Με αφορμή τις δηλώσεις Βενιζέλου ότι αν δεν εφαμρόσουμε τα συμφωνηθέντα με την τρόικα θα γίνουμε Αργεντινή, ο Αλέξης Τσίπρας προ ημερών σημείωνε ότι η Αργεντινή έφτασε στην κατάρρευση ακριβώς επειδή εφάρμοσε την πολιτική του ΔΝΤ.
Όμως για τον Τσίπρα, δεν έφταιγε η νομισματική πολιτική και κάνοντας μια αναφορά στις αναλογίες με την Ελλάδα, είπε πως «όταν αποσυνδέθηκε το πέσος, το εθνικό νόμισμα της Αργεντινής με το δολάριο και δόθηκε η δυνατότητα σε κάποιους, που τι ομοιότητα -είχαν τα λεφτά τους σε τράπεζες στο εξωτερικό σε δολάρια, να γυρίσουν και να έχουν την αγοραστική δύναμη να γυρίσουν και να αγοράσουν τη μισή Αργεντινή». Αυτή η σκέψη απηχεί τη γενικότερη θέση της πλειοψηφίας στο εσωτερικό του ΣΥΝ ότι η επιστροφή στη δραχμή και η ακόλουθη υποτίμησή της θα επιτρέψει σε κεφάλαια από το εξωτερικό να αγοράσουν την περιουσία των Ελλήνων, δημόσια και ιδιωτική κοψοχρονιά. Κάτι που εν είδει κινδυνολογίας αναπαράγεται από την πρώτη γραμή του εγχώριου πολιτικού και τεχνοκρατικού κατεστημένου.
Σύμφωνα με την θέση της ηγεσίας του ΣΥΝ η λύση είναι η Ελλάδα να πάει σε μια «σκληρή» διαρπαγμάτευση με την τρόικα και να χρησιμοποιήσει το «αρνητικό υπερόπλο» που διαθέτει δηλαδή το γεγονός ότι από την πορεία της εξαρτάται όλη η ζώνη του ευρώ και όχι μόνο και η κατάρρευσή της θα οδηγήσει σε ένα νότμινο καταρρεύσεων. Για να κάνει τι; Να ζητήσει γενναίο κούρεμα το οποίο θα λειτουργήσει ως μια «διαδικασία εξοικονόμησης πόρων» τις οποίες η χώρα θα αξιοποιήσει στην αναστήλωση του κοινωνικού κράτους. Στην ουσία η ηγεσία του ΣΥΝ επικαλείται ως μοναδικό όπλο το φόβο για την κατάρρευση του ευρώ, για την αποτροπή της οποίας θα μας επιτρέψουν, οι ίδιοι άνθρωποι σήμερα που φτιάχνουν τα διάφορα Eureka, όχι μόνο να ανασάνουμε αλλά να ακολουθήσουμε και αυτόνομη πολιτική (κοινωνικό κράτος) χωρίς να βγούμε ούτε από το ευρώ ούτε από την ΕΕ.
Ωστόσο αυτή δεν είναι η μοναδική άποψη μέσα στον ΣΥΝ. Σε αυτή τη θέση ο επικεφαλής της μειοψηφούσας τάσης του Αριστερού Ρεύματος και ιστορικό στέλεχος του ΣΥΝ Παναγιώτης Λαφαζάνης απαντά ότι «μπορεί να υπάρξει, σε συνεννόηση με την τρόικα, μια διαγραφή («κούρεμα») μέρους του χρέους (για παράδειγμα 30-40%) αλλά αυτό θα συμβεί με μια άνευ προηγουμένου μακρόχρονη«αποικιακή κηδεμονία» της χώρας και με πρωτοφανείς σε αγριότητα μνημονιακούς όρους, που θα φτάνουν στη γενική λεηλασία, σε άνευ όρων εκποίηση της χώρας και μεγάλο «κούρεμα» έως πάνω από 50%, μισθών και συντάξεων».
Σύμφωνα με τον ίδιο η λύση είναι η χρεοκοπία με πρωτοβουλία και όρους του δανειζόμενου δηλαδή στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους κι έξοδο από το ευρώ. Διαφορετικά διατυπωμένο από τον ίδιο οι επιλογές της χώρας είναιμεταξύ της τρόικας και της μνημονιακής λεηλασίας ή στάσης πληρωμών κι εξόδου από το ευρώ. «Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει» όπως υπογραμμίζει.
Κι αυτό, γιατί «το ευρώ δεν είναι ένα απλό, ουδέτερο νόμισμα» αλλά «αντιπροσωπεύει ένα σκληρό μηχανισμό αποκλίσεων και ανισοτήτων στο πλαίσιο της ευρωζώνης, που λειτουργεί εις βάρος της ευρωπεριφέρειας. Το ευρώ είναι μια ιδιότυπη Γερμανική φυλακή. Έξοδος της Ελλάδας από την κρίση καιευρώ είναι παντελώς ασυμβίβαστα» !
