρη Εκκλησία που προσπαθεί να αποδείξει πως ο Θεός αν υπάρχει είναι εκτιμητής πολύτιμων λίθων ανάμεσα σε Αγίους πολλών καρατίων, συνεχίζει να πολιτεύεται, να επιβάλλει πολιτικές αποφάσεις και να εκβιάζει.
Η κυβέρνηση, συνεχίζει και στο θέμα αυτό, να μετράει την δική της αξιοπιστία, με την παλιά μέθοδο της προσωρινής αναστολής. Νέα Ελλάδα δεν οικοδομείται, εξασφαλίζοντας το ψέμα της ημέρας. Για να υπάρχει ένας Μεφιστοφελής με την αξιοπιστία Εωσφόρου που καταφέρνει να εξαπατά, πρέπει συνεχώς να υπάρχει και ένας αφελής.Υπάρχει πια;
www.koutipandoras.gr
Η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει χωρίς την κοινωνική συναίνεση, πέρα από τα θέματα πολιτικής, κάνει ένα σοβαρό λάθος τακτικής. Επιλέγει και δικαιολογεί στον εαυτό της την ανειλικρίνεια. Με εξαίρεση δύο υπουργούς (Ραγκούση και Μόσιαλο) οι οποίοι δεν έχουν παρεκκλίνει από όσα έχουν εξαγγείλει, ανεξάρτητα αν αυτά είναι ή όχι σωστά, η τακτική για όλα τα υπόλοιπα είναι “βλέπουμε και κάνουμε” ή ακόμη χειρότερα “λέμε και δεν θα κάνουμε”.
Την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλά για κακόβουλα σενάρια που προεξοφλούν την ελληνική πτώχευση, ζητώντας από τον κόσμο να πιστέψει τις διαβεβαιώσεις του, η κυβερνητική τακτική, είναι μια τακτική αναξιοπιστίας. Η οποία απευθύνεται σε τηλεοπτικούς ιθαγενείς, εθισμένους στην εξαπάτηση και ελάχιστα διαμαρτυρόμενους.
Ο κύριος Βενιζέλος για διάφορους λόγους δεν είναι ογκόλιθος αξιοπιστίας, με όλο το βάρος της αλήθειας να κυρτώνει τους ώμους του. Έχει επιλεγεί ως υπουργός που θα κάνει μετωπική με την κρίση. Μπορεί να πιστώνει με αναξιοπιστία ένα σύστημα που λέει πως απευθύνεται στον λαό με την αγωνία της αλήθειας; Και ξαναλέω, αυτό δεν αφορά την πολιτική (πώς ξελασπώνει την Proton Bank και τους τραπεζίτες ή πως νομοθετεί για την αυτοαμνήστευή του), αλλά πώς θεωρεί ότι μπορεί να λειτουργεί με την λογική του καταφερτζή που απευθύνεται σε αφελείς. Φοβάμαι μήπως με την ίδια λογική απευθύνεται στον πρωθυπουργό.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια,το Εκκλησιαστικό κατεστημένο, προνομιακός συνομιλητής και υποστηρικτής του υπουργού, μένει ακλόνητο. Η Εκκλησία με μια τεράστια περιουσία κινητή και ακίνητη, δεν θα φορολογηθεί, δεν θα πληρώσει κανένα τέλος. Θα απειλεί απλώς για το τέλος του κόσμου που έρχεται. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως η Εκκλησία στην Ελλάδα τα βάζει με τον Εωσφόρο γιατί πιστεύει πως είναι φόρος.
Αυτή η εμμονή της Εκκλησίας να μην πληρώσει τίποτα την ώρα της κρίσης, αλλά να επικαλείται αορίστως το φιλανθρωπικό της έργο είναι πια προκλητική. Ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στην Ελλάδα, μεγαλομέτοχος επιχειρήσεων και μεγαλοκαταθέτης, η Εκκλησία, δεν αυτοαναιρεί μόνο θεολογικά τον εαυτό της, αλλά προκαλεί κοσμικά. Αυτή η φιλάργυρη Εκκλησία που προσπαθεί να αποδείξει πως ο Θεός αν υπάρχει είναι εκτιμητής πολύτιμων λίθων ανάμεσα σε Αγίους πολλών καρατίων, συνεχίζει να πολιτεύεται, να επιβάλλει πολιτικές αποφάσεις και να εκβιάζει.
Η κυβέρνηση, συνεχίζει και στο θέμα αυτό, να μετράει την δική της αξιοπιστία, με την παλιά μέθοδο της προσωρινής αναστολής. Νέα Ελλάδα δεν οικοδομείται, εξασφαλίζοντας το ψέμα της ημέρας. Για να υπάρχει ένας Μεφιστοφελής με την αξιοπιστία Εωσφόρου που καταφέρνει να εξαπατά, πρέπει συνεχώς να υπάρχει και ένας αφελής.Υπάρχει πια;
