Σε ηλικία 23 ετών, ο άλτης του ύψους, Δημήτρης Χονδροκούκης αποτελεί έναν από τους καλύτερους αθλητές του αγωνίσματος σε ολόκληρη την υφήλιο κάτι που απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο τη φετινή σεζόν. Πέμπτη θέση στον κόσμο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νταεγού πριν λίγες εβδομάδες, έπειτα πρώτη θέση στο φημισμένο μίτινγκ Στίβου της Ζυρίχης, Diamond League και από του χρόνου το μυαλό στο... Λονδίνο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Με πολλή προσπάθεια επιμονή και υπομονή κατάφερε να σταθεροποιήσει τις επιδόσεις του πάνω από τα 2.30μ και «στριμώχτηκε» επάξια στην ελίτ του αγωνίσματος. Πως βλέπει όμως ο ίδιος τα πράγματα ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων; Πως είναι η κατάσταση στον ελληνικό κλασικό αθλητισμό και ποιες δυσκολίες μπορούν να... φρενάρουν τις υψηλές πτήσεις του Έλληνα πρωταθλητή; Ο άλτης του Ολυμπιακού άνοιξε την καρδιά του στο gazzetta.gr και ξεδιπλώνοντας τις σκέψεις του αναφέρθηκε στους προσωπικούς του στόχους και το αύριο του ελληνικού Στίβου.
-Μια εξαιρετική σεζόν για σένα με αποκορύφωμα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στην Κορέα αλλά και το Diamond League της Ζυρίχης ολοκληρώθηκε. Πώς κατάφερες φέτος να είναι η χρονιά σου; Τι άλλαξε και κατάφερες να κάνεις το βήμα παραπάνω;
«Πολλά άλλαξαν σε σχέση με την περσινή χρονιά. Φέτος ήταν από τις λίγες χρονιές που δεν είχα κάποιο σοβαρό τραυματισμό ο οποίος να με κρατήσει μακριά από τις προπονήσεις μου. Άλλο ένα στοιχείο που διαφοροποιήθηκε φέτος σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά ήταν και η ψυχολογία μου για το αγώνισμα. Φέτος κατάφερα να δω το άλμα σε ύψος από μια πιο ''χαλαρή'' οπτική γωνία, με συνέπεια να αποβάλω το άγχος για το αποτέλεσμα και να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση. Μετά από τον τραυματισμό μου το 2008 είχα άγχος για να επιστρέψω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτό δεν μου επέτρεπε να αποδίδω όσο μπορούσα στον αγώνα, ενώ οι προπονήσεις έδειχναν ότι ήμουν για μεγαλύτερα ύψη. Φέτος δε σας κρύβω ότι ήταν η πρώτη φορά που πραγματικά διασκέδαζα μέσα στον αγώνα».
-Μετά την 5η θέση στο Παγκόσμιο δείχνεις ικανός για μετάλλιο σε μεγάλες διοργανώσεις. Με την ολοκλήρωση μιας προολυμπιακής σεζόν πλέον το μυαλό στρέφεται στο Λονδίνο. Πως βλέπεις εκεί τον εαυτό σου; Θα μπορούσες να διεκδικήσεις μετάλλιο;
«Σίγουρα μετά από την 5η θέση στο Παγκόσμιο της Νταεγού και τη νίκη μου στο Diamond League της Ζυρίχης, δε σου κρύβω πως ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου υπάρχει στις σκέψεις μου. Αν απέχω από τραυματισμούς, πιστεύω ότι θα κάνω μια καλή εμφάνιση. Βέβαια ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος στον αθλητισμό».
-Φέτος απέδειξες ότι τα άλματα πάνω από τα 2.30 είναι στις δυνατότητές σου. Πού πιστεύεις ότι μπορούν να φτάσουν οι επιδόσεις σου; Έχεις μέσα στους στόχους σου την κατάρριψη του πανελληνίου ρεκόρ του Λάμπρου Παπακώστα;
«Δεν έχω σκεφτεί που μπορούν να φτάσουν οι δυνατότητες μου και ούτε και πρέπει πιστεύω. Το να θέτει ένας αθλητής φραγμούς στις δυνατότητες του μόνο κακό μπορεί να κάνει. Ο λόγος είναι διότι αυτός ο πνευματικός τοίχος που θα σηκώσει ο αθλητής, θα αρχίζει να υποβόσκει στο υποσυνείδητο του και όταν έρθει η στιγμή που θα προσπαθήσει να το πετύχει, θα πρέπει όχι μόνο να υπερβεί τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και το ίδιο του το μυαλό, πράγμα που είναι ακόμα πιο δύσκολο».
