Τα ίδια που συμβαίνουν στην Αθήνα με τα σκουπίδια το κυκλοφοριακό και την γενική συμπεριφορά του ανθρώπου το βλέπουμε και στην Θεσσαλονίκη και σε μερικές ακόμα Ελληνικές πόλεις. Στο χωριό όμως επειδή οι κάτοικοι είναι "εμείς κ εμείς" επειδή υπάρχει περισσότερο η "ένωση" του ανθρώπου με την φύση και το πράσινο και επειδή υπάρχει ηρεμία ο άνθρωπος δεν έχει επιθετικές συμπεριφορές και είναι μεγαλωμένος και ποιο ανθρώπινα σε σχέση με έναν Αθηναίο.
Σίγουρα υπάρχουν Αθηναίοι που ζηλεύουν την επαρχία, διότι ο καθένας θα ήθελε ένα μέρος που να τα είχε όλα, δηλαδή τις "ανέσεις" της μεγαλούπολης την συγκοινωνία και το σημαντικότερο την εργασία πάνω στο αντικείμενο που σπούδασε κάποιος, όσο και το πράσινο την φύση και την ηρεμία του χωριού. Δυστυχώς ένα θα διαλέξουμε και θα πάρουμε. Αν θέλει κάποιος Αθηναίος μπορεί να επιχειρήσει να μετακομίσει στην επαρχία ακόμη και σε μέρος τελείως άγνωστο για αυτόν και να ασχοληθεί με κάποια δουλειά αγροτική αλλά σίγουρα όχι αυτό που έχει σπουδάσει, αλλιώς μπορεί να μείνει στην Αθήνα. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Και εγώ σαν κάτοικος του κέντρου που μένω και σε ένα παλαιό νεοκλασικό όταν βλέπω από το internet φωτογραφίες της Αθήνας προ του 1950 με πιάνει μελαγχολία. Όμως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η Αθήνα πλέον είναι μια πόλη τεράστια που συγκεντρώνει το 30% του πληθυσμού της Ελλάδας ενώ όλος ο νομός Αττικής το 40% του πληθυσμού. Μια πόλη που στο κέντρο δυσκολεύεσαι να περπατήσεις με την πολυκοσμία και τις κακοτεχνίες στα πεζοδρόμια, μια πόλη που παίρνεις το αμάξι σου και βρίζεσαι ολημερίς με τους άλλους οδηγούς, ενώ όταν θα πάρεις τα ΜΜΜ μπορεί να τσακωθείς ακόμη και εκεί με κανέναν χωρίς να δίνεις το δικαίωμα ή μπορεί να βλέπεις καθημερινώς διαφόρους καυγάδες πολιτών και να σου χαλάνε την μέρα.
Και πρέπει να καταλάβουν ορισμένοι Αθηναίοι που λένε από μέσα τους: " Μακάρι να επιστρέψουν όλοι στα χωριά τους και να ηρεμήσουμε να γίνουμε η αρχαία όμορφη Αθήνα και κάτι τέτοια". Έχω να πω να τα ξεχάσουμε αυτά καλύτερα. Διότι η μετακίνηση ενός μέρος πληθυσμού υπό φυσιολογικά αίτια και συνθήκες (δηλ. ανεργία στην πόλη, μείωση της οικονομικής ανάπτυξης κλπ) απαιτεί τόσο χρονικό διάστημα όσο πήρε στα προηγούμενα χρόνια για να μετακομίσει το ίδιο κομμάτι πληθυσμού από την επαρχία στην Αθήνα υπό τις ίδιες συνθήκες. Για παράδειγμα αν δούμε τα στοιχεία απογραφής για την Αθήνα, από το 2001 εως το 2011 έφυγαν 90.000 κάτοικοι. Τόσοι ακριβώς είχαν έρθει στην Αθήνα από το 1991 εώς το 2001.
Ή και κάτι ακόμη, μπορούμε να εκτιμήσουμε από τα στοιχεία της απογραφής πόσοι κάτοικοι ανά έτος είναι εφικτό να εγκαταλείψουν την πόλη υπό τις ίδιες φυσιολογικές συνθήκες. Στοιχεία απογραφής για την Αθήνα υπάρχουν από το 1853, όμως τότε ήταν άλλες οι συνθήκες σε σχέση με σήμερα. Οι κοντινότερες συνθήκες προς την παρούσα κατάσταση μπορούμε να πούμε οτι είναι από το 1971. Έτσι λοιπόν προσδιορίζουμε οτι από το 1971 εώς το 2011 ήρθαν στην Αθήνα συνολικά καταγεγραμμένα 531.811 άτομα. Οι 531.811 προς τα 40 χρόνια κάνουνε μετακίνηση ίση με 13.295 άτομα ανά έτος. Μπορούμε να πούμε λοιπόν οτι υπό τις παρούσες συνθήκες η πολη μπορεί να μειώσει τον πληθυσμό της κατά 13000 άτομα κατά έτος. Άρα λοιπόν για να γίνει η Αθήνα λέω εγώ από τα 3.000.000 στα 2.000.000 που και πάλι πολύ είναι χρειαζόμαστε περίπου 80 χρόνια.
Οπότε το να κατηγορούμε τον επαρχιώτη για τα χάλια της Αθήνας δεν αποτελεί λύση στα προβλήματα που έχουνε δημιουργηθεί στην πόλη μας πάνω από 40 χρόνια. Επίσης πέραν της μείωσης του πληθυσμού σημαντικό πρόβλημα είναι και τα άδεια ακίνητα, απούλητα ή ανοίκιαστα, τα οποία αν δεν γκρεμιστούν θα αφήσουνε μια νεκρή πόλη γεμάτο μπετόν.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
