Κοιτάζοντας μεχρι να εξυπηρετηθω παρατηρουσα και λεω ωραιο μαγαζι και νοστιμα γλυκά,.αρκετο προσωπικο και ευγενεστατοι.
Χάρηκα που θα εχουμε τετοιο κοντα μας.
Πάω στη δουλεια και ομολογουμενως πεντανοστιμα τα γλυκάκια. Σχολοντας παω σουπερ μαρκετ ελληνικής αλυσιδας. Στην Καλλιθέα παω για μαναβικη και τι να δω η υπαλληλος εγκυος και σηκωνε τελαρα..Τι κανεις εκει κοπελα μου την ρωταω..αυτο ειναι εγκληματικο μπορει να αποβαλλεις. Κούνησε το κεφαλι και χαμογελασε παγωμενα και η συναδελφος της που ηταν διπλα και εκανε την ιδια δουλεια με κοιταξε έκπληκτη!
Πληρώνοντας ζητησα τον υπευθυνο για παραπονα και απουσιαζε.
Ειλικρινά εκνευρισμένη φευγω για το σπιτι και στη διαδρομη σταματαω για βενζινη..τι να δω?? Ο ιδιος έγχρωμος συμπαθητικος υπαλληλος που ηταν και το προηγουμενο βραδυ που βαλαμε βενζινη στο αμαξι του αντρα μου ηταν εκει. Του λεω γεια σου χθες δουλευες βραδυ και σημερα μεσημερι? Και μου απαντα. Οχι δεν εχω παει σπιτι μου στις 8 σχολαω, δηλαδή σιγουρα εργαζεται 20 ωρες. Του απαντω καλη δυναμη και φευγω.
Το απογευμα μας τηλεφωνει η κουμπαρα μας και μας καλει για φαγητο....
Φευγοντας κατα τις 10 με τον συζυγο και τα παιδια μου, τους λεω δεν κανουμε μια σταση σε αυτο το ζαχαροπλαστειο για να παμε γλυκα στην επισκεψη?
Οντως αυτο και εγινε. Μπαινοντας στο καταστημα τι να δω; Οι ιδιοι ανθρωποι που δουλευαν το πρωι ηταν και το βραδυ, δεν σας κρυβω οτι επαθα σοκ. Να υποθεσω οτι δεν ειχαν φυγει καθολου και ειχε περασει ενα 12 ωρο.Κοιταζω μια κοπελιτσα, που δουλευε πυρετωδως με την ασπρη της στολη και ειχε καταιδρωσει, και αληθεια την λυπηθηκα--με κοιταξε για δευτερολεπτα και αληθεια μου εριξε μαχαιρια σην καρδια.
Βγηκα και δεν ψωνισα, σας μιλαω ειλικρινα πηγαινοντας για το αμαξι. Απορημενος ο αντρας μου ρωταει που ειναι τα γλυκα? Του απαντω χαριτολογοντας δεν ξαναψωνιζω απο Αουσβιτς.
Και το βραδυ με επιασαν ενοχες που παραπονιεμαι, γιατι το 8ωρο μου καμια φορα γινεται 9ωρο που δουλευω 2 Σαββατα το μηνα και που στο λογιστικο γραφειο που δουλευω ειμαι ολο καθιστη και ποναει η μεση μου.
Ποια μεση μου, αυτοι οι ανθρωποι ειναι ορθιοι και λιωνουν σαν κερια...Μου ηρθε στο μυαλο η εγκυος που κουβαλουσε μεσα της μια νεα ζωη...Ο αλλοδαπος που ποιος ξερει απο που ηρθε για καλυτερη ζωη και τα παιδια του ζαχαροπλαστειου..
Αυτο που καταλαβα? Ειμαι ωφελημενη, ναι ωφελημενη γιατι ζουμε ενα εργασιακο καθεστως παλιων χρονων απανθρωπο και δυσβασταχτο..Και αυτο το βιωσα μεσα σε μια ημερα σε ενα Σαββατο. Που ειναι η επιθεωρηση εργασιας? Που ειναι οι νομοι?
Το συνταγμα υποστηριζει και προστατευει την οικογενειακη εστια....Ποια εστια, βλεπουν καθολου τις οικογενειες του τα παιδια τους? Και αν ναι με τι ψυχολογια??
Σκεφτηκα τα δικα μου παιδια και το αυριο τους...Και ενιωσα ενα τσιμπημα βαθια στην καρδια...τα παιδια...τα παιδια μας.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
