Προχτές ένας φίλος γράφει στο facebook...
To ΑΓΧΟΣ που (πιθανον) νιώθει σήμερα ένας Δημόσιος Υπάλληλος , το νιώθει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ενας ιδιωτικός υπάλληλος οποιασδήποτε εταιρίας, ο οποίος δίνει εξετάσεις κάθε ώρα και στιγμή για την θέση του.
Όλοι ξέρουμε ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων είναι κατά πολύ πάνω από τον μέσο όρο του ιδιωτικού τομέα. Πόσο πάνω; Ανάλογα ποιον ρωτάς, από 40% έως και 100%. Αυτό βέβαια μέχρι πέρσι, η ψαλίδα φέτος έχει κλείσε κάπως.
Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ο δημόσιος τομέας δεν δικαιούται να έχει απολαβές έστω και ένα cent πάνω από τον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι μόνο ότι οι του δημοσίου τομέα δεν έχουν το άγχος της απόλυσης, έχουν καλύτερες παροχές, ένα καλύτερο εργασιακό περιβάλλον και παίρνουν πολύ μεγαλύτερη σύνταξη από τον ιδιωτικό τομέα.
Ας βάλουμε στην άκρη για λίγο την τρόικα. Ακόμα και 300,000 δημοσίους υπαλλήλους να απολήσει η κυβέρνηση, ταμειακά βιώσιμοι δεν θα γίνουμε. Το θέμα δεν είναι καν η τρόικα.
Το θέμα δεν είναι πόσο κράτος πρέπει να έχουμε (και πόσους πρέπει να απολύσουμε η όχι), αλλά πόσο κράτος θα πρέπει να έχουμε, σε σχέση με το εισόδημα που έχουμε.
Η πιο πάνω ερώτηση είναι η μόνη ερώτηση που θα πρέπει να απαντήσει η οποιαδήποτε ηγεσία.
Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα πρωτογενές έλλειμμα στον προϋπολογισμό της τάξεως του 3% του ΑΕΠ περίπου. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν πληρώνουμε cent τσακιστό για το έλλειμμα, αλλά και ότι η τρόικα μας πληρώνει και τους τόκους. Έως πότε μπορεί να συνεχιστεί αυτό; Είναι προφανές ότι δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί για πάντα.
Δεν μου αρέσει να αγγίζω το θέμα των συντάξεων διότι γίνομαι κακός. Το ερώτημα όμως είναι πόσο θα πρέπει να ξοδεύουμε για συντάξεις; Η απάντηση για μένα είναι αυτό που αντέχουμε, σε σχέση με το εισόδημα μας και πιο σημαντικό, σε σχέση με τις εισφορές που πληρώνονται.
Είναι αδιανόητο το ότι 1 στα 3 ευρώ που εισπράττει το κράτος να πηγαίνει για συντάξεις, όταν δεν έχουμε την πολυτέλεια να ξοδεύουμε αυτούς τους πόρους. Δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα να βλέπω συντάξεις των 2500 ευρώ, μόνο και μόνο επειδή κάποιος μπήκε στη ΔΕΗ πριν πολλά χρόνια και σήμερα θεωρεί κεκτημένο δικαίωμα αυτά τα λεφτά, όταν ένας νέος που σκάβει από το πρωί έως το βράδυ παίρνει 700 ευρώ. Δεν υπάρχουν αυτά τα λεφτά για να τα παίρνουν ορισμένοι, είναι τόσο απλό.
Είναι κρίμα που η τρόικα θέλει να μας επιβάλει ορισμένες από αυτές τις αλλαγές, όπως, να κοπούν οι συντάξεις των κάτω των 55 ετών, όταν θα έπρεπε να το είχαμε κάνει από μόνοι μας, χωρίς να μας το πει κανένας. Δεν έχουμε το δικαίωμα, από την στιγμή που δεν έχουμε τους πόρους, να ξοδεύουμε (σπαταλάμε) πέραν των δυνατοτήτων μας, στο όνομα του να προστατέψουμε την κρατική / πολιτική πλουτοκρατία αυτής της χώρας.
