Η πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου από χιλιάδες μαθητές, η υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης και του ρόλου του εκπαιδευτικού, το κλείσιμο των σχολείων σε απομακρυσμένες περιοχές, η χρόνια αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει την παραπαιδεία, η απουσία εκπαιδευτικώνστόχων, η μετατροπή των επιχειρηματικών αναγκών σε εκπαιδευτικούς, η διάθεση χειραγώγησης των πανεπιστημίων και η συνεχιζόμενη μείωση, από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, των δαπανών για την εκπαίδευση είναι μερικά από τα σημεία αναφοράς που δείχνουν τόσο από ποσοτική, όσο και από ποιοτική άποψη τον δρόμο που έχει πάρει η εθνική πολιτική για την εκπαίδευση.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια συνεχίζει να παράγει ανυπέρβλητα προβλήματα τόσο στο λύκειο όσο και στα πανεπιστήμια. Την τρέχουσα χρονιά είδαμε, για παράδειγμα, καθηγητές- διορθωτές να παραιτούνται καταγγέλλοντας ως αναξιόπιστη την διαδικασία που ακολουθεί το υπουργείο παιδείας στην διόρθωση των γραπτών, είδαμε αριστούχους να μην μπορούν να εισαχθούν στην σχολή της αρεσκείας τους εξαιτίας λαθών στο μηχανογραφικό, είδαμε υποψηφίους ειδικών κατηγόριων να εισάγονται σε σχόλες αυξημένων απαιτήσεων με προκλητικά χαμηλούς βαθμούς κ.α. Επειδή όμως τα όσα αφορούν την εκπαίδευση μπορούν να πάρουν διαφορετικό περιεχόμενο και να αποτιμηθούν με διαφορετικά κριτήρια χρειάζεται μέσα από την ανταλλαγή απόψεων να αναγνωριστούν καταρχήν τα προβλήματα.
Ένα βασικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι από την Α' λυκείου ακόμη οι μαθητές, αντί του κανονικού προγράμματος αρχίζουν ( όσοι έχουν οικονομική δυνατότητα) την εξωσχολική και ιδιαίτερα αγχωτική προετοιμασία για τις πανελλήνιες εξετάσεις, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να αναπτύξουν μέσω των σχολικών μαθημάτων τα τελέντα τους, τηνδημιουργικότητα την κριτική και αναλυτική σκέψη και γενικότερα το μαθησιακό- γνωστικότους υπόβαθρο. Αυτή η προσέγγιση δεν διευκολύνει την πρόσβαση όλων στην παρεχόμενη γνώση γεγονός που φαίνεται και από τις μετρήσιμες επιδόσεις των μαθητών. Όλα τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό δεν έχει τις βασικές δεξιότητες, δηλαδή αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες σε ό,τι αφορά στην ικανότητα ανάγνωσης, κατανόησης και δια βίου μάθησης και άθλησης με ο,τι αυτό συνεπάγεται για το κοινωνικο-οικονομικό μέλλον των ιδίων και της χώρας γενικότερα.
Οι παραπάνω επισημάνσεις που προκύπτουν από πραγματικές καταστάσεις δείχνουν με σαφή τρόπο ότι το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πολυποίκιλες ανάγκες της εποχής μας και ειδικότερα στα αναπτυξιακά ενδιαφέροντα χιλιάδων μαθητών.
Συνεπώς, οι πανελλήνιες εξετάσεις πρέπει να καταργηθούν και την θέση τους να πάρει ένα διαφορετικό μεικτό σύστημα εισαγωγής με σαφή και διαφανή κριτήρια αξιολόγησης που θα λαμβάνει υπόψη, A. τους δείκτες απόδοσης και προόδου των μαθητών απ' όλα τα χρόνια της σχολικής διαδρομής, (συγκέντρωση μονάδων) δίνοντας δικαίωμα απευθείας εγγραφής στο πανεπιστήμιο. Β. το πανεπιστήμιο σύµφωνα με προεπιλεγμένα κριτήρια -κλειδιά να διαχειρίζεται την ροή και τον αριθμό των εισακτέων., κ.α..
