Η κρίση του χρέους έφερε στη επιφάνια, τουλάχιστον, την απραξία όλων τους, απέναντι στα τεράστια εξωτερικά/εσωτερικά προβλήματα που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία. Πουθενά δεν ακούστηκαν προτάσεις ανάπτυξης, (κι αν κάποιος από δαύτους θεωρητικά την ονόμασε δεν κατέθεσε καμία λύση), κανένας τους δεν πρότεινε έστω, κάποια υποτυπώδη λύση, ώστε να δικαιολογήσουν τη καρέκλα τους. Κυβερνητικοί και αντιπολιτευτικοί βουλευτές, δεν μπορούν να συλλάβουν και να αντιδράσουν θετικά/ενεργά, για την Ελλάδα, καθώς επιβάλετε να υψώνουν ανάστημα μπροστά στις παγκόσμιες εξελίξεις, οδηγώντας μας σε μία σταθερή θέση.
Τις στιγμές που στην ελληνική βουλή προσβάλλονταν στηλίτευαν τους θεσμούς και τον ελληνικό λαό, στις ΗΠΑ έδιναν εύσημα για την αντιμετώπιση του χρέους, στη Πορτογαλία και την Ιρλανδία, ενώ για την Ελλάδα είχαν να πουν: ότι βαδίζει για την χρεοκοπία!
Την ώρα λοιπόν που κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα, την ώρα που χρειάζεται η χώρα μια εθνική κυβέρνηση με την συμφωνία όλων τους, αυτοί κοιτάζουν να σώσουν τις καρέκλες τους, το όνομά τους, βρίζοντας ο ένας τον άλλον και μεταθέτοντας τις ευθύνες τις προσωπικής απραξίας τους σε όλους τους άλλους…
Αν τούτα είναι οι πολιτικές, οι αντιπολιτευτικές απαντήσεις σας απέναντι στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα; Πράγματι, δεν υπάρχει σωτηρία για εμάς…