-Τον ανταγωνισμό πως τον βλέπεις στο άλμα εις ύψος; Υπάρχουν πολλοί αθλητές που δείχνουν ικανοί για μεγάλα άλματα και οι τελικοί των μεγάλων διοργανώσεων είναι πάντα ανοικτοί. Ποιους αθλητές θα ξεχώριζες εσύ;
«Οι αθλητές που βρίσκονται στο προσκήνιο των μεγάλων διοργανώσεων είναι όλοι τους ταλαντούχοι και εξίσου υποψήφιοι για κάποια διάκριση ή μετάλλιο. Αυτούς που ξεχωρίζω εγώ προσωπικά εκτός από τους Ρώσους είναι ένας νεαρός αθλητής από το Κατάρ με το όνομα Μουτάς Έσα Μπαρσίμ. Ο Μπαρσίμ αν και μόνο 20 χρονών έχει ατομικό ρεκόρ 2.35μ, ενώ άλματα του σε χαμηλότερα ύψη δείχνουν ότι μπορεί να καταφέρει πολύ περισσότερο».
-Ο Μπανιώτης είναι από τους αθλητές που συναγωνίζεσαι και δείχνει κι αυτός σαν και σένα να στριμώχνεται στους κορυφαίους του κόσμου. Πως τον κρίνεις ως αθλητή; Ποια είναι η σχέση σας;
Ο Μπανιώτης όντως είναι ένα αθλητής ο οποίος μπορεί να εκπροσωπήσει άξια την Ελλάδα σε μεγάλες διοργανώσεις. Τον θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχουν περάσει από το χώρο του ύψους. Θεωρώ πως ήταν αδικία που δεν πέρασε στον τελικό του αγωνίσματος στο Παγκόσμιο της Νταεγού. Πιστεύω ότι του χρόνου στο Λονδίνο, το ύψος θα έχει διπλό ενδιαφέρον. Με τον Κώστα φέτος στο ευρωπαϊκό κλειστού και στο παγκόσμιο το καλοκαίρι γνωριστήκαμε καλύτερα. Πιο πριν τον ήξερα περισσότερο ως αθλητή, λόγω του ότι εκείνος γυμνάζεται στη Θεσσαλονίκη και εγώ στην Αθήνα.
-Θεωρείς ότι γίνεται καλή δουλειά σε μαζική βάση στον ελληνικό στίβο ή πιστεύεις ότι η δική σου επιτυχία είναι μεμονωμένη περίπτωση επιτυχίας που οφείλεται αποκλειστικά σε σένα και τον προπονητή σου;
Θεωρώ πως στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί άξιοι αθλητές και προπονητές. Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά το γεγονός να βλέπω προπονητές να έχουν πάθος με αυτό που κάνουν και να γυμνάζουν αθλητές ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν το ευνοούν. Όμως η ελληνική κοινωνία και ειδικότερα το εκπαιδευτικό σύστημα αναγκάζει τα παιδιά να απομακρυνθούν από το χώρο στην πιο εποικοδομητική ηλικία.
-Με τους χώρους προπονήσεων πώς πάνε τα πράγματα; Υπάρχουν διαθέσιμα γήπεδα ή το πρόβλημα είναι έντονο για εσάς τους αθλητές;
«Μετά το κλείσιμο του σταδίου Καραϊσκάκη, ο Άγιος Κοσμάς έγινε ο χώρος προπόνησης για τα περισσότερα σωματεία της Ν. Αττικής. Δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο το προπονητήριο του Αγίου Κοσμά βρίσκεται σε κατάσταση αποδόμησης. Το στάδιο δεν συντηρείται με αποτέλεσμα να έχει αρχίσει να καταρρέει. Ο αγωνιστικός τάπητας στο εξωτερικό του προπονητηρίου είναι ακατάλληλος σε αρκετά σημεία για προπόνηση, αφού οι ρίζες των γύρω δέντρων έχουν δημιουργήσει μεγάλες ανωμαλίες στο έδαφος, θέτοντας σε κίνδυνο τους αθλητές που τρέχουν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν τραυματιστεί επειδή σκόνταψαν ή στραβοπάτησαν στα σημεία αυτά.