Αυτές τις μέρες ακούστηκε ότι μια πολύ πλούσια κυρία παίρνει επίδομα τρίτεκνου . Και σας ερωτώ, δεν θα πρέπει αυτά τα επιδόματα να δίδονται βάση εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων; Ακόμα και αν είχαμε τους πόρους και ακόμα και αν δεν είχαμε κανένα έλλειμμα; Η απάντηση για μένα είναι ναι.
Δεν είναι δυνατόν οι άγαμες θυγατέρες να συνεχίζουν να παίρνουν τη σύνταξη του πάτερα τους, τη στιγμή που τα νοσοκομεία δεν έχουν φάρμακα. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να παίρνουν έστω μειωμένη σύνταξη από τα 45 τους χρόνια, στο όνομα του ότι κάποτε υπήρχε ένας νόμος που τους έδινε αυτό το δικαίωμα.
Αν οι συντάξεις ήταν funded θα μπορούσα να το παραβλέψω αυτό. Αν είχαμε τις ταμειακές ροές, επίσης. Όμως δεν έχουμε ούτε τα λεφτά και ούτε την δυνατότητα να συνεχίσουμε να δίνουμε σε ορισμένους αυτές τις συντάξεις που παίρνουν στο όνομα του κεκτημένου δικαιώματος.
Η μείωση του κράτους δεν θα μας κάνει βιώσιμους και δεν θα βοηθήσει στο να εξυπηρετήσουμε τους πιστωτές μας ... έχουμε ξεπεράσει το σημείο της μη επιστροφής προ καιρού.
Η μείωση του κράτος είναι επιτακτική ανάγκη, αλλά όχι διότι έχουμε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους, όχι διότι μας το λέει η κακή τρόικα και όχι διότι οι δημόσιοι υπαλλήλου παίρνουν περισσότερα από τον ιδιωτικό τομέα.
Η μείωση του κράτους πρέπει να γίνει διότι απλά δεν έχουμε τους πόρους να συντηρούμε αυτό το κράτος έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα και διότι δεν έχουμε το δικαίωμα να δώσουμε τον λογαριασμό στην επόμενη γενιά.
http://www.market-talk.net/
To ΑΓΧΟΣ που (πιθανον) νιώθει σήμερα ένας Δημόσιος Υπάλληλος , το νιώθει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ενας ιδιωτικός υπάλληλος οποιασδήποτε εταιρίας, ο οποίος δίνει εξετάσεις κάθε ώρα και στιγμή για την θέση του.
Όλοι ξέρουμε ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων είναι κατά πολύ πάνω από τον μέσο όρο του ιδιωτικού τομέα. Πόσο πάνω; Ανάλογα ποιον ρωτάς, από 40% έως και 100%. Αυτό βέβαια μέχρι πέρσι, η ψαλίδα φέτος έχει κλείσε κάπως.
Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ο δημόσιος τομέας δεν δικαιούται να έχει απολαβές έστω και ένα cent πάνω από τον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι μόνο ότι οι του δημοσίου τομέα δεν έχουν το άγχος της απόλυσης, έχουν καλύτερες παροχές, ένα καλύτερο εργασιακό περιβάλλον και παίρνουν πολύ μεγαλύτερη σύνταξη από τον ιδιωτικό τομέα.
Ας βάλουμε στην άκρη για λίγο την τρόικα. Ακόμα και 300,000 δημοσίους υπαλλήλους να απολήσει η κυβέρνηση, ταμειακά βιώσιμοι δεν θα γίνουμε. Το θέμα δεν είναι καν η τρόικα.
Το θέμα δεν είναι πόσο κράτος πρέπει να έχουμε (και πόσους πρέπει να απολύσουμε η όχι), αλλά πόσο κράτος θα πρέπει να έχουμε, σε σχέση με το εισόδημα που έχουμε.
Η πιο πάνω ερώτηση είναι η μόνη ερώτηση που θα πρέπει να απαντήσει η οποιαδήποτε ηγεσία.
Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα πρωτογενές έλλειμμα στον προϋπολογισμό της τάξεως του 3% του ΑΕΠ περίπου. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν πληρώνουμε cent τσακιστό για το έλλειμμα, αλλά και ότι η τρόικα μας πληρώνει και τους τόκους. Έως πότε μπορεί να συνεχιστεί αυτό; Είναι προφανές ότι δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί για πάντα.
