Η κατάληψη είναι πράξη ακραία και βίαιη. Φυσικά είναι και παράνομη. Είναι προφανές ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να καταλάβει ένα δρόμο, ακόμα κι αν το αποφασίσουν με πλειοψηφία. Αντίστοιχα και οι φοιτητές ή μαθητές σε καμιά περίπτωση δεν είναι νόμιμο να καταλάβουν περιουσία που δεν τους ανήκει. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία έχουν πρωταρχικό στόχο να υπηρετούν τους μαθητές, αλλά δεν ανήκουν σ΄ αυτούς , ανήκουν σε όλους τους πολίτες, σε όλους τους μαθητές όπως ακριβώς και οι δρόμοι. Σε αντίθεση με την κατάληψη, η απεργία και η αποχή είναι καθ’ όλα νόμιμη και ο καθένας είναι ελεύθερος (σύμφωνα με το νόμο και την ηθική) και έχει το δικαίωμα να προσέλθει στην εργασία ή στο μάθημα, αναλαμβάνοντας την αντίστοιχη προσωπική ευθύνη.
Σήμερα με τα τόσα έντονα και πρωτόγνωρα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στα σχολεία (ελλείψεις βιβλίων!!, κενά εκπαιδευτικών, υποχρηματοδότηση κτλ) , σε συνδυασμό με τα έντονα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που ζούμε, θεωρώ αυτονόητο ότι το σχολείο ηθικά, κοινωνικά αλλά και τυπικά, πρέπει με κάθε θυσία να παραμένει «ΑΝΟΙΚΤΟ» στην κοινωνία. Ανοικτό και χωρίς βιβλία, ανοικτό και χωρίς δασκάλους, αλλά ανοικτό!!!! Με μαθητές , με γέλια παιδιών, με τους γονείς και τη κοινωνία δίπλα αλλά ανοικτό!!! Το σχολείο είναι η κυψέλη της γνώσης, είναι ο χώρος της ελεύθερης έκφρασης και διαμόρφωσης της κοινωνίας, είναι το δεύτερο σπίτι μας , και δεν δικαιούται κανένας και για οποιοδήποτε λόγω να το κλειδώνει ή να το παραβιάζει.
Παρατηρούμε έκπληκτοι το φαινόμενο να πηγαίνουν μερικοί μαθητές, κατευθυνόμενοι και παρακινούμενοι δυστυχώς από τους γονείς τους, στο Διευθυντή του σχολείου και να του ανακοινώνουν ότι αποφάσισαν «κατάληψη». Βεβαίως σε ελεύθερη χώρα ζούμε και ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Ο διευθυντής του σχολείου όμως έχει υποχρέωση να τους εξηγήσει ότι αυτό που αποφάσισαν είναι παράνομο, να τους εξηγήσει τις συνέπιες της πράξης γι’ αυτούς και τους γονείς τους αφού είναι ανήλικοι και βεβαίως να τους δώσει διέξοδο αντίδρασης ή διεκδίκησης των αιτημάτων τους με νόμιμες και δημοκρατικές διαδικασίες και ενέργειες.
Αν νομίζουμε ότι το να γίνεται ψηφοφορία από έναν όχλο μαθητών που οι παλιότεροι και μεγαλύτεροι «ασκούν ψυχολογική πίεση» στους μικρότερους, αρκεί για να ονομάσουμε μια διαδικασία δημοκρατική, κάνουμε λάθος. Μια δημοκρατική συνέλευση έχει κανονισμούς που τη διέπουν. Έχει ορισμό της απαρτίας και σαφείς κανόνες. Έχει κατάλογο των μελών , έχει προεδρείο και στις περιπτώσεις των μαθητών έχει επιβεβλημένη παρουσία εκπαιδευτικών που παρατηρούν την ορθότητα των διαδικασιών. Κανένα σχολείο δεν έχει κάνει εκλογές 15μελούς μέχρι σήμερα και κατά συνέπεια, οι συγκεκριμένες «δημοκρατικές διαδικασίες» που επικαλέστηκαν οι μαθητές αλλά ακόμα χειρότερα και οι γονείς των μαθητών που αποφάσισαν κατάληψη , έχουν δύο βασικά προβλήματα: α) Δεν είναι δημοκρατικές β) Δεν είναι διαδικασίες.