Επίσης η απουσία θέρμανσης και ψύξης κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προπόνηση των αθλητών σε περιόδους μεγάλης ζέστης ή κρύου. Την κατάσταση έρχεται να επιδεινώσει και η έλλειψη αθλητικού εξοπλισμού, αφού υπάρχουν φορές που οι αθλητές αναγκάζονται να τροποποιήσουν την προπόνηση τους επειδή δεν υπάρχουν αρκετά βάρη ή μπάρες για να κάνουν. Μην ξεχνάμε ότι αυτός είναι χώρος όπου προπονείται η εθνική ομάδα και οι αθλητές του σχεδιασμού, το μέλλον δηλαδή του ελληνικού κλασικού αθλητισμού. Αυτή η θλιβερή κατάσταση δεν υπάρχει μόνο στον Άγιο Κοσμά αλλά και σε άλλα στάδια. Δυστυχώς δεν έχω κάνει προπόνηση σε πολλά προπονητήρια και δεν μπορώ να σας απαντήσω για αυτά που δεν έχω δει με τα μάτια μου».
-Από οικονομικής πλευράς υπάρχει η ανάλογη δυσκολία. Τα σωματεία έχουν την δυνατότητα να στηρίξουν οικονομικά τους αθλητές;
«Όσο αναφορά τα σωματεία, υπάρχουν εκείνα που είναι συνεπή στις υποχρεώσεις τους και ενδιαφέρονται για τους αθλητές που έχουν. Υπάρχουν και άλλα τα οποία δεν κρατούν αυτή τη στάση. Ο Ολυμπιακός, που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, χρωστάει στους αθλητές του οδοιπορικά 2 χρόνων, ενώ δεν υπάρχει οποιοδήποτε ενδιαφέρον για να καλύψει τις ανάγκες μας. Εμείς οι αθλητές του στίβου δεν υπάρχουμε για τον Ολυμπιακό».
-Όσον αφορά τις επιχορηγήσεις της πολιτείας ποιες εξελίξεις υπάρχουν; Υπάρχει για τους αθλητές φως στο τούνελ ή η κατάσταση παραμένει δυσοίωνη;
«Τα 3 τελευταία χρόνια οι επιχορηγήσεις της πολιτείας στον αθλητισμό μειώνονται συνεχώς. Η φετινή μείωση των επιχορηγήσεων έφτασε το 40%. Δυστυχώς βρισκόμαστε πια σε μια κατάσταση όπου δεν γνωρίζουμε αν αύριο θα κάνουμε αθλητισμό ή όχι, αφού υπάρχει κίνδυνος να κλείσει η ομοσπονδία μας. Γνωρίζω ότι η κατάσταση είναι δύσκολη και ότι η έλλειψη χρημάτων είναι γενική, παρόλα αυτά ευελπιστώ ότι η κατάσταση θα ανακάμψει και η πολιτεία θα δώσει τα απαραίτητα χρήματα για να συντηρηθεί ο ελληνικός στίβος. Ο ελληνικός αθλητισμός και ιδιαίτερα ο στίβος έχει δεχθεί ισχυρά πλήγματα τα τελευταία 3 χρόνια. Ελπίζω η πολιτεία να αλλάξει την απόφαση της για μια τόσο μεγάλη μείωση γιατί αυτό θα είναι και η χαριστική βολή του».
-Τέλος, ένα σχόλιο για τον ελληνικό στίβο γενικότερα. Σε τι φάση βρισκόμαστε κατά τη γνώμη σου; Για παράδειγμα αν και παίρναμε διαρκώς μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα, πλέον αυτά έχουν εκλείψει. Μήπως δεν είναι οι νίκες το παν; Ποια είναι η προσέγγισή σου;
«Η αλήθεια είναι πως ο ελληνικός στίβος τα τελευταία χρόνια περνάει μια περίοδο αποχής απ’ τα μετάλλια. Παρόλα αυτά αν κάποιος κοιτάξει καλύτερα, θα δει ότι υπάρχει μια ομάδα από νέους αθλητές, οι οποίοι μπορούν να διακριθούν και να φέρουν μετάλλια στο μέλλον. Μερικοί από αυτούς είναι ο Κώστας Φιλιππίδης, ο Λυκούργος Τσάκωνας, ο Κώστας Μπανιώτης, ο Αντώνης Μάστορας, η Νικόλ Κυριακοπούλου, η Βούλα Παπαχρήστου, η Νίκη Πανέττα και άλλοι που δεν μπορώ να αναφέρω αυτή τη στιγμή».
http://www.gazzetta.gr/
