ΠΗΡΑΜΕ γεύση ευρείας συναίνεσης. Ψήφισαν τον νόμο για την παιδεία και πήγαν για…ύπνο. Ωστόσο, στην «επαναστατημένη» Ελλάδα δεν κυλάει αυτόματα ο νόμος και η μη εφαρμογή του είναι πράξη ανδρείας. Δεν θα κρίνουμε τις διατάξεις του που «εξολοθρεύουν» τους αιώνιους φοιτητές και περνούν στην ιστορία το άσυλο. Επιμένουμε στην «εν τη ενώσει ισχύν» ακόμα και σε αποφάσεις του κοινοβουλίου.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ μαζικές διαμαρτυρίες των φοιτητών, με την κορυφαία έκφραση των καταλήψεων-φρούτου ελληνικού και παράνομου. Με συνοπτικές διαδικασίες εκφράστηκε η…μειοψηφία και ταμπουρώθηκε στους «ναούς της γνώσης», με τη σιωπηρή πλειοψηφία σε αύξοντα προβληματισμό να κρατάει αποστάσεις της. Οι μέρες πέρασαν, η αγωνία της χρονιάς αναστάτωσε γονείς και σπουδαστές, μια ματιά στον νόμο που δεν ήταν και ό,τι παράλογο και καταστροφικό και οι καταληψίες χάνουν έδαφος και (παράνομη) «στέγη».
ΔΕΝ είναι μόνο ωφελιμιστικό (μη χάσουν τη χρονιά, μη χάσουν προθεσμίες εγγραφής σε ξένα πανεπιστήμια) το κίνητρο για την ανάσχεση της ορμής και της επαναστατικότητας των φοιτητών. Είναι ο…νομοθέτης. Τα δυο (λεγόμενα) μεγάλα κόμματα και η πλειοψηφία τους, εκπεφρασμένη σε κανόνες που αργά ή γρήγορα θα εφαρμόσει ο αποδέκτης. Με τον κοινωνικό περίγυρο ψυχρό και ψύχραιμο σε…αναμετρήσεις «εν θερμώ» μαζί της.
ΤΑ βρήκαν στη βουλή τα κόμματα και οι καταλήψεις αποδυναμώνονται σαν μέθοδος, πρακτική και «ιδεολογία». Αν τα βρουν και για άλλα μείζονα και περπατήσει ο νόμος (γενικά), θα δρομολογηθεί και η τάξη (με πειθώ και με δημοκρατία). Και πήραμε για δείγμα τη συναίνεσή τους, προχώρησε η σκέψη μας και η φαντασία οργίασε. Μέχρι τις επόμενες κοινοβουλευτικές στιγμές, γεμάτες με διχόνοια και τσακωμούς.
ΔΕΝ πρόκειται (ως έλληνες με πρόγονους τους ρωμιούς) να τα «βρούμε», δεν θα μονιάσουμε, ακόμα κι αν ο (θανάσιμος) κίνδυνος χτυπάει την πόρτα μας. Κι αν από μέσα του καθένας συμφωνεί με τον «αντίπαλο», έρχεται το κόμμα και τον «συμμορφώνει». Είναι ο αρχηγός, η «ιδεολογία» η εξουσία με την προοπτική της. Δεν γίνεσαι πρωθυπουργός με συναινέσεις, σκέφθηκε ο κ. Σαμαράς και τράβηξε τη…χατζάρα.
