Την σοβαρή αυτή καταγγελία κάνει ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας Γιώργος Καραμπάτος, εκφράζοντας μάλιστα την ανησυχία του αυτή με επιστολή του προς τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Γιάννη Ραγκούση. Μεταφέροντας και την άποψη των παραγωγικών κλάδων ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου προτείνει για το επόμενο χρονικό διάστημα να δρομολογηθεί μία ατμομηχανή με ένα μηχανοδηγό, η οποία να κινείται κατά διαστήματα στο υφιστάμενο δίκτυο, ώστε να το προστατεύει μέχρις ότου καταστεί δυνατή η εφαρμογή μιας οριστικής λύσης.
Στην επιστολή του θέτει προ των ευθυνών του το αρμόδιο υπουργείο τονίζοντας: «Το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, από κοινού με άλλους φορείς, ερευνά το ενδεχόμενο εκδήλωσης ιδιωτικού ενδιαφέροντος στο άμεσο μέλλον για την εκμετάλλευση και επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου, που αυτή τη στιγμή είναι ανενεργό και να σας υποβάλλει σχετική πρόταση.
Το ενδιαφέρον μας οφείλεται στην πεποίθηση, ότι η ανάπτυξη της περιοχής μας, της Μεσσηνίας, μπορεί να βασιστεί μεσο-μακροπρόθεσμα μόνο στην εξωστρέφειά της, που εξασφαλίζεται από τις συνδυασμένες μεταφορές. Για εμάς, το ζήτημα των μεταφορικών αξόνων ανάπτυξης και των δικτύων μεταφορών, σε σχέση με τη Δυτική Ελλάδα, τη Δυτική Πελοπόννησο και τη Μεσσηνία αποτελεί κατά συνέπεια αναπτυξιακή προτεραιότητα.
Σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουμε, παρά την όποια ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, την περιορισμένη ανάπτυξη της μεταποίησης και την προωθούμενη ανάπτυξη του τουρισμού, η Δυτική Ελλάδα και η Πελοπόννησος παραμένει έντονα εξαρτημένη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο από την πρωτεύουσα.… Ιδιαίτερα η Καλαμάτα και όλη η Μεσσηνία, παρά το πλεονέκτημα της ύπαρξης του αεροδρομίου και του λιμανιού, δεν έχει μπορέσει να βγει από το ιδιότυπο «περιθώριο», στο οποίο την έχει οδηγήσει η γεωγραφική της θέση και κυρίως η μη ικανοποιητική χερσαία σύνδεσή της, με δυσμενείς συνέπειες στη μέχρι σήμερα ανάπτυξή της.
Αυτό προκύπτει από σχετική μελέτη του Ινστιτούτου Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου την οποία υπογράφει ο καθ. κ. Παύλος Λουκάκης όπου αναφέρεται ότι: «ταχερσαία δίκτυα, οδικά και σιδηροδρομικά, σε συνδυασμό με ισχυρούς κόμβουςσυνδυασμένων μεταφορών, όπου συγκλίνουν οι αερομεταφορές(αεροδρόμια) και οιθαλάσσιες μεταφορές(λιμάνια) κ.α. αποτελούν τον κορμό αντίστοιχων αξόνων περιφερειακής ανάπτυξης και των ροών προσώπων και αγαθών σε πολυδιάστατα χωρικά επίπεδα»και επομένως αυτά είναι που λειτουργούν ως μοχλοί ανάπτυξηςτης Περιφέρειας.
Με αφετηρία τις παραπάνω απόψεις, όχι απλά δεν αποδεχόμαστε την αποστέρηση της περιοχής μας από τη σιδηροδρομική σύνδεσή της, αλλά αντίθετα αναζητούμε πιθανές λύσεις μέσω αντίστοιχης ιδιωτικής επένδυσης, και εκπονούμε σχετικό επιχειρηματικό σχέδιο που θα σας υποβληθεί. Η πρόταση θα επικεντρώνεται -εκτός των άλλων- στη γραμμή Λιμάνι Πάτρας-Λιμάνι Καλαμάτας, θα διερευνά παράλληλα τις δυνατότητες αξιοποίησης του πράσινου τρένουγια τον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος της Μεσσηνίας και κατ’ επέκταση της Πελοποννήσου και θα δομείται σε συμμετοχική βάση, ώστε να μπορούν να μετέχουν και να έχουν οφέλη όλοι όσοι ασχολούνται με τις μεταφορές (π.χ. ΚΤΕΛ, ΤΑΞΙ, Τουριστικά λεωφορεία, εταιρείες μεταφορών, κ.λπ.), τα τουριστικά καταλύματα (ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα επιπλωμένα διαμερίσματα, κάμπινγκ, κ.λπ.), τα ταξιδιωτικά γραφεία, τις επισιτιστικές επιχειρήσεις, τις επιχειρήσεις μεταποίησης αγροτικών τυποποιημένων προϊόντων, τα μουσεία και γενικά όσους εμπλέκονται με τον τριτογενή τομέα της οικονομίας στο πλαίσιο ενός «συστήματος σύνδεσης» διαφόρων τομέων και δραστηριοτήτων της οικονομίας μας.
Μέχρι τότε, είναι εξαιρετικής σημασίας, να διατηρηθεί το υφιστάμενο δίκτυο και να μην αποξηλωθούν οι γραμμές, από ομάδες, που παράνομα εμπορεύονται μέταλλα. Προτείνουμε, λοιπόν, και παρακαλούμε, για το επόμενο χρονικό διάστημα να δρομολογηθεί μία ατμομηχανή με ένα μηχανοδηγό, η οποία να κινείται κατά διαστήματα στο υφιστάμενο δίκτυο, ώστε να το προστατεύει μέχρις ότου καταστεί δυνατή η εφαρμογή μιας οριστικής λύσης».
