tromaktiko: Από δήμαρχος Βερολίνου… Καγκελάριος;

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Από δήμαρχος Βερολίνου… Καγκελάριος;



Το Βερολίνο δεν μετέφερε «καλά νέα» στην Άνγκελα Μέρκελ. Οι Χριστιανοδημοκράτες κατάφεραν να βελτιώσουν... το εκλογικό τους πλασάρισμα στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, η πρωτοφανήςκαταβαράθρωση των Φιλελευθέρων του Φίλιπ Ρέσλερ όμως, διαμόρφωσε κλίμα αποδοκιμασίας της κυβέρνησης στην οποία ηγείται η Καγκελάριος.

Την ίδια στιγμή ωστόσο, διαμορφώνει και νέες συνθήκες για το μέλλον, με φόντο την προοπτική διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, από τις οποίες θα σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας των Σοσιαλδημοκρατών με τους Πρασίνους, όπως προδικάζουν με βεβαιότητα όλες οι δημοσκοπήσεις.

Ο 58χρονος Κλάους Βόβεραϊτ, κατάφερε να εκλεγεί για 3η θητεία δήμαρχος της πόλης-σύμβολο για τη μετάβαση της ανθρωπότητας από τα συντρίμμια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην ιδεολογική ήττα του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Και πλέον, πολλοί Σοσιαλδημοκράτες θεωρούν ότι θα πρέπει να είναι εκείνος, και όχι ο Πέερ Στάινμπρουκ, ο δημοφιλέστερος σήμερα Γερμανός πολιτικός, εκείνος που θα προταθεί για την Καγκελαρία. Προκειμένου να μαζέψει τα απόνερα από τη θητεία της Άνγκελα Μέρκελ.

Ο Βόβεραϊτ θεωρείται χαρισματική προσωπικότητα, και πολλοί τον συγκρίνουν με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ. Υπάρχει ωστόσο και μια… ιδιαιτερότητα στην περίπτωσή του, που ξενίζει για τις πολιτικές συνήθειες της Γερμανίας: Είναι δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος.

Κι αν ο δήμαρχος του Παρισιού Μπερτράν Ντελανοέ μπορούσε πριν από μερικά χρόνια να προχωρήσει σε παρόμοια εξομολόγηση, χωρίς να νοιάζεται ιδιαίτερα για τις επιπτώσεις που θα είχε στο θυμικό μιας κοινωνίας προχωρημένης ελευθεριότητας, όπως είναι η γαλλική, με τη Γερμανία δεν συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.

Ο Γκούιντο Βεστερβέλε παντρεύτηκε τον αγαπημένο του, όντας αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών, ήταν όμως επικεφαλής ενός κόμματος… συμπληρωματικού στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Δεν επρόκειτο ποτέ να ηγηθεί της Γερμανίας, ενώ λίγο αργότερα έχασε και την ηγεσία του κόμματός του από τον Φίλιπ Ρέσλερ.

Με τον Βόβεραϊτ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η επανεκλογή του στο Βερολίνο λοιπόν, δείχνει να δημιουργεί το αναγκαίο momentum για μια ιστορική στροφή, όχι μονάχα στο SPD, αλλά συνολικά στην πολιτική ζωή της Γερμανίας. Της χώρας που, για να μην ξεχνιόμαστε, κάνει ό, τι θέλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!