Είναι δηλαδή διαδικαστικό το πρόβλημα; Αν οι μαθητές αποφάσιζαν με σωστές διαδικασίες, τότε θα έπρεπε να είναι σεβαστή η απόφαση; Καμία συνέλευση, όσο δημοκρατική κι αν είναι, όσο σωστές και νόμιμες διαδικασίες κι αν έχει, δεν μπορεί να λάβει παράνομες αποφάσεις. Βεβαίως θα αναρωτηθεί κάποιος «σύμφωνοι οι καταλήψεις είναι παράνομες, όμως η πρόοδος και η ευημερία της κοινωνίας μας έχει έρθει από επαναστάσεις και οι επαναστάσεις είναι πάντα παράνομες. Άρα πρέπει να διαλέξουμε ή θα κάνουμε επανάσταση ή δημοκρατικές και νόμιμες διαδικασίες. Επανάσταση και δημοκρατία δύσκολα συμβαδίζουν. Επανάσταση σημαίνει βία. Μπαίνω με το έτσι θέλω, κάνω αυτό που θέλω. Άρα οι γονείς πιστεύουμε ότι την επανάσταση για αλλαγή της κοινωνίας που ζούμε σήμερα θα την ξεκινήσουμε από τα σχολεία και μέσω των παιδιών μας;;;; Οι κοινωνικές επαναστάσεις είναι σοβαρά πράγματα για να αποτελούν εκπαιδευτικές αφορμές διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας και το θέμα μας εδώ είναι οι «καταλήψεις».
Όλοι παρακολουθούμε σαν «υπνωτισμένοι» την κοινωνική κατάσταση σήμερα. Η εύκολη λύση και το άλλοθι για όλους, είναι οι πολιτικοί Είναι;;;; . Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας, για να δούμε τον πραγματικό ένοχο;;;; Η πλειοψηφία δεν τους επέλεξε; Η πλειοψηφία δε τους καλόπιασε; Η πλειοψηφία δε τους παρακάλεσε ή τους έδωσε αξία;;;;
Ακόμα και σήμερα … μετά από όλα αυτά …
- Διαμαρτυρόμασταν έντονα για τα σχολεία που κλείνει η Κυβέρνηση με τις συγχωνεύσεις… και σήμερα κάποιοι επικροτούν (για να μην πω παρακινούν) να κλείσουν τα σχολεία ή τα πανεπιστήμια με καταλήψεις!!
- Και τώρα να βρισκόταν ο… Αγ. Βασίλης και να μας χάριζε το 80% του δημόσιου χρέους και να ξεκινάγαμε από την αρχή…. ως την πρωτοχρονιά θα το είχαμε φτάσει 180%.
Αυτοί είμαστε!! Και είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ακόμα τα ίδια μυαλά κουβαλάμε!!!! Ακόμα σκεφτόμαστε «τον εαυτούλη μας» , είμαστε οι κριτές των πάντων… χωρίς ίχνος αυτογνωσίας, αφού για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι!!!
Ας σκεφτούμε τον άνθρωπο, το συνάνθρωπο δίπλα μας, ας αναδείξουμε τις αξίες που έχουμε ΦΙΛΟΤΙΜΟ και ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ. Ας σκεφτούμε με αίσθημα αλληλεγγύης, προσφοράς και εργατικότητας για την διατήρηση του κοινωνικού ιστού. Η νοοτροπία αλλάζει μέσα από την παιδεία και μέσα από την οικογένεια. Έτσι κάνω την επανάσταση μου ή εκφράζω την αντίδρασή μου ;; χρησιμοποιώντας τα σχολεία και τα παιδιά με «καταλήψεις». Άλλη διαπαιδαγώγηση και άλλα μηνύματα θέλω για τα παιδιά μου. Θέλω ανοικτό σχολείο. Ένα όραμα!!
Μάριος Λουκάτος
Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων Δημοτικού Άνοιξης
Γραμματέας Ένωσης Γονέων Διονύσου
Γονέας μαθητριών Γυμνασίου και Δημοτικού
