Φέτος καταγράφηκε η δεύτερη μεγαλύτερη μείωση της επιφάνειας των πάγων από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις το 1979, ανακοίνωσε σήμερα το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Πάγου και Χιονιού, βάσει των τελευταίων δορυφορικών δεδομένων.
Οι εκτιμήσεις του NSIDC παρουσιάζουν πάντως διαφορές με τα αντίστοιχα στοιχεία του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, το οποίο ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η υποχώρηση των πάγων της Αρκτικής ήταν μεγαλύτερη από ποτέ το φετινό καλοκαίρι.
Αρκετές προηγούμενες μελέτες έχουν προειδοποιήσει ότι σε μερικές δεκαετίες η Αρκτική, στην οποία ουσιαστικά δεν υπάρξει ξηρά, θα μένει χωρίς καθόλου πάγο τα καλοκαίρια.
Σύμφωνα με το NSIDC, οι πάγοι της Αρκτικής κάλυπταν στις 9 Σεπτεμβρίου μια επιφάνεια 4,33 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, που φαίνεται πως είναι η μικρότερη για το 2011 και το δεύτερο χαμηλότερο επίπεδο από το 2007.
Φέτος η ελάχιστη επιφάνεια των πάγων της Αρκτικής ξεπέρασε το ρεκόρ συρρίκνωσής τους του 2007 κατά μόλις 160.000 τ.χλμ. και ήταν μικρότερη κατά 2,38 εκατομμύρια τ.χλμ. ή κατά 36% από την ελάχιστη επιφάνεια του 1979 (6,71 εκατομμύρια τ.χλμ.).
Στην Αρκτική, η μέση θερμοκρασία αυξάνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής δύο φορές ταχύτερα από ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό οφείλεται λόγω της μεταβολής στην αλμπέντο.
Στη φυσική, αλμπέντο ονομάζεται το ποσοστό της προσπίπτουσας ακτινοβολίας που ανακλά μια επιφάνεια. Ουσιαστικά, το φαινόμενο είναι ένας φαύλος κύκλος: η θερμότητα λιώνει τον κατάλευκο πάγο, αποκαλύπτοντας τα σκούρα νερά του ωκεανού, τα οποία ανακλούν πολύ λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία.
Η απορρόφηση της ακτινοβολίας επιταχύνει περαιτέρω το λιώσιμο των πάγων, το οποίο αυξάνει εκ νέου την απορρόφηση του ηλιακού φωτός.
