ΕΧΟΥΜΕ τον καπιταλισμό, βιώνουμε την παγκοσμιοποίηση, έχουμε και τους πολιτικούς. Με τις αντιλήψεις και την πρακτική τους. Με το ένα μάτι στον ψηφοφόρο μην αγριέψει και το άλλο στην έδρα μη χαθεί. Αυτή η έγνοια του, διαρκής και διαχρονική, μας έφερε στη σημερινή κατάντια, με «συνεργό» τον πολίτη που…άγιασε και δείχνει μόνο τον πολιτικό. Έκανε εκείνος τη «δουλειά» του και ο μέσος, ο συνήθης και καθημερινός πολίτης τη δικιά του. Με συνέργεια στο γιατρό που υπέγραφε το «χαρτί» για να πάρει την «αναπηρική» του ο «τυφλός» ανοιχτομάτης, πριν βγάλει άδεια ταξιτζή.
ΚΑΙ τώρα και σήμερα και πάντα αυτό κάνουν και θα κάνουν οι πολιτικοί, όσο το «επάγγελμα» παραμένει ελκυστικό. Η Κυβέρνηση δεν τόλμησε και τα προβλήματα παραμένουν. Την πίεσε η Τρόικα, μας πίεσαν οι δανειστές μας, αλλά το…ευαίσθητο ΠΑΣΟΚ δεν θέλησε να μας πικράνει. Και, βέβαια, δεν μας λέει ολόκληρη την αλήθεια. Έκανε πίσω για το λεγόμενο πολιτικό κόστος, μη κλείσει το μαγαζί και πάνε σπίτι τους οι κυβερνώντες. Ωστόσο, υπάρχει και (αξιωματική) αντιπολίτευση. Τι μετράει για τους «ευέλπιδες» που ονειρεύονται θώκους στην εξουσία που χαλβαδιάζουν, για να αποτελειώσουν ό,τι δεν πρόλαβαν με τους «κουμπάρους» και τα Βατοπέδια; Συχνά κλείνονται…σπίτι τους, σκέπτονται και συσκέφτονται πριν ανοίξουν το στόμα τους ή συντάξουν μια δήλωση γραπτή. Στρώνουν στο τραπέζι τους το πολιτικό κόστος, το μελετούν και καταγράφουν τις συνέπειες, τους πιάνει τρόμος μη χάσουν ψήφο για τον μελλούμενο εκλογικό τους…θρίαμβο και το στρίβουν. Με μισόλογα και δέος για την ψήφο και μόνο. Χωρίς δεκάρα τσακιστή για το μέλλον του τόπου και το αύριο που ξημερώνει μαύρο για τους έλληνες και ρόδινο για τους πολιτικούς και την προοπτική τους.
ΑΝ σκέφτονταν λίγο πιο…ευρωπαϊκά, δεν θα μας έπνιγαν τα προβλήματα. Ανεξαρτήτως προσώπων, κομμάτων και ιδεολογίας των κυβερνώντων, οι «κουτόφραγκοι» θα ταξιδεύουν με τα ίδια (τέλεια) τραίνα τους, στους ίδιους δρόμους (χωρίς το φόβο της λακκούβας και την προχειρότητα της πλευρικής αφίσας), χωρίς αναστελέχωση της δημόσιας διοίκησης με «ημετέρους», τον συνδικαλιστή χωρίς αργίες και τον εργαζόμενο χωρίς πλασματικές υπερωρίες. Δεν συνωστίζονται ικέτες στο κονάκι τους περιμένοντας διορισμό κι ούτε κομματόσκυλα μοιράζουν ψηφοδέλτια, λίγα μέτρα απ’ τις κάλπες, την ημέρα των εκλογών.
ΕΙΝΑΙ εμπόδιο και φρένο αυτό που είπαμε κομψά «πολιτικό κόστος». Πρόκειται για πολιτική αλητεία με ανήθικο αλισβερίσι, ωστόσο, επιμένουμε. Πολίτες, κόμματα και παρατάξεις. Ποτίσαμε τον «κάκτο», ταΐσαμε το φίδι, ήταν κατάρα και το πήραμε για ευλογία.