Με αυτή τη θέση συγκλίνουν πάντως και η εξωκοινοβουλευτική ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ... εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο το οποίο τη Δευτέρα διοργάνωσε συζήτηση με θέμα «Στάση πληρωμών, οι επόμενες ώρες» με ομιλητές τους Γ. Κατρούγκαλο (συνταγματολόγος στο Δ.Π.Θ), Κ. Λαπαβίτσα (οικονομολόγος στη σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών μελετών στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου - SOAS), Θ. Μαριόλη (οικονομολόγος στο Πάντειο πανεπιστήμιο) και Σ. Μαρκέτο (ιστορικός στο Α.Π.Θ).
Ο Καθηγητής Κ. Λαπαβίτσας υποστήριξε επίσης ότι «το ευρώ είναι κομβικό στοιχείο της κρίσης» καθώς «από τη φύση του είναι υφεσιακό, σκληρό νόμισμα και εμπεριέχει «ιεραρχία», γιατί δημιουργεί έντονο διαχωρισμό κέντρου-περιφέρειας». Είπε επίσης ότι «η επιλογή της Ελλάδας να συμμετέχει στη ζώνη του ευρώ ήταν ιστορικό σφάλμα».
Όσον αφορά το αίτημα του ΣΥΝ για μια άλλη πολιτική από την ΕΚΤ με έκδοση ευρωομολόγου και χορήγηση φτηνών δανείων στα κράτη ο Λαπαβίτσας τόνισε:
«Η πολιτική της ΕΕ δεν είναι λάθος, αλλά είναι η ίδια η φύση της ευρωζώνης που διέπεται από ένα ιεραρχικό παγκόσμιο χρήμα, χωρίς ενιαίο κράτος και χωρίς ενιαίες τράπεζες, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Η ΕΚΤ έχει περιορισμούς γιατί δεν έχει πίσω της ένα κράτος.
Η πολιτική της ΕΚΤ έχει τα εξής στοιχεία
-παροχή φτηνών δανείων σε τράπεζες, με υψηλό ρίσκο για την ίδια την ΕΚΤ
-ακριβά και λίγα δάνεια σε άλλα κράτη
-επιβολή σκληρής λιτότητας για να περάσει το κόστος των δανείων στην περιφέρεια
-αλλαγή συσχετισμών μεταξύ κεφαλαίου-εργασίας.
Σε αυτά τα στοιχεία στηρίζεται η πολιτική της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης».
Ο καθηγητής τονίζει ότι «εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν». Σε περίπτωση στάσης πληρωμών, σε αρχικό στάδιο, θα προκληθεί άμεση τραπεζική κρίση και πρόβλημα ρευστότητας καθώς και πρόβλημα εξασφάλισης βασικών αγαθών και ενέργειας. Αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν με εθνικοποίηση των τραπεζών, έκδοση νέου εθνικού νομίσματος και υποτίμηση και διοικητικά – περιοριστικά μέτρα αντίστοιχα. Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτή την οπτική διεξόδου μπορεί να βρείτε εδώ.
Το ζήτημα είναι ότι πλέον στην Αριστερά διαμορφώνονται δύο αντίρροπες τάσεις, με τη μία να πιέζει την άλλη. Από το βήμα τςη ΔΕΘ ο Τσίπρας υπεραμύνθηκε της θέσης ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα "όπλα" που διαθέτουμε εντός ΕΕ, έφτασεόμως να αναρωτηθεί δημόσια για το νόημα της ύπαρξης της χώρας εντός ΕΕ όσο αυτά τα "εργαλεία" δεν αξιοποιούνται.
Στο μεταξύ, η θέση περί εξόδου από το ευρώ έχει αυξανόμενη απήχηση στην κοινωνία: το γεγονός ότι το 63% των ελλήνων πολιτών τάσσεται υπέρ του ευρώ δεν ακυρώνει τη σημασία του ότι το 34% είναι κατά(δημοσκόπηση της Public issue), το ποσοστό αυτό δεν είναι αμελητέο και υπό τις τρέχουσες εξελίξεις η δυναμική του αυξάνεται.
Ποια θα είναι η έκβαση αυτής της σύγκρουσης θέσεων και να θα επιτρέψει στην Αριστερά να μπει μπροστά με μια φιλολαϊκή λύση εκτός ευρώ, ας ελπίσουμε ότι θα προλάβουμε να το δούμε πριν μας πάρουν παραμάζωμα οι εξελίξεις που βαίνουν καταστροφικές οικονομικά και αντιδημοκρατικές πολιτικά και πολιτειακά...
http://topontiki.gr/
