η Γερμανία με τη Γαλλία. Αυτός ήταν ίσως και ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί μελλοντικά μια νέα τεταμένη κατάσταση στην Ευρώπη με αφορμή αυτούς τους δύο πόλους. Το σχέδιο ήταν πως όταν έχεις πολλές οικονομικές αλληλεξαρτήσεις με κάποιον με ουσιαστικά κοινά οφέλη, τότε αυτό δημιουργεί "τεχνητούς" δεσμούς οι οποίοι σε βάθος χρόνου μπορεί να σε κάνουν να αναπτύξεις συνέργιες και συνεργασίες. Αυτές με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν τελικά τους δύο εχθρούς να συμφιλιωθούν γιατί στην πραγματικότητα δεν τους συμφέρει να "τα σπάσουν". Αυτή η τακτική εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια και στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία. Όσο πιο πολλά μας ενώνουν τόσο λιγότερα θα μας χωρίζουν.
Το σχέδιο όντως έπιασε και η Ευρώπη τα τελευταία πενήντα χρόνια απολάμβανε τα οφέλη αυτής της "τεχνητής φιλίας". Και τα οφέλη ήταν πολλά και σε οικονομικό επίπεδο αλλά και στην επάρκεια των τροφίμων, τα οποία μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα. Όλη η Ευρώπη πεινούσε και έπρεπε να αναπτυχθεί μια κοινή αγροτική πολιτική. Αυτό όντως και έγινε και η Ευρώπη άρχισε να ευημερεί. Μέχρι τη δεκαετία του 1990 όπου ξεκίνησε ουσιαστικά και η πραγματική νομισματική και Ευρωπαϊκή ενοποίηση και ολοκλήρωση. Νομισματική ενοποίηση όμως δίχως πολιτική ήταν ένα λάθος το οποίο τότε δεν μπορούσε να γίνει εύκολα αντιληπτό. Οι αυστηροί κανόνες εισόδου μιας χώρας στην ΕΕ άρχισαν να φθήνουν και να ελαστικοποιούνται. Το αποτέλεσμα ήταν χώρες διαφορετικών οικονομικών "ταχυτήτων" να εισέλθουν σε μια ευρωπαϊκή ένωση η οποία είχε σαν μηχανή τον Γαλλο-Γερμανικό άξονα.
Αυτή η συμμαχία ιδιαίτερα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια της κομμουνιστικής Ρωσσίας, σίγουρα ήταν το αντίπαλο δέος για τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη όμως είχε πάντα αυτό το μεγάλο αδύνατο σημείο της πολιτικής κατακερμάτισης. Οι ΗΠΑ το γνώριζαν και το γνωρίζουν. Ψάχνουν λοιπόν με έντεχνο τρόπο (μέσω των μεγάλων επενδυτικών οίκων που όλως "τυχαίος" είναι αμερικάνικοι) να δουν τα όρια και τους χρόνους αντίδρασης του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Είναι σίγουρο πως σε καθημερινή βάση γελάνε με την ασυνεννοησία και τον πανικό των αντιδράσεων που βλέπουν από την ηγεσία της Ευρώπης. Από την άλλη πλευρά έχουν βάλει και τον "υπερκατάσκοπο" ΔΝΤ να ξεσκονίζει τους πόρους και τα λογιστικά των χωρών της Ευρώπης. Ουσιαστικά μπορούν να δουν τη δομή της Ευρώπης και τις αδυναμίες της όχι υποθέτοντας αλλά τώρα πια έμπρακτα αναλύοντας μέσω της τρόικας τα οικονομικά κάθε χώρας.
Το θέμα είναι πως μια πιθανή διάσπαση της ΕΕ θα έχει καταστροφικές συνέπειες στην Ευρώπη αλλά όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο. Το οικοδόμημα της Ειρήνης που χτίστηκε από τους εμπνευστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα καταρρεύσει και οι συνέπειες ίσως να είναι ανεξέλεγκτες. Μια φλόγα αρκεί για να γίνει η ανάφλεξη.
noozbox.blogspot.com
