Πολύ συγκινητική η εγκύκλιος που εξαπέλυσε ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος ...με αφορμή την επικείμενη δεκάτη επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου.
Η Αμερική, από την ανεξαρτησία της, δεν γνώρισε ποτέ στο έδαφός της υπερατλαντική εισβολή. Οι ΗΠΑ είναι θωρακισμένες από τα δύο απέραντα υδάτινα φρούρια του Ατλαντικού και τον Ειρηνικού. Ως εκ τούτου οι Αμερικανοί ένιωθαν απολύτως ασφαλείς νοουμένου ότι είναι και η πιο ισχυρή στρατιωτικά και οικονομικά χώρα του κόσμου.
Γι’ αυτό ο συγκλονισμός των Αμερικανών εξαιτίας της επίθεσης εναντίον των δίδυμων πύργων με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και την οικονομική καταστροφή που επακολούθησε ήταν κάτι που δύσκολα μπορούσαν να ξεπεράσουν. Ιδιαίτερα τα πέντε πρώτα χρόνια μετά την επίθεση ένιωθες την ανασφάλεια να κυριαρχεί παντού. Στα πρόσωπα των ανθρώπων, στα αυξημένα μέτρα ασφάλειας, στις πιο μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής.
Τις τραγικές εκείνες ημέρες, ο Σεβασμιότατος Αμερικής Δημήτριος στάθηκε πραγματικά ως ο καλός ο ποιμένας του Χριστού. Ηταν διαρκώς εν κινήσει από σπίτι σε σπίτι κάθε νεκρού και αγνοούμενου ομογενούς, κοντά στις φλόγες και στα χαλάσματα και έδινε κουράγιο και ευλογούσε τους πυροσβέστες και τους αστυνομικούς για να σώσουν ζωές, να σβήσουν παμφάγες φλόγες και να περιμαζέψουν τα ερείπια.
Η στάση αυτή του Σεβασμιότατου, εκείνες τις δύσκολες ώρες, εκτιμήθηκε - και δικαίως - ιδιαίτερα από τον Αμερικανικό λαό, επειδή το ράσο του Ελληνα Πρωθιεράρχη των ΗΠΑ έκανε αρίστη εντύπωση με την ευγενή παρουσία του, τη φιλόθεη στάση του και την ανύστακτη ποιμαντική του μέριμνα.
Η εγκύκλιος του Σεβασμιότατου Αμερικής για τα δεκάχρονα της επετείου της επίθεσης δεν είναι γράμμα κενό και στερεότυπη αναφορά σε κορυφαίο ιστορικό γεγονός, αλλά καρπός ευθύνης και πόνου ψυχής ποιμένα που στάθηκε ορθός στις επάλξεις του χρέους.
Η Αμερική, από την ανεξαρτησία της, δεν γνώρισε ποτέ στο έδαφός της υπερατλαντική εισβολή. Οι ΗΠΑ είναι θωρακισμένες από τα δύο απέραντα υδάτινα φρούρια του Ατλαντικού και τον Ειρηνικού. Ως εκ τούτου οι Αμερικανοί ένιωθαν απολύτως ασφαλείς νοουμένου ότι είναι και η πιο ισχυρή στρατιωτικά και οικονομικά χώρα του κόσμου.
Γι’ αυτό ο συγκλονισμός των Αμερικανών εξαιτίας της επίθεσης εναντίον των δίδυμων πύργων με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και την οικονομική καταστροφή που επακολούθησε ήταν κάτι που δύσκολα μπορούσαν να ξεπεράσουν. Ιδιαίτερα τα πέντε πρώτα χρόνια μετά την επίθεση ένιωθες την ανασφάλεια να κυριαρχεί παντού. Στα πρόσωπα των ανθρώπων, στα αυξημένα μέτρα ασφάλειας, στις πιο μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής.
Τις τραγικές εκείνες ημέρες, ο Σεβασμιότατος Αμερικής Δημήτριος στάθηκε πραγματικά ως ο καλός ο ποιμένας του Χριστού. Ηταν διαρκώς εν κινήσει από σπίτι σε σπίτι κάθε νεκρού και αγνοούμενου ομογενούς, κοντά στις φλόγες και στα χαλάσματα και έδινε κουράγιο και ευλογούσε τους πυροσβέστες και τους αστυνομικούς για να σώσουν ζωές, να σβήσουν παμφάγες φλόγες και να περιμαζέψουν τα ερείπια.
Η στάση αυτή του Σεβασμιότατου, εκείνες τις δύσκολες ώρες, εκτιμήθηκε - και δικαίως - ιδιαίτερα από τον Αμερικανικό λαό, επειδή το ράσο του Ελληνα Πρωθιεράρχη των ΗΠΑ έκανε αρίστη εντύπωση με την ευγενή παρουσία του, τη φιλόθεη στάση του και την ανύστακτη ποιμαντική του μέριμνα.
Η εγκύκλιος του Σεβασμιότατου Αμερικής για τα δεκάχρονα της επετείου της επίθεσης δεν είναι γράμμα κενό και στερεότυπη αναφορά σε κορυφαίο ιστορικό γεγονός, αλλά καρπός ευθύνης και πόνου ψυχής ποιμένα που στάθηκε ορθός στις επάλξεις του χρέους.