Δεν μου αρέσει να αγγίζω το θέμα των συντάξεων διότι γίνομαι κακός. Το ερώτημα όμως είναι πόσο θα πρέπει να ξοδεύουμε για συντάξεις; Η απάντηση για μένα είναι αυτό που αντέχουμε, σε σχέση με το εισόδημα μας και πιο σημαντικό, σε σχέση με τις εισφορές που πληρώνονται.
Είναι αδιανόητο το ότι 1 στα 3 ευρώ που εισπράττει το κράτος να πηγαίνει για συντάξεις, όταν δεν έχουμε την πολυτέλεια να ξοδεύουμε αυτούς τους πόρους. Δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα να βλέπω συντάξεις των 2500 ευρώ, μόνο και μόνο επειδή κάποιος μπήκε στη ΔΕΗ πριν πολλά χρόνια και σήμερα θεωρεί κεκτημένο δικαίωμα αυτά τα λεφτά, όταν ένας νέος που σκάβει από το πρωί έως το βράδυ παίρνει 700 ευρώ. Δεν υπάρχουν αυτά τα λεφτά για να τα παίρνουν ορισμένοι, είναι τόσο απλό.
Είναι κρίμα που η τρόικα θέλει να μας επιβάλει ορισμένες από αυτές τις αλλαγές, όπως, να κοπούν οι συντάξεις των κάτω των 55 ετών, όταν θα έπρεπε να το είχαμε κάνει από μόνοι μας, χωρίς να μας το πει κανένας. Δεν έχουμε το δικαίωμα, από την στιγμή που δεν έχουμε τους πόρους, να ξοδεύουμε (σπαταλάμε) πέραν των δυνατοτήτων μας, στο όνομα του να προστατέψουμε την κρατική / πολιτική πλουτοκρατία αυτής της χώρας.
Αυτές τις μέρες ακούστηκε ότι μια πολύ πλούσια κυρία παίρνει επίδομα τρίτεκνου . Και σας ερωτώ, δεν θα πρέπει αυτά τα επιδόματα να δίδονται βάση εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων; Ακόμα και αν είχαμε τους πόρους και ακόμα και αν δεν είχαμε κανένα έλλειμμα; Η απάντηση για μένα είναι ναι.
Δεν είναι δυνατόν οι άγαμες θυγατέρες να συνεχίζουν να παίρνουν τη σύνταξη του πάτερα τους, τη στιγμή που τα νοσοκομεία δεν έχουν φάρμακα. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να παίρνουν έστω μειωμένη σύνταξη από τα 45 τους χρόνια, στο όνομα του ότι κάποτε υπήρχε ένας νόμος που τους έδινε αυτό το δικαίωμα.
Αν οι συντάξεις ήταν funded θα μπορούσα να το παραβλέψω αυτό. Αν είχαμε τις ταμειακές ροές, επίσης. Όμως δεν έχουμε ούτε τα λεφτά και ούτε την δυνατότητα να συνεχίσουμε να δίνουμε σε ορισμένους αυτές τις συντάξεις που παίρνουν στο όνομα του κεκτημένου δικαιώματος.
Η μείωση του κράτους δεν θα μας κάνει βιώσιμους και δεν θα βοηθήσει στο να εξυπηρετήσουμε τους πιστωτές μας ... έχουμε ξεπεράσει το σημείο της μη επιστροφής προ καιρού.
Η μείωση του κράτος είναι επιτακτική ανάγκη, αλλά όχι διότι έχουμε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους, όχι διότι μας το λέει η κακή τρόικα και όχι διότι οι δημόσιοι υπαλλήλου παίρνουν περισσότερα από τον ιδιωτικό τομέα.
Η μείωση του κράτους πρέπει να γίνει διότι απλά δεν έχουμε τους πόρους να συντηρούμε αυτό το κράτος έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα και διότι δεν έχουμε το δικαίωμα να δώσουμε τον λογαριασμό στην επόμενη γενιά.
http://www.market-talk.net/
