Έχει στραφεί όλος ο πολιτικός και μη, κόσμος και αρχίζει να χτυπάει τους Δημόσιους Υπάλληλους.
Η αλήθεια είναι , ότι το θέμα που προέκυψε, έχει να κάνει με ενα τουλάχιστον 20ετές αλισβερίσι μεταξύ κυβερνήσεων (πληθυντικός) και ψηφοφόρων που ζητούσαν την μονιμότητα του Δημοσίου.
Γιατί κακά τα ψέματα, το μεγαλύτερο ατού του Δημοσίου είναι η μονιμότητα (και ίσως ο χαλαρός τρόπος εργασίας για μερικούς).
Όλα όμως τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν, και ίσως θα πρέπει να βλέπουμε και τι πρέπει στ' αλήθεια να γίνει για να γλυτώσουν και οι πολλοί.
Ζούμε όλοι στην ίδια χώρα, και δεν θέλω να πιστεύω οτι κανείς μισεί τους δημόσιους υπάλληλους (άλλωστε κάποιοι τρώνε από αυτούς, σαν οικογένειες), αλλά μισεί τον τρόπο εργασίας, τους υψηλούς μισθούς και τη μονιμότητα τους, ασχέτως επίδοσης τους. Γιατί στο κάτω κάτω, να λέγαμε πως είχαμε και κανα δημόσιο που πετάει, πάει κι έρχεται, αλλά εδώ τρώμε το χρόνο μας στις ουρές, τις γραφειοκρατίες, και την έλλειψη επαγγελματισμού και ευγένειας από τους περισσότερους δημόσιους.
Τελειώνοντας, πιστεύω οτι:
1. το σύστημα της αξιολόγησης υπαλλήλων θα έπρεπε να υπάρχει εδώ και πολύ καιρό,
2. ίδιο πτυχίο, ίδια χρόνια υπηρεσίας, ίδια λεφτά , σαφώς λογικό και νόμιμο (εξαιρέσεις, κάποιες δουλείες ευθύνης)
3. ανταμοιβές όταν πιάνουν στόχους, ποινές όταν υπολειτουργούν
4. αναγκαστική μείωση του αριθμού των υπαλλήλων. Δεν μου αρέσει καθόλου, αλλά όταν έτρωγαν το παραμύθι και οι δύο πλευρές με φόντο τη μονιμότητα, δεν καθόντουσαν να σκεφτούν και λιγάκι, τι μπορεί να γίνει σε 10 χρόνια, ας έχω και μια δεύτερη ασχολία.
Μακάρι να τελειώσει γρήγορα το θέμα με τον δημόσιο τομέα, να γίνουν οι απαραίτητες αναγκαστικά, μεταρρυθμίσεις και να ασχοληθούμε με πολλά άλλα σοβαρά θέματα που απασχολούν τη χώρα, και τα έχουμε αφήσει.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
